Το δις εξαμαρτείν…

Οι πελάτες έχουν πάντα δίκιο, λένε.

Ακόμη κι αν ίσως δεν έχουν, θα προσθέταμε εμείς.

Η Ελλάδα εκμεταλλεύθηκε ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας προς τα μέσα Φεβρουαρίου, για να πουλήσει 7ετή ομόλογα με απόδοση 3,5%. Σχεδόν αμέσως μετά, οι αποδόσεις πήραν ανηφόρα, με τους αγοραστές να καταγράφουν ζημίες.

Περίπου μια εβδομάδα πριν, η χώρα εξέταζε το ενδεχόμενο έκδοσης νέου ομολόγου. Αν το είχε βγάλει, οι όποιοι αγοραστές θα έχαναν σήμερα λεφτά και σίγουρα δεν θα τους άρεσε.

Με τους πελάτες-επενδυτές δυσαρεστημένους, τα πράγματα θα δυσκόλευαν, επηρεάζοντας αρνητικά την προσπάθεια του Δημοσίου να ξαναβγεί στις αγορές.

Από την άλλη πλευρά, η εικόνα από τα έντοκα γραμμάτια είναι διαφορετική.

Η δημοπρασία των εντόκων 13 εβδομάδων οδήγησε χθες σε νέα μείωση του επιτοκίου, στο 0,59% από 0,79% στα μέσα Απριλίου, ενώ η έκδοση υπερκαλύφθηκε πάνω από δύο φορές.

Η συμμετοχή των ξένων επενδυτών ξεπέρασε το 80% και είναι από τις υψηλότερες, αν όχι η υψηλότερη που έχει καταγραφεί τα χρόνια της κρίσης.

Όμως, τα έντοκα γραμμάτια είναι βραχυχρόνιοι τίτλοι με μικρότερο ρίσκο και προσελκύουν πολύ περισσότερους ξένους ενδιαφερόμενους σε σχέση με τα ομόλογα.

Δεν χρειάζεται να έχει κανείς Ph.D για να καταλάβει τη διαφορά.

Την ίδια ώρα χθες που τα επιτόκια στα έντοκα συμπιέζονταν, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων είχαν πάρει την ανιούσα.

Η απόδοση του 10ετούς είχε σκαρφαλώσει στο 4,2% και του 7ετούς ομολόγου που πουλήθηκε τρεις μήνες πριν ήταν κοντά στο 3,9%.

Τυχαίο;

Όχι, ασφαλώς.

Η Ελλάδα έχει μεν ξεφύγει από τη ζώνη των «σκουπιδιών», όμως  ανήκει ακόμη στις χώρες υψηλού ρίσκου, με βάση τη διαβάθμισή της από τους γνωστούς οίκους αξιολόγησης.

Ως εκ τούτου, οι βασικοί αγοραστές ελληνικών χρεογράφων είναι ξένα χαρτοφυλάκια που επενδύουν σε τίτλους υψηλού κινδύνου.

Ολοι αυτοί τοποθετούνται συνήθως  στις αναδυόμενες αγορές που δεν περνάνε τις καλύτερες μέρες τους τελευταία, όπως έδειξε η περίπτωση της Αργεντινής και άλλων, π.χ. Τουρκίας, που είδαν τα εθνικά νομίσματα να υποτιμούνται καθώς το δολάριο ισχυροποιείτο.

Οι αυξήσεις των βασικών επιτοκίων στα οποία προχώρησε η κεντρική τράπεζα της  Αργεντινής δεν σταμάτησαν την κατρακύλα του πέσο, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να ζητήσει τη βοήθεια του ΔΝΤ.

Όμως, η μπάλα έχει πάρει κι άλλες αγορές που τοποθετούνται στη ζώνη υψηλού κινδύνου.

Οι απώλειες που καταγράφουν αυτά τα funds και οι πιθανές εκροές που αντιμετωπίζουν τα αναγκάζουν να ρευστοποιούν θέσεις, π.χ. ομόλογα, αλλού που έχουν ακόμη κέρδη.

Τα ελληνικά κρατικά ομόλογα είναι προφανώς μια τέτοια περίπτωση και αυτός είναι ο βασικός λόγος που δέχονται πιέσεις τελευταία, σύμφωνα με τους ειδήμονες.    

Και ασφαλώς δεν χρειάζεται να ρευστοποιήσει  κάποιο fund πολλά ελληνικά ομόλογα, για να προκαλέσει μεγάλες διακυμάνσεις στις τιμές και στις αποδόσεις τους.

Πολύ περισσότερο όταν οι εγχώριες τράπεζες δεν μπορούν να απορροφήσουν από την αγορά ούτε ελληνικά ομόλογα αξίας λίγων εκατ. ευρώ για να στηρίξουν την αγορά.

Ο εποπτικός βραχίονας της ΕΚΤ (SSM) τους έχει βάλλει ανώτατο όριο έκθεσης σε ελληνικά χρεόγραφα, σε μια προσπάθεια αποδυνάμωσης του συνδετικού κρίκου τραπεζών και κράτους.

Όλα αυτά δείχνουν πόσο επηρεάζονται τα ελληνικά χρεόγραφα από τις εξελίξεις στις αναδυόμενες αγορές.

Επιπλέον, πόσο θα υπονομεύονταν οι μελλοντικές εκδόσεις της χώρας, αν είχε βγάλει νέο ομόλογο πριν από μία με δύο εβδομάδες, με χαμηλότερες αποδόσεις.