O εμπορικός πόλεμος και τα γεωπολιτικά συμφέροντα

Θα έπρεπε η Γουόλ Στριτ και οι άλλες αγορές παγκοσμίως να ανησυχούν για τα εμπορικά αντίποινα των ΗΠΑ στην Κίνα και τούμπαλιν;

Μερικοί διαχειριστές θεσμικών χαρτοφυλακίων που έχουν διαβάσει το βιβλίο που δημοσίευσε ο πρόεδρος των ΗΠΑ το 1987 θεωρούν ότι εφαρμόζει στην πράξη όσα αναφέρει εκεί και εμφανίζονται διατεθειμένοι να ποντάρουν στο καλό σενάριο.

Κοινώς, να εξασφαλίσει ο Τραμπ σημαντικές υποχωρήσεις από την Κίνα και να αποτραπεί ένας εμπορικός πόλεμος.

Ο ίδιος έχει ζητήσει να μειωθεί το εμπορικό πλεόνασμα της Κίνας στις συναλλαγές με τις ΗΠΑ κατά 100 δισ. δολάρια, από τα 375 δισ. που βρίσκεται.

Αρκετοί το θεωρούν ανέφικτο, άλλοι όμως θεωρούν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος θα ικανοποιηθεί ακόμη κι αν το πλεόνασμα μειωθεί λιγότερο, παραπέμποντας στο βιβλίο του 1987 που φέρει τον τίτλο “Trump: The art of the deal”.

Εκεί, ο νυν πρόεδρος των ΗΠΑ αναφέρεται στη σωστή τακτική που πρέπει να ακολουθεί κάποιος στις διαπραγματεύσεις.  

«Προτείνεις κάτι τρομερό» και έπειτα, όταν υποχωρείς, αυτό που θέλεις δεν είναι τόσο επίπονο όσο η άλλη πλευρά φοβόταν», τονίζει.

Το πρόβλημα είναι ότι όλα αυτά τα γνωρίζουν οι Κινέζοι και θα πρέπει λογικά να το λάβουν υπόψη τους.

Αναμφισβήτητα, η στάση των ΗΠΑ στο θέμα των δασμών σε εισαγόμενα κινεζικά προϊόντα, ιδίως υψηλής τεχνολογίας, δεν έχει αποκλειστικά  οικονομική στόχευση.

Για την ακρίβεια, έχει κυρίως γεωπολιτική στόχευση, από τη στιγμή που η Κίνα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο και ανερχόμενη στρατιωτική δύναμη, κατά την ταπεινή μας άποψη.

Ο Κινέζος πρόεδρος Σι έχει αναλάβει υπερεξουσίες που κανείς δεν είχε μετά τον Μάο, σε μια προσπάθεια διατήρησης των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης για να διευκολυνθεί η μεταφορά πόρων από την πλούσια παράκτια Κίνα στο φτωχότερο εσωτερικό της χώρας.

Είναι προφανές ότι η πιθανή επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης στον απόηχο ενός εμπορικού πολέμου με τις ΗΠΑ δεν είναι επιθυμητή καθώς δημιουργεί εντάσεις μεταξύ των φτωχών και πλούσιων περιοχών της Κίνας, υπονομεύοντας την εξουσία του Σι.

Η έμφαση των ΗΠΑ σε κλάδους τεχνολογίας αιχμής της Κίνας έχει επίσης γεωπολιτική στόχευση.

Οι τεχνολογίες χρησιμοποιούνται από αρχαίων χρόνων για να ενισχύσουν τις μεγάλες γεωπολιτικές δυνάμεις που είχαν τους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους για να τις αναπτύξουν.

Γι’ αυτό ακόμη κι οι πιο ειρηνικές τεχνολογίες εφευρέθηκαν για στρατιωτικούς  σκοπούς, όπως συνέβη με τόσες κατά τη διάρκεια του μισού περίπου αιώνα που διήρκησε ο Ψυχρός Πόλεμος.

Είναι χαρακτηριστικό το GPS, που αρχικά προοριζόταν για να καθοδηγεί τα συστήματα και τα οχήματα των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Ακόμη και σήμερα, οι δορυφόροι που καθιστούν λειτουργικό το GPS είναι υπό την USAF.

Το διαδίκτυο (internet) αναπτύχθηκε από το DAPRA (Defense Advanced Research Projects Agency).   

Ολες λοιπόν οι τεχνολογίες που αναπτύσσει η Κίνα μπορούν να έχουν στρατιωτική χρήση, υποσκάπτοντας τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ.

Οι τελευταίες γνωρίζουν προφανώς όλα αυτά και υπό τον Τραμπ εμφανίζονται αποφασισμένες να περιορίσουν τις δυνατότητες της Κίνας σε τομείς τεχνολογιών αιχμής όπως η ρομποτική.

Φυσικά, το ερώτημα παραμένει.

Μέχρι πού είναι αποφασισμένος να τραβήξει το σχοινί στις εμπορικές σχέσεις με την Κίνα ο Τραμπ;

«Οι εμπορικοί πόλεμοι είναι καλοί και εύκολο να κερδηθούν» τιτίβισε στις αρχές Μαρτίου.

Το εννοούσε ή μήπως είχε κατά νου «την τέχνη των ντιλ» που περιγράφει στο βιβλίο του;