Το μεγάλο δίλημμα

Τα δάνεια που μπορεί να λάβει η Ελλάδα από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθεροποίησης (ESM) μπορούν να φθάσουν τα 86 δισ. ευρώ.

Μέχρι στιγμής έχουν εγκριθεί γύρω στα 46 δισ. ευρώ ενώ έχει λαμβάνειν 11 δισ. ευρώ και πλέον, με την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης. Επομένως, θα απομένει ένα μεγάλο ποσό προς εκταμίευση.    

Ομως, οι εκταμιεύσεις, ιδίως εκείνες που συνδέονται με τις αξιολογήσεις, υπόκεινται στην υλοποίηση των προαπαιτούμενων που τις συνοδεύουν.

Η Ελλάδα δεν φημίζεται για την ικανότητά της να εφαρμόζει τα προαπαιτούμενα μέσα στα τεθέντα χρονικά περιθώρια.

Με δεδομένο ότι βαδίζουμε προς το τέλος Απριλίου και τα προαπαιτούμενα της 4ης αξιολόγησης ξεπερνούν τα 80, αρκετοί αμφιβάλλουν αν όλα θα είναι έτοιμα μέχρι το Eurogroup του Ιουνίου ή έστω τον Ιούλιο.

Αν όμως δεν είναι, ολική εκταμίευση της τελευταίας δόσης δεν θα μπορεί να γίνει ενώ θα μπουν, λογικά, περιορισμοί στη χρήση των υπολοίπων αδιάθετων κεφαλαίων του τρίτου προγράμματος για την ελάφρυνση του χρέους.

Σ’ αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει ένα μεγάλο, πολιτικό κατά βάση, δίλημμα.

Είτε να επιμείνει στην έξοδο από το πρόγραμμα τον Αύγουστο και να χάσει η χώρα κάποια φθηνά δάνεια του ESM με μέση διάρκεια τα 32,5 χρόνια, είτε να δεχθεί ολιγόμηνη παράταση ώστε να γίνουν όλα και να πάρει η χώρα τα λεφτά.    

Τα σενάρια για παράταση του προγράμματος που έχουν δει τελευταία το φως της δημοσιότητας στη Γερμανία κι αλλού βασίζονται σ’ αυτή τη συλλογιστική.    

Η περίπτωση της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, που δεν πήραν κάποια δάνεια από τους θεσμικούς δανειστές, εξερχόμενες από το πρόγραμμα, είναι διαφορετική.

Οι δύο χώρες  δεν αντιμετώπιζαν τόσο οξύ θέμα με το υψηλό δημόσιο χρέος όπως η Ελλάδα.

Ειδικότερα, η Πορτογαλία δεν εισέπραξε την τελευταία δόση, ύψους 2,5 δισ. ευρώ, του προγράμματός της, για να δείξει ότι μπορεί να δανείζεται από τις αγορές.

Επιπλέον, η χώρα της Ιβηρικής είχε ξεκινήσει να αποπληρώνει πρόωρα το ΔΝΤ, έχοντας συσσωρεύσει ρευστότητα 15,6 δισ. ευρώ.

Η Πορτογαλία πήρε δάνεια συνολικού ύψους  79,3 δισ. ευρώ από την ΕΕ και το ΔΝΤ την περίοδο 2011-2014, με τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας να ανέρχονται σε 128,4 δισ. ευρώ.

Η χώρα είχε αντλήσει 29,1 δισ. ευρώ από τις αγορές ενώ 20 δισ. ευρώ περίπου προήλθαν από ιδίους πόρους, π.χ. ιδιωτικοποιήσεις, αποθεματικά.

Σε αντίθεση με την Πορτογαλία,  όπως έχουμε αναφέρει ξανά στο πρόσφατο παρελθόν, οι δανειστές δεν ενθάρρυναν την ελληνική πλευρά να προχωρήσει σε μια συμβολική κίνηση αποπληρωμής ενός μικρού μέρους του δανείου προς το ΔΝΤ.

Για να επανέλθουμε, λοιπόν, η περίπτωση της Πορτογαλίας διαφέρει από εκείνη της Ελλάδας.

Αν λοιπόν η κρατική μηχανή δεν δουλέψει στο φουλ, ώστε να ολοκληρωθούν εγκαίρως τα προαπαιτούμενα της τελευταίας αξιολόγησης του 3ου προγράμματος και όλες οι υπόλοιπες διεργασίες, η κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα που προαναφέραμε.