Tο «παιγνίδι» του Σόιμπλε και η σημερινή κατάσταση

Είναι αλήθεια ότι η ανάδειξη του λαϊκίστικου κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) ως τρίτου μεγαλύτερου κόμματος έχει περιορίσει τα περιθώρια ελιγμών της κ. Μέρκελ σε θέματα όπως το ελληνικό.

Eίναι κοινώς αποδεκτό  ότι οι χριστιανοκοινωνιστές αισθάνονται την πίεση του AfD και γι’ αυτό αναμένεται να τηρήσουν πιο αυστηρή στάση σε πολιτικά λεπτά θέματα όπως το μεταναστευτικό και το ελληνικό χρέος.

Χθες αναφέραμε ότι «η ενισχυμένη παρουσία των λαϊκιστών στη Γερμανία αυξάνει τις πιθανότητες εμπλοκής του ΔΝΤ στη μεταμνημονιακή εποπτεία της ελληνικής οικονομίας, παρότι άλλα κέντρα αποφάσεων στην ΕΕ δεν το επιθυμούν».

Η τοποθέτηση βασίσθηκε στη συλλογιστική ότι η νέα κυβέρνηση χρειάζεται τη σφραγίδα του ΔΝΤ για να περάσει τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους από τη Βουλή, λόγω πιέσεων των χριστιανοκοινωνιστών.

Μπορεί όμως να κάνουμε λάθος όπως μας επισημάνθηκε.

Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με συνομιλητή μας, η ελληνική αντίληψη ότι χρειάζεται το ΔΝΤ για να περάσουν τέτοια μέτρα από τη Βουλή ήταν εκείνη που ο κ. Σόιμπλε και οι συν αυτώ ήθελαν να πιστέψουμε.

Ο πρώην Γερμανός υπουργός Οικονομικών χρησιμοποιούσε το ΔΝΤ ως τον «κακό μπάτσο» στο ελληνικό πρόγραμμα, για να επιτυγχάνει ευκολότερα τους σκοπούς του, συμπλήρωσε.

Αυτό που πραγματικά ήθελε και θέλει το Βερολίνο είναι να έχει τον έλεγχο στο ελληνικό ζήτημα, για να μπορέσει να το «πουλήσει» στον μέσο Γερμανό ψηφοφόρο που δεν καταλαβαίνει πολλά, αν χρειασθεί.

Σύμφωνα με αυτή την άποψη, οποιοσδήποτε  φορέας, π.χ. ο ESM, το Eurogroup ή το Euro working Group, εκτός από την  Κομισιόν, θα μπορούσε να ασκεί τον έλεγχο της εφαρμογής των μέτρων αντί για το ΔΝΤ.

Αν η ανωτέρω άποψη είναι σωστή, τότε η κατάσταση απλοποιείται σε μεγάλο βαθμό.

Κι αυτό γιατί δεν πιέζεται το Βερολίνο τόσο πολύ να συμφωνήσει σώνει και καλά με τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που προτείνει το ΔΝΤ.

Μπορεί λοιπόν ένα διαζύγιο με το ΔΝΤ να μην είναι επιθυμητό, όμως δεν είναι και τόσο πιεστικό ή μοιραίο για την κυβέρνηση στο Βερολίνο.

Αν η ανωτέρω άποψη είναι σωστή, ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε, ο οποίος εμφανιζόταν πρόθυμος να βοηθήσει αν πίστευε ότι εφάρμοζες τα συμφωνηθέντα, έχει παίξει ένα παίγνιο.

Ένα παίγνιο με συνέπειες που τώρα γίνονται αντιληπτές καθώς η νέα ομάδα στο γερμανικό υπουργείο Οικονομικών ενημερώνεται.