Τι δείχνει η καμπύλη των επιτοκίων

Tο ράλι των ελληνικών ομολόγων και η μεγάλη πτώση των αποδόσεων μπορεί να έχουν συνεπάρει πολλούς, όμως κάποια άλλα πράγματα κρύβουν μεγαλύτερα «μυστικά» και ρίσκα.

Δημοσιεύθηκε: 9 Ιανουαρίου 2018 - 07:52

Dr Money

Τα ελληνικά ομόλογα έχουν κάνει εντυπωσιακό ράλι από τότε που έγινε σαφές ότι υπήρχε τεχνική συμφωνία (SLA) με τους θεσμούς, στο πλαίσιο της τρίτης αξιολόγησης.

Τα οφέλη είναι σαφή καθώς μειώνεται δυνητικά το κόστος δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου, ευνοώντας τις εκδόσεις ομολόγων από ελληνικές επιχειρήσεις και τονώνοντας τη ρευστότητά τους.

Φυσικά, τα οφέλη για τις εγχώριες τράπεζες είναι μεν προφανή, αλλά περιορισμένα λόγω των μικρών ποσοτήτων ομολόγων που διαθέτουν. Λιγότερα από 4 δισ. ευρώ.

Επίσης, η σημαντική πτώση των αποδόσεων των ομολόγων στέλνει σήμα πως τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία, π.χ. μετοχές, ακίνητα κ.τ.λ. έχουν χαμηλότερο ρίσκο.

Το τελευταίο οδηγεί σε αύξηση των αποτιμήσεών τους (καθώς το προεξοφλητικό επιτόκιο είναι χαμηλότερο) και επομένως σε υψηλότερα τιμήματα σε περίπτωση πώλησης/ιδιωτικοποίησης.

Όμως, εξίσου σημαντική είναι η μορφή της καμπύλης των επιτοκίων που δημιουργείται όταν συνδέσουμε τις αποδόσεις των ομολόγων που λήγουν σε λίγους μήνες μέχρι και 20-30 χρόνια στο μέλλον.

Η διαφορά της απόδοσης του 2ετούς κρατικού ομολόγου από το αντίστοιχο 10ετές δίνει την κλίση της καμπύλης και χαρακτηρίζει τη μορφή της.

Χθες, η απόδοση του 2ετούς ομολόγου ήταν στο 1,43% και του 10ετούς στο 3,68%, με αποτέλεσμα η διαφορά να βρίσκεται στις 225 μονάδες βάσης ή 2,25 μονάδες.

Στις αρχές του περασμένου Αυγούστου, η απόδοση του 2ετούς ομολόγου γυρόφερνε στο 3,34% και του 10ετούς στο 5,4%-5,5%, με τη διαφορά να είναι στις 206-216 μονάδες βάσης ή 2,06-2,16 μονάδες.

Είναι σαφές ότι η ταχεία αποκλιμάκωση των αποδόσεων σε όλες τις περιόδους έχει συνοδευθεί από μια πιο ανοδική καμπύλη.

Η τελευταία ενσωματώνει τις τωρινές προσδοκίες για ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Υπενθυμίζουμε ότι πιο παλιά τα βραχυχρόνια επιτόκια ήταν περίπου στα ίδια επίπεδα με το 10ετές ομόλογο, δηλαδή η καμπύλη ήταν σχεδόν επίπεδη.

Αν πάμε ακόμη πιο πίσω, τα βραχυχρόνια επιτόκια ήταν υψηλότερα από το επιτόκιο του 10ετούς, με αποτέλεσμα η καμπύλη να ήταν αντεστραμμένη.

Στην τελευταία περίπτωση, οι αγοραστές ήταν διατεθειμένοι να λάβουν χαμηλότερη απόδοση από το ομόλογο που έληγε στο μέλλον, π.χ. 10 χρόνια, από ένα χρεόγραφο που έληγε πολύ νωρίτερα, π.χ. σε 6 μήνες ή δύο χρόνια.

Σε ανεπτυγμένες οικονομίες, ο λόγος που συμβαίνει κάτι τέτοιο είναι γιατί οι αγοραστές δεν πιστεύουν ότι τα υψηλότερα βραχυπρόθεσμα επιτόκια θα διατηρηθούν σ’ αυτά τα επίπεδα και εκτιμούν ότι θα πέσουν πολύ καθώς η οικονομία θα μπει σε ύφεση.

Προτιμούν λοιπόν να «κλειδώσουν» τα χαμηλότερα, μακροπρόθεσμα επιτόκια, αγοράζοντας π.χ. 10ετή ομόλογα, γιατί εκτιμούν ότι θα προσφέρουν υψηλότερη απόδοση από την επανεπένδυση των χρημάτων τους σε βραχυχρόνια χρεόγραφα, π.χ. κάθε τρίμηνο ή 6μηνο.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, η αντεστραμμένη καμπύλη συνδεόταν επίσης με το ρίσκο αλλαγής νομίσματος.

Όπως κι αν έχει, η καμπύλη των επιτοκίων θεωρείται και είναι ένας από τους πιο αξιόπιστους εμπροσθοβαρείς δείκτες για τις επιδόσεις μιας οικονομίας διεθνώς.

Υπό αυτή την έννοια, η πιο έντονα ανοδική καμπύλη επιτοκίων στέλνει σήμα για υψηλότερο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας και πιθανόν μια καλή χρηματιστηριακή χρονιά.

Οσο κι αν η ελληνική αγορά ομολόγων είναι πολύ ρηχή.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.