Δεν υπάρχουν φιλίες αλλά συμφέροντα

Αν οι πετρελαιοπαραγωγές χώρες επέλεγαν να προσδιορίσουν την τιμή του αργού, το πιθανότερο είναι πως θα επέλεγαν το εύρος των 70-80 δολαρίων.

Σ’ αυτά τα επίπεδα τιμών, όλες βγάζουν κέρδη ενώ δεν απειλείται η παγκόσμια οικονομία με ύφεση, που θα υπονόμευε εκ νέου τις τιμές.

Το ντιλ του ΟΠΕΚ με άλλους πετρελαιοπαραγωγούς όπως η Ρωσία και η ενίσχυση της παγκόσμιας ζήτησης μείωσαν τα αποθέματα, δίνοντας ώθηση στις τιμές.

Όμως, είναι η απειλή του προέδρου Τραμπ για την επιβολή νέων κυρώσεων στο Ιράν από τον Μάιο που ωθεί την τιμή του πετρελαίου προς τα 80 δολάρια καθώς 500 χιλ. βαρέλια και πλέον την ημέρα θα μπορούσαν να φύγουν από την αγορά.

Οι απειλούμενες κυρώσεις του Τραμπ έχουν γεωπολιτική στόχευση  καθώς το Ιράν δείχνει ηγεμονικές τάσεις στη Μέση Ανατολή, από την Υεμένη μέχρι τη Συρία.

Είναι οξύμωρο αλλά η Ρωσία, που είναι κοντά στο Ιράν, επωφελείται από αυτή την κατάσταση αφού τα μισά έσοδα του προϋπολογισμού της  προέρχονται από το πετρέλαιο.

Το ίδιο συνέβη στο παρελθόν πριν τη συμφωνία ΗΠΑ-Ιράν για τα πυρηνικά το 2015, που εκνεύρισε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία.

Η τελευταία έχει δεχθεί ρωσικούς πυραύλους που εκτοξεύθηκαν από αντάρτες της Υεμένης που θεωρούνται φιλικά προσκείμενοι στο Ιράν.

Όταν η υπόθεση πήγε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ρωσία προέβαλε βέτο, εκνευρίζοντας τις χώρες του Κόλπου.  

Κι όλα αυτά όταν η Ρωσία και η Σαουδική Αραβία με τον ΟΠΕΚ έχουν συνάψει συμφωνία για περιορισμό της παραγωγής πετρελαίου.

Το βέτο της Ρωσίας μπορεί να εξηγηθεί από τη συμμαχία της με το Ιράν.

Όμως, η άτονη στάση της Ρωσίας στο θέμα της επιβολής αμερικανικών κυρώσεων στο Ιράν που καταλήγουν σε μείωση των εξαγωγών ιρανικού πετρελαίου μπορεί να εξηγηθεί από το οικονομικό συμφέρον της.  

Οι αμερικανικές κυρώσεις στο Ιράν ενισχύουν τις τιμές, γεγονός που συμφέρει τη Ρωσία.

Οπως άλλωστε συμφέρει τις ΗΠΑ για γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους.

Ο πρόεδρος Τραμπ έχει δηλώσει πως θέλει να καταστήσει τις ΗΠΑ «ενεργειακή υπερδύναμη».

Βρίσκεται σε καλό δρόμο.

Από το 2010 μέχρι σήμερα, η αμερικανική παραγωγή έχει αυξηθεί κατά 5 εκατ. βαρέλια ημερησίως κι αυτό οφείλεται κυρίως στις νέες τεχνολογίες.

Το 1970, η παραγωγή πετρελαίου στις ΗΠΑ ανήλθε στο επίπεδο-ρεκόρ των 9,6 εκατ. βαρελιών τη μέρα.

Το 2017, η  παραγωγή πετρελαίου ανέβηκε στα 9,3 εκατ. βαρέλια τη μέρα κατά μέσο όρο και φέτος το ΕΙΑ εκτιμά πως θα καταγράψει νέο ιστορικό υψηλό στα 10,3 εκατ.

Η παραγωγή προβλέπεται να αυξηθεί στα 10,8 εκατ. βαρέλια κατά μέσο όρο ημερησίως το 2019, επιτρέποντας στις Ηνωμένες Πολιτείες να ανταγωνισθούν τη Σαουδική Αραβία και τη Ρωσία για τη θέση του μεγαλύτερου παραγωγού.

Με το κόστος εξόρυξης του σχιστολιθικού πετρελαίου να κυμαίνεται από τα 20 έως τα 50 δολάρια το βαρέλι, οι αμερικανικές εταιρείες βγάζουν λεφτά με τις τιμές του μαύρου χρυσού στην περιοχή.

Επίσης, το 2017, η Κίνα έγινε ο μεγαλύτερος εισαγωγέας πετρελαίου στον κόσμο, με 9,57 εκατ. βαρέλια, ξεπερνώντας τις ΗΠΑ.

Οι προβλέψεις θέλουν την Κίνα να αυξάνει ακόμη περισσότερο τις εισαγωγές πετρελαίου, παρότι η δική της παραγωγή έχει φθάσει σε επίπεδα-ρεκόρ.

Με τις ΗΠΑ να απειλούν την επιβολή δασμών σε εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα αξίας 150 δισ. δολαρίων, επικαλούμενη το μεγάλο εμπορικό έλλειμμα με την Κίνα, μερικοί ισχυρίζονται ότι οι εισαγωγές αμερικανικού φυσικού αερίου θα μπορούσαν να μειώσουν το έλλειμμα σημαντικά.

Ετσι, θα βοηθούσαν να γίνουν οι ΗΠΑ «ενεργειακή υπερδύναμη», όπως επιθυμεί ο Τραμπ.

Είναι προφανές ότι το πετρέλαιο είναι γεωπολιτικό όπλο που κάθε χώρα χρησιμοποιεί για το δικό της συμφέρον.

Κι εκεί οι φιλίες μεταξύ των κρατών δεν είναι αρκετές.