Τα χρέη θέλουν τις δόσεις τους

Σε μια χώρα που τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο αυξάνονται συνεχώς μαζί με τις κατασχέσεις, η λογική υπαγορεύει διευκολύνσεις προς τους φορολογούμενους και μείωση του φορολογικού βάρους.

Δημοσιεύθηκε: 4 Ιανουαρίου 2018 - 07:59

Dr Money

Ο στόχος της εφορίας δεν είναι να καταστρέψει ανθρώπους που χρωστάνε και ίσως να τους οδηγήσει στην αυτοκτονία.

Ούτε να τους βάλει στη φυλακή καθώς κοστίζει στο κράτος και δεν έχει νόημα. Στη φυλακή πάνε κάποιοι, αλλά είναι συνήθως μεγαλοσχήμονες, για να σταλεί το μήνυμα στους υπολοίπους.

Η εφορία κάθεται με τον οφειλέτη και εκτιμά πόσο θα μπορούσε να πληρώσει με βάση τα εισοδήματα που έχει, ώστε και το κράτος να εισπράξει κάποια χρήματα και ο φορολογούμενος να μην οδηγηθεί στα άκρα.

Τάδε έφη στη στήλη Γάλλος φίλος με τον οποίο συζητούσαμε το θέμα με τα ληξιπρόθεσμα και τις κατασχέσεις στην Ελλάδα πριν από λίγο καιρό.

Χθες το βράδυ, υψηλόβαθμο στέλεχος ασφαλιστικής μάς μιλούσε για την εμπειρία που είχαν στην εταιρεία του με τους φορολογικούς ελέγχους από ανθρώπους που είχαν συμπεριφορά «κομισάριων του κράτους».

Μοναδικός σκοπός τους ήταν να βρούν κάτι για να επικαλεσθούν φορολογική παράβαση και να καταλογίσουν φόρο, πρόσθεσε.

«Κανένα λογικό δικαστήριο δεν πρόκειται να την (παράβαση) δεχθεί, αλλά εσύ θα πρέπει να πληρώσεις τώρα και να δικαιωθείς μετά από δύο χρόνια. Εν τω μεταξύ, αυτός θα έχει μετακινηθεί κάπου αλλού, έχοντας εισπράξει το μπόνους γιατί πέτυχε τον στόχο που του είχαν βάλει», τόνισε.

Τα ανωτέρω δείχνουν δύο διαφορετικές φιλοσοφίες και προσεγγίσεις στο θέμα των σχέσεων εφορίας/κράτους και πολιτών/επιχειρήσεων.

Όμως, αυτό, σε μια χώρα που οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο αυξάνονται συνεχώς και οι κατασχέσεις πλησιάζουν το 1 εκατομμύριο, οξύνει το πρόβλημα διαρκώς.

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο θα πρέπει να αναζητηθούν λύσεις.

Η μείωση των φορολογικών βαρών (άμεσοι φόροι) θα έπρεπε να είναι η πρώτη επιλογή.

Όμως, οι στόχοι για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα μέχρι το 2022 από τη μια πλευρά και η απροθυμία/αδυναμία περικοπής των κρατικών δαπανών από την άλλη δεν αφήνουν πολλά περιθώρια.

Ο υπολογισμός και η εκκαθάριση κάποιων φόρων τους πρώτους μήνες κάθε έτους, π.χ. ΕΝΦΙΑ, θα έδινε τη δυνατότητα να τους πληρώσουν οι φορολογούμενοι σε περισσότερες και μικρότερες δόσεις.

Μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα συνέπιπταν όλοι σχεδόν οι φόροι το δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς, καθιστώντας την αποπληρωμή τους δυσκολότερη υπόθεση.

Τέλος, οι φορολογούμενοι θα έπρεπε να μπορούν να πληρώσουν, τουλάχιστον τον φόρο εισοδήματος, σε πολλές άτοκες δόσεις, έως και 12.

Χθες, το υπουργείο Οικονομικών έσπευσε να διαψεύσει το σχετικό σενάριο που τροφοδότησε η τοποθέτηση της αναπληρώτριας υπουργού Εργασίας κ. Αντωνοπούλου.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως η πρόταση δεν είναι σωστή.

Κατά την ταπεινή μας άποψη, η πληρωμή του φόρου εισοδήματος σε 12 άτοκες δόσεις έχει λογική και πιθανόν θετική συνεισφορά στον κρατικό κορβανά.

Κι αυτό γιατί αφενός θα διευκολύνει αρκετούς φορολογούμενους να μην καταλήξουν με νέα ληξιπρόθεσμα χρέη και αφετέρου βοηθά όσους έχουν ήδη ρυθμίσεις να μην τις χάσουν.

Η ρύθμιση των μη ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία ανοίγει τον δρόμο.

Φυσικά, κάποιος μπορεί να αντιτείνει πως υπάρχει η εναλλακτική των πολλών άτοκων δόσεων μέσω των πιστωτικών καρτών. Όμως, πολλοί ίσως δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα για διαφορετικούς λόγους.

Ετσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η πίεση που ασκούν οι φόροι και οι κατασχέσεις σ’ ένα διαρκώς αυξανόμενο μέρος του πληθυσμού δεν επιτρέπει καθησυχασμό.

Η μείωση της φορολογίας και οι υψηλότεροι ρυθμοί ανάπτυξης με τη δημιουργία νέων καλοπληρωμένων δουλειών και την παροχή διευκολύνσεων μέσω πολλών άτοκων δόσεων είναι το ιδανικό αντίδοτο.

Δυστυχώς, αν η σημερινή τάση δεν ελεγχθεί, η φορολογική πολιτική έχει τη δυνατότητα να οδηγήσει ένα μέρος του πληθυσμού σε ανθρωπιστική κρίση.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.