To swap και οι κυνηγοί των αποδόσεων

H Αργεντινή έχει χρεοκοπήσει αρκετές φορές αλλά αυτό δεν την εμπόδισε να πουλήσει ομόλογα 100 χρόνων. Το κυνήγι των αποδόσεων καλά κρατεί και το swap δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να στοχεύσει σε μια ειδική κατηγορία επενδυτών.

Δημοσιεύθηκε: 30 Νοεμβρίου 2017 - 07:48

Dr Money

Η Αργεντινή έχει χρεοκοπήσει οκτώ φορές από το 1816, που απέκτησε την ανεξαρτησία της.

Τελευταία φορά ήταν το 2011 καθώς δεν μπόρεσε να αποπληρώσει ομόλογα αξίας 100 δισ. δολαρίων.

Όμως, αυτό δεν την εμπόδισε να πουλήσει ομόλογα του αιώνα (century bonds), όπως αποκαλούνται, τον περασμένο Ιούνιο, λίγο πριν από την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές.

Εγινε έτσι η δεύτερη χώρα της Λατινικής Αμερικής που το κατόρθωσε μετά το Μεξικό το 2010.

Η Αργεντινή πούλησε τα 100χρονα ομόλογα αξίας 2,75 δισ. δολαρίων, με τις προσφορές να πλησιάζουν τα 10 δισ. δολάρια και την απόδοσή τους να διαμορφώνεται κοντά στο 8%.

Η περίπτωση της Αργεντινής, ενός serial χρεοκοπημένου εκδότη, αλλά και ευρωπαϊκών ομολόγων υψηλού ρίσκου με απόδοση 2% ή χαμηλότερα, αποτυπώνει την πραγματικότητα της περιόδου των χαμηλών επιτοκίων.

Η επιτυχής έκβαση του swap δίνει την ευκαιρία στην Ελλάδα να «παίξει μπάλα» κι αυτή σε πιο μακρινές περιόδους, εκμεταλλευόμενη την τάση.

Όμως, θα θέλαμε να πούμε δυο λόγια για το swap, από τη στιγμή που κάποια προκαταρκτικά στοιχεία της συναλλαγής έγιναν γνωστά.

Κατ’ αρχάς το υψηλό ποσοστό κάλυψης (86,1%) της προταθείσας ανταλλαγής (swap) των 20 παλαιότερων ελληνικών ομολόγων με τα 5 συνιστά θετική εξέλιξη αλλά δεν θα πρέπει να εκπλήσσει.

Οι επενδυτές προτιμούν να έχουν στα χέρια τους ομόλογα που έχουν εμπορευσιμότητα και βάθος παρά το αντίθετο.

Πολύ περισσότερο όταν τους δίνεται κι ένα «γλυκαντικό» της τάξης του 1% σε όρους μελλοντικής αξίας.

Αν λοιπόν απομονώσει κάποιος το swap και δεν λάβει υπόψη του τις συνέπειες, θα διαπιστώσει ότι αυξάνει οριακά το δημόσιο χρέος λόγω του «γλυκαντικού».

Επίσης, η εκτιμώμενη μεσοσταθμική απόδοση των 20 παλαιότερων ομολόγων είναι ίδια σχεδόν και ίση με 3,75% περίπου (μας λένε) με εκείνη των 5 νέων ομολόγων.

Ως εκ τούτου, η συναλλαγή δεν επηρεάζει την ανάλυση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους (DSA).

Όμως, θα πρέπει να συνεκτιμηθούν επίσης κάποια άλλα πράγματα που συνδέονται με το swap.

Κυρίως, οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει σε μελλοντικές ομολογιακές εκδόσεις του Δημοσίου αλλά και εντόκων.

Η δημιουργία μιας αγοράς με ρευστότητα για καθένα από τα 5 νέα ομόλογα δίνει τη δυνατότητα στους υφιστάμενους ομολογιούχους να ρευστοποιήσουν και σε νέους να αγοράσουν.

Με δεδομένο ότι παραδοσιακοί επενδυτές, όπως ασφαλιστικές εταιρείες, αναζητούν με το δόκανο υψηλότερες αποδόσεις σε μεγαλύτερες χρονικές διάρκειες για να φέρουν ίσα βάρκα, ίσα νερά, υποχρεώσεις και ενεργητικό, τα νέα ελληνικά ομόλογα τους δίνουν αυτή τη δυνατότητα.

Τα συνταξιοδοτικά ταμεία εντάσσονται επίσης σ’ αυτή την κατηγορία, παρά το γεγονός ότι η πιστοληπτική διαβάθμιση της Ελλάδας είναι πολύ χαμηλή.

Κι αυτό γιατί τα ταμεία έχουν την ευχέρεια να επενδύσουν ένα πολύ μικρό μέρος, 2%-3% των υπό διαχείριση κεφαλαίων τους σε χρεόγραφα, για να πετύχουν υψηλότερη απόδοση.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Η Ελλάδα θα μπορούσε να προσελκύσει τέτοιους μακροχρόνιους επενδυτές, ανοίγοντας εκ νέου κάποιο ή κάποια από τα 5 νέα ομόλογα για να αντλήσει κάποια λεφτά και επιμηκύνοντας τη λήξη μέρους του χρέους.

Μπορεί λοιπόν το swap από μόνο του να μην προσθέτει κάτι στη βελτίωση του προφίλ του χρέους, όμως δίνει τη δυνατότητα για πολλά υποσχόμενες κινήσεις στο μέλλον για την άντληση μακροπρόθεσμης ρευστότητας.

Φυσικά, όλα αυτά είναι υπό την αίρεση της βελτίωσης των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας.

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.