Το σήμα που στέλνει το ρευστό

Μερικοί πιστεύουν ότι η επιτυχία και τα κέρδη έρχονται όταν κάποιος πηγαίνει αντίθετα από τον όχλο. Είναι οι αποκαλούμενοι contrarians και έχουν έναν πολύ καλό λόγο για να το πιστεύουν αυτή την εποχή.

Δημοσιεύθηκε: 4 Δεκεμβρίου 2017 - 07:59

Dr Money

«Το ρευστό είναι βασιλιάς» ήταν το κυρίαρχο σλόγκαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας οικονομικής κρίσης.

Ηταν η περίοδος που το ρίσκο είχε χτυπήσει κόκκινο και η εμπιστοσύνη μεταξύ των αντισυμβαλλομένων είχε κλονισθεί σοβαρά.

Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει απροθυμία για τοποθετήσεις σε μετοχές, ομόλογα υψηλού ρίσκου και άλλους τίτλους με υψηλό ρίσκο.

Πόσο πολύ πιο διαφορετικά ήταν τα πράγματα την περίοδο της μεγάλης ευφορίας το 2007. Τότε που οι χρηματιστηριακοί δείκτες είχαν φτάσει στο ζενίθ και το ρευστό δεν είχε ζήτηση.

Η πραγματικότητα απεικονίζεται στην έρευνα που διεξάγει η BofA Merrill Lynch ανάμεσα σε θεσμικούς επενδυτές αναφορικά με την κατανομή των χαρτοφυλακίων τους (asset allocation) σε ρευστό, μετοχές, ομόλογα κ.λπ.

Το ποσοστό του ρευστού στα χαρτοφυλάκια, που ακολουθούσε πτωτική τροχιά από τον μέσο όρο του 13% περίπου στο οποίο βρισκόταν το 2005, είχε πέσει στο 11% τον Απρίλιο του 2007, σηματοδοτώντας νέο χαμηλό.

Όταν λοιπόν οι επαγγελματίες επενδυτές έπρεπε να αυξάνουν το ρευστό και να μειώνουν τις μετοχές στα χαρτοφυλάκιά τους δεν το έκαναν.

Αντίθετα, το μερίδιο του ρευστού άρχισε να παίρνει τα πάνω του, όταν η οικονομική κρίση άρχισε να ξεδιπλώνεται.

Το ποσοστό του ρευστού στα θεσμικά χαρτοφυλάκια ανέβηκε στο 21% τον Φεβρουάριο του 2009, που συνιστά το υψηλότερο ποσοστό της έρευνας και συμπίπτει με τα χαμηλά επίπεδα των χρηματιστηριακών δεικτών στις ΗΠΑ κι αλλού.

Ακόμη μια φορά, όταν θα έπρεπε να αυξάνουν τη συμμετοχή των μετοχών στα χαρτοφυλάκιά τους και να μειώνουν το ρευστό, οι θεσμικοί επενδυτές-πελάτες της Merrill Lynch δεν το έκαναν.

Κι ερχόμαστε στη σημερινή εποχή, όπου η ίδια έρευνα δείχνει πως το ποσοστό του ρευστού στα θεσμικά χαρτοφυλάκια έχει υποχωρήσει κάτω από τα επίπεδα του Απριλίου του 2007.

Εξυπακούεται ότι αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της πολιτικής των χαμηλών επιτοκίων και των μαζικών αγορών τίτλων (QE) από τις μεγάλες κεντρικές τράπεζες όπως η Fed και η ΕΚΤ.

To συμπέρασμα είναι απλό:

Αν κάποιος πιστεύει πως πρέπει να πηγαίνει αντίθετα από το πλήθος, δηλαδή είναι contrarian,τότε ίσως θα πρέπει να το πράξει με τα επίπεδα ρευστού στα θεσμικά χαρτοφυλάκια σε τόσο χαμηλά επίπεδα.

Το γεγονός ότι η Goldman Sachs επισημαίνει πως ένας τρόπος μέτρησης της μέσης αποτίμησης των μετοχών, κρατικών και εταιρικών ομολόγων, δείχνει πως είναι ο ακριβότερος από το 1900, θα έπρεπε να ωθήσει τους contrarians προς την ίδια κατεύθυνση.

Όπως λένε, όλα τα πράγματα έχουν ένα τέλος.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.