Tο μάθημα μιας ιδιωτικοποίησης

Ηταν η ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ πετυχημένη;  

To ερώτημα διατυπώθηκε αργά χθες το βράδυ κι ενώ είχαν κυκλοφορήσει πληροφορίες που ήθελαν την κοινοπραξία στην οποία ηγείται η ιταλική Snam να είχε δώσει την υψηλότερη προσφορά, κοντά στα 535 εκατ. ευρώ.

Εξαρτάται με τι τη συγκρίνεις, ήταν η απάντηση.

Από τη στιγμή που το τίμημα ξεπέρασε κατά πολύ τα 500 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με τις διαρροές, έναντι 400 εκατ. που έδινε η αζέρικη Socar πριν από λίγα χρόνια, θα πρέπει να χαρακτηρισθεί πετυχημένη, συνεχίσαμε.

Είναι επιτυχημένη ακόμη περισσότερο γιατί ενισχύει την αξία των ΕΛΠΕ, όπου Δημόσιο και Ομιλος Λάτση θέλουν να πουλήσουν το 50% και πλέον των μετοχών της εταιρείας.

Όμως, λίγοι γνωρίζουν ότι η προσπάθεια εξαγοράς του ΔΕΣΦΑ από τη Socar έπαιξε σημαντικό ρόλο στην αλλαγή του θεσμικού πλαισίου στην ΕΕ και στη διαμόρφωση ενός νέου τοπίου στον κλάδο.

Τα spin-offs τέτοιου είδους εταιρειών άφησαν αρκετές χωρίς αναπτυξιακό στόρι.

Όταν λοιπόν ο ΔΕΣΦΑ ξαναβγήκε προς πώληση, ο αριθμός που εξεδήλωσε ενδιαφέρον ήταν μεγαλύτερος σε σχέση με την προηγούμενη φορά.

Οι Ιταλοί και οι συνεταίροι πλήρωσαν πολλά λεφτά για το 66% του ΔΕΣΦΑ αυτή τη φορά, αποδεχόμενοι προφανώς μονοψήφια εσωτερική απόδοση (IRR) στην επένδυσή τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι ξένοι επενδυτές έπρεπε να αποδεχθούν την άποψη της ΡΑΕ, που δεν αναγνώρισε τις δαπάνες για την έκπτωση 10% επί του ηλεκτρικού των υπαλλήλων του ΔΕΣΦΑ, το ομαδικό ασφαλιστήριο και τα κουπόνια αγορών σε σουπερμάρκετ που δίνει στο προσωπικό, αξίας λίγων εκατ. ευρώ όπως μαθαίνουμε.

Όμως, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, το υψηλό τίμημα σε κάποιο βαθμό οφείλεται επίσης στην προηγούμενη απόπειρα ιδιωτικοποίησης.

Φυσικά, σημαντικό ρόλο παίζει σε τέτοιες περιπτώσεις το ρίσκο της χώρας και η πρόσβαση που έχει στις αγορές.

Σε γενικές γραμμές, χώρες που δεν έχουν πρόσβαση στις αγορές είναι πολύ δύσκολο να πουλήσουν περιουσιακά τους στοιχεία σε τιμή ισορροπίας, δηλαδή στην τωρινή αξία των μελλοντικών ροών που δημιουργούν.

Η Ελλάδα είναι σήμερα σε καλύτερη κατάσταση σε αυτόν τον τομέα.

Όμως, η διαδικασία πώλησης του ΔΕΣΦΑ έφερε στην επιφάνεια αρκετά γραφειοκρατικά εμπόδια.

Ακόμη και η άτυπη προειδοποίηση για δεύτερο γύρο προσφορών από Ελληνες αξιωματούχους είχε επίπτωση, αφού οι ενδιαφερόμενοι κράτησαν δυνάμεις για τον δεύτερο γύρο.

Ανέδειξε επίσης τη μάχη που γίνεται στο παρασκήνιο μεταξύ των ενδιαφερόμενων επενδυτών για προσέγγιση κρατικών αξιωματούχων όπως ο πρωθυπουργός ή ο αρμόδιος υπουργός.

Ακόμη και η σκηνή που οι αντιπρόσωποι της μιας κοινοπραξίας περιμένουν τους εκπροσώπους της άλλης, καθισμένοι σε μια καφετέρια απέναντι από την είσοδο του κτιρίου που θα υποβάλλονταν οι προσφορές, όπως μαθαίνουμε, έχει την αξία και τον συμβολισμό της.

Κι αυτό γιατί είχαν μαζί τους πιθανόν δυο φακέλους με διαφορετικές προσφορές. Η πιο χαμηλή προσφορά θα υποβαλλόταν αν οι ανταγωνιστές δεν εμφανίζονταν. Η πιο υψηλή προσφορά, αν εμφανίζονταν.

Ποιος είπε ότι η διαδικασία ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ ήταν ανιαρή;