London calling

Θα μπορούσε κάλλιστα να εκληφθεί ως σημάδι προεργασιών για την έκδοση του επόμενου ελληνικού ομολόγου, μετά την ανακοίνωση των stress tests των τραπεζών στις αρχές Μαΐου.

Πιθανόν 10ετούς, αν πιστέψουμε την αγορά.

Όμως, ας ξεκινήσουμε από την άλλη άκρη του Ατλαντικού.

H απόδοση του 10ετούς αμερικανικού κρατικού ομολόγου ξεπέρασε και παρέμεινε πάνω από το 3% αυτή την εβδομάδα, ενώ η απόδοση του 2ετούς έχει ανέλθει σε επίπεδα που συναντούσε κανείς το μακρινό 2008.

Αναλυτές αποδίδουν την κίνηση στις πληθωριστικές προσδοκίες.

Η διαφορά της απόδοσης του 10ετούς ομολόγου από την αντίστοιχη του 10ετούς  ομολόγου TIP που προσδιορίζει τον αναμενόμενο πληθωρισμό βρίσκεται πάνω από το 2,2%.

Πρόκειται για το υψηλότερο σημείο από το καλοκαίρι του 2014 και σίγουρα πολύ πιο πάνω από το χαμηλό του 1,26% που καταγράφηκε τον Φεβρουάριο του 2016.

Η άνοδος των αμερικανικών αποδόσεων έχει συμπαρασύρει προς τα πάνω τις χαμηλές αποδόσεις των ομολόγων της Ευρωζώνης, παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός στη Γηραιά Ηπειρο παραμένει σε χαμηλά επίπεδα.

Αυτό ισχύει για τα γερμανικά ομόλογα αλλά και τα ιταλικά με τα πορτογαλικά, που συνήθως συγκρίνονται με τα ελληνικά.

Όμως, οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων κινούνται πτωτικά το τελευταίο διάστημα, παρότι θεωρούνται πιο ευάλωτα λόγω της κατάστασης της χώρας.

Αυτό απεικονίζεται πιο πειστικά στη συμπίεση της διαφοράς του ελληνικού από το 10ετές γερμανικό ομόλογο (spread), αν και οι περισσότεροι αναφέρουν την υποχώρηση και διαφαινόμενη σταθεροποίηση της απόδοσης του ομολόγου αναφοράς κάτω από το 4%.   

To spread βρισκόταν χθες στις 335 μονάδες έναντι 358 μονάδων βάσης στις 13 Απριλίου. Λίγο πριν τα τέλη Μαρτίου, το ασφάλιστρο κινδύνου που απαιτούσε η αγορά ήταν κοντά στις 390 μονάδες.

Υπενθυμίζουμε ότι μία ποσοστιαία μονάδα ισούται με 100 μονάδες βάσης.

Η πρώτη εξήγηση που δίνεται για τη συμπίεση του spread έχει να κάνει με τις προσδοκίες για συμφωνία των δανειστών στο θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και φυσικά την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης, που είναι προαπαιτούμενο.

Είναι λογική και εύλογη εξήγηση, γιατί οι αγορές είναι προεξοφλητικοί μηχανισμοί και δεν περιμένουν να μπουν οι υπογραφές και οι σφραγίδες.

Όμως, ίσως δεν είναι μόνο αυτό.

Σε αρκετές περιπτώσεις εξόδου μιας χώρας στην αγορά, οι εμπλεκόμενοι φροντίζουν, στο μέτρο του δυνατού, να προετοιμάσουν το έδαφος.

Πολύ περισσότερο όταν έχουν κάποιο πιο συγκεκριμένο στόρι να πουλήσουν.

Συμβαίνει κάτι τέτοιο στην προκειμένη περίπτωση; Δεν το γνωρίζουμε αλλά δεν θα μας εξέπληττε κιόλας, αν συνέβαινε. Τα προσχήματα υπάρχουν.

Η Ελλάδα θέλει να ενισχύσει περαιτέρω το μαξιλάρι ρευστότητας ενόψει της αποχώρησης από το πρόγραμμα εντός ολίγων μηνών με κάποια νέα έκδοση.

Η τελευταία θα έδινε επίσης μεγαλύτερη ρευστότητα στην ελληνική καμπύλη επιτοκίων.

Ακόμη, ο Μάιος μπαίνει σε λίγο, ο SSM αναμένεται να ανακοινώσει πως οι εγχώριες τράπεζες πέρασαν τα stress tests και όλο και κάποιο νέο από τα ανοικτά μέτωπα, π.χ. 4η αξιολόγηση, χρέος, αναπτυξιακό πρόγραμμα και μεταμνημονιακή εποπτεία.

Θεωρούμε λοιπόν εύλογο, η πρόσφατη υπεραπόδοση των ελληνικών ομολόγων να συνδέεται εν μέρει με μια νέα έκδοση της Ελληνικής Δημοκρατίας εντός του πρώτου 15νθημέρου του Μαΐου.

Γι’ αυτό ο τίτλος «London calling», από το ομώνυμο τραγούδι.

Ιδωμεν.