Οι επαναγορές που κάνουν τη διαφορά

Τα στοιχεία για τους μισθούς του Ιανουαρίου στις ΗΠΑ επανέφεραν τις ανησυχίες για μεγαλύτερη της αναμενόμενης αύξησης των επιτοκίων από τη Fed, δίνοντας ώθηση στις αποδόσεις των ομολόγων.

Το αποτέλεσμα ήταν να αυξηθεί η μεταβλητότητα και να βυθιστούν τα χρηματιστήρια.

Η βουτιά έφερε στην επιφάνεια τις μεγάλες ρευστοποιήσεις θέσεων σε μετοχές ύψους 200 δισ. δολαρίων περίπου από funds που είχαν υιοθετήσει τις αποκαλούμενες «συστηματικές στρατηγικές», όπως risk parity.

Οι αγορές επανήλθαν μετά το ξαφνικό ξεπούλημα αλλά η συζήτηση για τον ρόλο των «συστηματικών στρατηγικών» και τον κίνδυνο που ίσως  αντιπροσωπεύουν δεν έχει κοπάσει.

Κανείς δεν γνωρίζει το πραγματικό μέγεθος των χαρτοφυλακίων που έχουν υιοθετήσει παραλλαγές της στρατηγικής risk parity.

Επομένως, είναι δύσκολο να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις στις αγορές, αν π.χ. η συσχέτιση των αποδόσεων μετοχών-ομολόγων μετατραπεί μονίμως σε θετική από αρνητική, που ήταν τις δύο τελευταίες δεκαετίες.

Σύμφωνα με τον Marco Kolanovic της JPMorgan, που θεωρείται αυθεντία σ’ αυτές τις στρατηγικές, ο κίνδυνος νέων ρευστοποιήσεων εξαιτίας τους έχει περάσει από τη στιγμή που τα μακροοικονομικά και εταιρικά δεδομένα δεν χειροτέρευσαν.

Τουναντίον, όλοι αυτοί και τα παραδοσιακά χαρτοφυλάκια ποντάρουν στις μαζικές επαναγορές μετοχών από τις εταιρείες που εκτιμώνται στα 800 δισ. δολάρια φέτος από την JP Morgan.

Η συμβολή των επαναγορών στην αύξηση των κερδών ανά μετοχή των αμερικανικών επιχειρήσεων είναι εμφανής, αν αναλογισθεί κανείς τα ακόλουθα.

Από το 2009 μέχρι σήμερα, ο σωρευτικός ρυθμός αύξησης των πωλήσεων ανά μετοχή δεν ξεπέρασε το 40% ή λιγότερο από 4% ανά έτος.    

Όμως, τα κέρδη ανά μετοχή αυξήθηκαν πάνω από 250% σωρευτικά το ίδιο διάστημα ή 25% περίπου τον χρόνο κατά μέσο όρο.

Η διαφορά μεταξύ του ρυθμού αύξησης των πωλήσεων ανά μετοχή και του ρυθμού αύξησης των εταιρικών κερδών ανά μετοχή οφείλεται στις μαζικές επαναγορές μετοχών.   

Όταν λοιπόν η οικονομία δεν βοηθά μέσω των αυξημένων εσόδων από πωλήσεις, οι εισηγμένες εταιρείες στρέφονται προς τις  επαναγορές για να εκπλήξουν ευχάριστα τις αγορές, ξεπερνώντας τις προβλέψεις των αναλυτών.

Το φθηνό χρήμα σε συνδυασμό με την ύπαρξη πολύ ρευστού στα ταμεία τους διευκόλυνε και διευκολύνει το εγχείρημα.  

Το τελικό αποτέλεσμα είναι να δίνεται ώθηση στις μετοχές και να συντηρείται το χρηματιστηριακό ράλι προς όφελος των επενδυτών και φυσικά των εκτελεστικών στελεχών των εισηγμένων επιχειρήσεων λόγω μπόνους.

Οι τελευταίοι έχουν επίσης ένα ακόμη αποκούμπι μετά τη φορολογική μεταρρύθμιση και είναι τα μερίσματα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φεβρουάριος καταγράφηκε ως ο καλύτερος μήνας όλων των εποχών, με βάση τον αριθμό των αυξήσεων στα μερίσματα που ανακοινώθηκαν.  

Ακόμη λοιπόν κι αν η οικονομία δεν αναπτύσσεται με πολύ υψηλούς ρυθμούς και οι πωλήσεις των επιχειρήσεων απλά ακολουθούν, οι επαναγορές και τα μερίσματα ενισχύουν περισσότερο τα κέρδη ανά μετοχή, τροφοδοτώντας το ράλι και σώζοντας τα μπόνους.

Προς το παρόν τουλάχιστον.