Όλα δικά μας!

Σε άρθρο του στους Financial Times τον Νοέμβριο του 2003, ο τότε Γερμανός υπουργός Οικονομικών Hans Eichel έγραψε πως η δημοσιονομική πολιτική που επικεντρώνεται στην επίτευξη ποσοτικών στόχων βραχυπρόθεσμα περιορίζει τον ρυθμό ανάπτυξης και αυξάνει το χρέος.

Η Γερμανία ήταν εκείνη που παραβίαζε το Σύμφωνο Σταθερότητας εκείνη την περίοδο, αλλά θεωρούσε εύλογο να εξαιρέσει εαυτόν.

Δεν είχε την ίδια άποψη κάπου 7 με 10 χρόνια αργότερα, όταν στη θέση της βρέθηκε η Ελλάδα.

Η εφαρμογή των δημοσιονομικών κανόνων και ο ηθικός κίνδυνος είχαν την τιμητική τους.

Η κατασκευή ενός νέου αγωγού που θα φέρνει φυσικό αέριο από τα παράλια της Ρωσίας μέσω Βαλτικής Θάλασσας στη Γερμανία, του Nord Stream 2, φέρνει στο νου ανάλογες καταστάσεις.

Θυμίζουμε ότι η Κομισιόν, πριν από λίγα χρόνια, όταν αρμόδιος επίτροπος για θέματα ενέργειας ήταν ο Γερμανός  κ. Ετινγκερ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόσυρση της Gazprom από τη διαδικασία εξαγοράς της ΔΕΠΑ.

Η Gazprom είναι η διαχειρίστρια του αγωγού Nord Stream 2.

Το πρότζεκτ που θα πρέπει να λάβει εγκρίσεις κι από άλλες χώρες, π.χ. Σουηδία, Δανία, εξασφαλίζει την επάρκεια της Γερμανίας σε φυσικό αέριο, εμφανίζεται να είναι οικονομικά συμφέρον, ενώ ενισχύει τις εμπορικές σχέσεις αλλά και την εξάρτηση της Γερμανίας από τη Ρωσία.

Ενας άλλος λόγος που επικαλείται η γερμανική πλευρά είναι η Ostpolitik, δηλαδή η πολιτική επαναπροσέγγισης με τη Μόσχα, που βασίζεται στη λογική ότι οι μεγάλες εμπορικές συμφωνίες μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας θα επηρεάσουν θετικά την πολιτική και οικονομική κατεύθυνση της τελευταίας.

Ο νέος αγωγός θα προστεθεί στον υφιστάμενο Nord Stream, στην υλοποίηση του οποίου είχε συμμετοχή ο πρώην καγκελάριος Σρέντερ.

Ο τελευταίος έπιασε στασίδι στο ΔΣ της εταιρείας Nord Stream 2 μετά την ήττα του το 2005. Όμως, φαίνεται να παίζει καθοριστικό ρόλο στη θετική θέση που παίρνει η ηγεσία των σοσιαλδημοκρατών απέναντι στο πρότζεκτ παρά τις αντιρρήσεις της νεολαίας του.

Ο αγωγός έχει ξεσηκώσει αντιδράσεις εκτός Γερμανίας, με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον να δηλώνει πρόσφατα ότι ο Nord Stream 2 υπονομεύει την ενεργειακή ασφάλεια και σταθερότητα στην Ευρώπη.

Ακόμη, ο Πολωνός πρωθυπουργός έκανε έκκληση στον πρόεδρο Τραμπ για την επιβολή κυρώσεων στις δυτικές εταιρείες που συμμετέχουν στο πρότζεκτ με την Gazprom.

Στον αντίποδα, οι Ρώσοι τονίζουν ότι ο νέος αγωγός ενισχύει την ενεργειακή ασφάλεια μέσω της διαφοροποίησης των οδών μέσω των οποίων η Γερμανία προμηθεύεται φυσικό αέριο και μειώνει τους κινδύνους που υφίστανται από τράνζιτ οδεύσεις.

Κατά την ταπεινή μας άποψη, το πρότζεκτ δεν δείχνει μόνο την πρόθεση του Βερολίνου να επιβάλλει τις απόψεις του όταν πρόκειται για το δικό του συμφέρον, αγνοώντας τους εταίρους του στην ΕΕ και άλλες δεσμεύσεις.

Αποδεικνύει επίσης τη σημασία που δίνει το Βερολίνο στην ενδυνάμωση των σχέσεων με τη Ρωσία, που είναι μια μεγάλη αγορά για τις γερμανικές εξαγωγές.

Ακόμη δείχνει επίσης ότι οι σχέσεις της Γερμανίας με τις ΗΠΑ δεν ταλανίζονται απλά και μόνο επειδή οι χαρακτήρες της κ. Μέρκελ και του κ. Τραμπ  δεν ταιριάζουν.

Δοκιμάζονται γιατί έχουν θεμελιώδεις διαφορές απόψεων σε γεωπολιτικά ζητήματα.

Οι διαφορές πηγάζουν από το γεγονός ότι οι ΗΠΑ είναι η μοναδική παγκόσμια στρατιωτική δύναμη ενώ η Γερμανία είναι μια τοπική οικονομική δύναμη.  

Οι δύο χώρες βλέπουν τη Ρωσία με διαφορετικά γυαλιά και ο Nord Stream 2 βοηθά να φανούν οι διαφορές πιο καθαρά.

Οσο για τις υπόλοιπες χώρες της ΕΕ, η Γερμανία πρακτικά επιβάλλει την άποψή της.