To στέλεχος του ΔΝΤ που «ανακάλυψε» το μαξιλάρι

Στις αρχές Μαΐου του 2010, το κράτος είχε στα ταμεία του 3 δισ. περίπου και έπρεπε να αποπληρώσει ομόλογα ονομαστικής αξίας 13 δισ. ευρώ.

Το χάσμα των 10 δισ. ευρώ περίπου έστειλε τη χώρα άρον άρον στο πρώτο μνημόνιο, για να μη χρεοκοπήσει.

Κάπου τρεισήμισι χρόνια αργότερα, το φθινόπωρο του 2013, ένα μεσαίο στέλεχος της τρόικας που μάζευε στοιχεία αιφνιδίασε μεσαία στελέχη της δημόσιας διοίκησης, σε μια συνάντηση που είχαν μαζί του.

Το στέλεχος του ΔΝΤ τούς είπε πως οι υπολογισμοί έδειχναν την ύπαρξη ενός πλεονάσματος ύψους λίγων δισ. ευρώ από φορείς της Γενικής Κυβέρνησης.

Οι παριστάμενοι εκπρόσωποι της δημόσιας διοίκησης άρχισαν έκπληκτοι να ρωτάνε ο ένας τον άλλον, μπροστά του, αν είχαν πράγματι ταμειακά διαθέσιμα.

Κάποιοι ίσως ντράπηκαν από το πώς εξελίχθηκε η συνάντηση. Όμως, ήταν ξεκάθαρη η έλλειψη συντονισμού των φορέων.

Μέχρι τότε, κανείς στην κεντρική διοίκηση δεν γνώριζε ούτε τους λογαριασμούς των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης στις τράπεζες, ούτε πόσα λεφτά είχαν μέσα, πέρα από τους ίδιους.   

Η ανακάλυψη του στελέχους του ΔΝΤ έφερε στην επιφάνεια σταδιακά, όπως όλοι γνωρίζουμε, ποσά που ήταν πολύ μεγαλύτερα της αρχικής  πρόβλεψης του ιδίου.

Το κράτος δανείσθηκε αυτά τα ποσά από τους φορείς μέσω repos και κατάφερε να σταθεί στα πόδια του το κρίσιμο εξάμηνο του 2015, χωρίς να λαμβάνει χρηματοδότηση από τους θεσμικούς πιστωτές.

Τα ποσά αβγάτισαν τα επόμενα χρόνια και εκτιμάται πως ξεπερνούν σήμερα τα 15 δισ. ευρώ.

Δεν αποκλείεται μάλιστα να αυξηθούν περαιτέρω, αν μερικοί φορείς με άλλες καταθέσεις, όπως οι ΟΤΑ, πεισθούν να τα δανείσουν στο κράτος.    

Αν και δεν υπάρχει επίσημη εκτίμηση, άτομα που είναι σε θέση να γνωρίζουν, δεν αποκλείουν οι καταθέσεις των φορέων να ήταν μεγαλύτερες των σημερινών το κρίσιμο διάστημα το 2010.

Για την ακρίβεια, μιλάνε για υπερδιπλάσια ποσά σε σχέση με τα σημερινά.

Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί μέσω των υπολοίπων των τραπεζικών λογαριασμών τους στα τέλη Απριλίου του 2010.

Η λογική υπαγορεύει πως θα πρέπει να είχαν πάνω από 10 δισ. ευρώ, δηλαδή το ποσό που έλειπε στις αρχές Μαΐου και έστειλε τη χώρα στο πρώτο μνημόνιο.

Να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν ισχυριζόμαστε πως η χώρα θα είχε αποφύγει απαραίτητα το πρόγραμμα προσαρμογής στο τέλος.

Όμως, θα μπορούσε να αγοράσει μερικούς μήνες τουλάχιστον, για να βάλει σε τάξη τα του οίκου της και να είναι πιο προετοιμασμένη, όπως και οι Ευρωπαίοι εταίροι της.                 

Στη σημερινή συγκυρία, η ανωτέρω ανακάλυψη του στελέχους του ΔΝΤ μπορεί να συμβάλει στη διαμόρφωση ενός μεγαλύτερου μαξιλαριού ρευστότητας για μια αυτόνομη έξοδο στις αγορές μετά τον Αύγουστο, αν όλα πάνε καλά.   

Ευχαριστούμε, Μπράιαν.