Οι λεπτές ισορροπίες στη συζήτηση με τους δανειστές

Η ανάλυση για τη βιωσιμότητα του χρέους (DSA) σε βάθος μισού αιώνα είναι άσκηση επί χάρτου, αν όχι επί άμμου. Οι Ευρωπαίοι δανειστές δείχνουν διατεθειμένοι να «πειράξουν» τα νούμερα όσο χρειάζεται, για να πετύχουν αυτό που θέλουν.

Δημοσιεύθηκε: 23 Ιανουαρίου 2018 - 07:53

Dr Money

Οι λεπτές ισορροπίες στη συζήτηση με τους δανειστές

Στην πολιτική δεν υπάρχουν φιλίες. Υπάρχουν συμφέροντα.

Μια απλή ανάγνωση του χθεσινού ανακοινωθέντος του Eurogroup αποκαλύπτει τις προτεραιότητες των δανειστών.

Υπερκάλυψη δημοσιονομικών στόχων την περίοδο 2015-2017, υιοθέτηση προϋπολογισμού για το 2018 που είναι σύμφωνος με πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ.

Ακολουθεί η αναφορά στην ενίσχυση της είσπραξης των φόρων από την ΑΑΔΕ, για να επιτευχθεί ο υψηλός δημοσιονομικός στόχος που διασφαλίζει την αποπληρωμή των δανείων τους.

Η αναφορά στη «… φιλόδοξη περιεκτική αναπτυξιακή στρατηγική με ισχυρή ιδιοκτησία από τις ελληνικές αρχές» εκπλήσσει αλλά η απορία λύεται προς το τέλος της ανακοίνωσης.

«Το Eurogroup καλεί τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το ΔΝΤ να λάβουν υπόψη την ολιστική αναπτυξιακή στρατηγική της Ελλάδας όταν επικαιροποιούν το DSA», καταλήγει.

Κοινώς, το Eurogroup καλεί το ΔΝΤ να ανεβάσει την πρόβλεψή του για τον μέσο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, ιδανικά στο 1,3% ή υψηλότερα, από 1% μέχρι το 2060, ώστε σε συνδυασμό με τα άλλα μέτρα ελάφρυνσης των Ευρωπαίων να βγάλει το ελληνικό χρέος φερέγγυο.

Αν το ΔΝΤ ανεβάσει την πρόβλεψη στη δική του ανάλυση για το ελληνικό χρέος (DSA), η ΕΕ δεν θα χρειασθεί να δεσμευθεί για σημαντικά μέτρα ελάφρυνσης, που κάποιες χώρες της ευρωζώνης θα ήθελαν να αποφύγουν για πολιτικούς λόγους.

Κάτι τέτοιο θα διευκόλυνε επίσης την ΕΚΤ, που θα πρέπει να κάνει τη δική της «ανεξάρτητη» ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους, αν και όλοι κατανοούν ότι δεν πρόκειται να διακινδυνεύσει την αξιοπιστία της, πηγαίνοντας κόντρα στην άποψη του ΔΝΤ.

Και θα διευκόλυνε την παρουσία του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, όπως επιθυμεί η Γερμανία.

Φυσικά, ο καθένας μπορεί να κατανοήσει την πραγματική αξία των ανωτέρω αναλύσεων σε βάθος 40-50 χρόνων, όταν ΕΕ και ΔΝΤ έχουν πέσει πολύ έξω στις προβλέψεις τους για πολύ μικρότερο χρονικό ορίζοντα, τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα.

Παρ' όλα αυτά η Αθήνα δεν έχει μεγάλα περιθώρια ελιγμών.

Κατ’ αρχάς, θα πρέπει να είναι συνεργάσιμη και γενικά καλό παιδί με τους θεσμούς, ώστε να υλοποιηθούν ομαλά τα τελευταία 88 προαπαιτούμενα του τρίτου μνημονίου.

Η καλή συνεργασία της κυβέρνησης με τους θεσμούς στην υλοποίηση των τελευταίων μεταρρυθμίσεων θα ενισχύσει τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους.

Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί οι τελικές συζητήσεις για τη σχέση της Ελλάδας με τους δανειστές μετά το τέλος του τρίτου προγράμματος προσαρμογής και τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους θα έχουν έντονο πολιτικό χαρακτήρα κι εκεί το κλίμα και οι σχέσεις εμπιστοσύνης μετράνε.

Όμως, όσο ανάγκη έχει η κυβέρνηση να δείξει ότι ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα επιτυγχάνεται φέτος, ώστε να αποφύγει τη μετακίνηση της περικοπής του αφορολόγητου στο 2019 από το 2020, άλλο τόσο θα πρέπει να αποφύγει ενέργειες που μειώνουν την πίεση στους Ευρωπαίους δανειστές για την παροχή μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.

Κατά κάποιο τρόπο, την Ελλάδα συμφέρει να βγάλει το ΔΝΤ το χρέος αφερέγγυο.

Ισως μοιάζει οξύμωρο αλλά θα ήταν προτιμότερο τα στοιχεία για τον ρυθμό ανάπτυξης να μην εκπλήξουν ευχάριστα, όσο διεξάγονται οι διαπραγματεύσεις και η αποκλιμάκωση της ανεργίας να μην είναι απότομη και ταχεία.

Επιπλέον, δεν θα πρέπει να διαρρεύσουν στοιχεία που μπορεί να δείχνουν πως η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα απ’ ό,τι οι δανειστές νομίζουν στο ζήτημα της εξυπηρέτησης του χρέους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ισορροπίες είναι λεπτές. Γι’ αυτό απαιτείται προσοχή.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.