O Jack Lew και τα «μυστικά» του ελληνικού χρέους

Ο Αερικανός υπουργός Οικονομικών κ. Jack Lew δεν μάσησε τα λόγια του κατά τη χθεσινή επίσκεψή του στην Αθήνα.

Ο κ. Lew επανέλαβε την πάγια θέση του, που είναι επίσης θέση της σημερινής αμερικανικής κυβέρνησης, ότι το ελληνικό χρέος θα πρέπει να αναδιαρθρωθεί.

Όμως, ξεκαθάρισε επίσης ότι η αναδιάρθρωση θα πρέπει να είναι μέρος ενός ευρύτερου πλαισίου πολιτικής που θα υποστηρίζει τις μεταρρυθμίσεις και τις ιδιωτικοποιήσεις, για να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των ιδιωτών επενδυτών και να μπει η οικονομία σε ενάρετο κύκλο.

Προφανώς, ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους από μόνη της δεν έχει νόημα, αν ο δημόσιος τομέας συνεχίζει να παράγει πρωτογενή ελλείμματα.

Και ασφαλώς έχει δίκιο.

Όπως έχουν δίκιο όλοι εκείνοι που αμφισβητούν την επιθυμία/ικανότητα της ελληνικής πλευράς να υλοποιεί τις συμφωνηθείσες μεταρρυθμίσεις, με βάση την εμπειρία των τελευταίων ετών και τις αντιφατικές δηλώσεις στελεχών της σημερινής κυβέρνησης.

Όμως, στο θέμα του χρέους, το νερό έχει μπει στο αυλάκι μετά το Eurogroup του Μαΐου, παρότι πολλά είναι στον αέρα αφού σημαντικές αποφάσεις θα ληφθούν το 2018, υπό την προϋπόθεση πως το πρόγραμμα θα εφαρμοσθεί.

Αναφερόμαστε, κυρίως, στην απόφαση να μην ξεπερνούν οι ακαθάριστες ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας το 15% του ΑΕΠ επί σειρά πολλών ετών.

Η συγκεκριμένη μεθοδολογία προσδιορισμού της φερεγγυότητας του ελληνικού χρέους διαφέρει από την άλλη, που το αντιμετωπίζει ως στοκ, δίνοντας έμφαση στα «κουρέματα» του χρέους είτε σε ονομαστική, είτε σε παρούσα αξία.

Για να δείξουμε τις επιπτώσεις, θα επικαλεστούμε τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών κ. Χουλιαράκη, που έχει δηλώσει πως οι ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες ξεπέρασαν το 25% του ΑΕΠ την περίοδο 2009-2013.

Πιο σημαντικό, οι χρηματοδοτικές ανάγκες εκτιμάται πως θα ξεπεράσουν το 15% του ΑΕΠ το 2020 και θα ανέλθουν στο 20% πριν το 2029 με τα σημερινά δεδομένα.

Όλα αυτά είναι προφανώς γνωστά στην αμερικανική πλευρά.

Ομως, ο κ. Lew και company ίσως αγνοούν ότι έχει γίνει ήδη προεργασία για το θέμα με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), που λογικά θα αρχίσει να ξεδιπλώνεται από το φθινόπωρο και μετά.

Πρόκειται για τα βραχυπρόθεσμα και αργότερα μεσοπρόθεσμα μέτρα, που όμως θα έχουν αντίκτυπο στη διαχειρισιμότητα του χρέους, γιατί κινούνται προς την κατεύθυνση της αναδιάταξής (reprofiling) του.

Φυσικά, υπάρχουν ακόμη κάποια ανοικτά ζητήματα, γιατί φαίνεται πως ο ίδιος ο ESM δεν ήταν έτοιμος υπό την έννοια της στελέχωσης και της εμπειρίας.

Όλα τα πράγματα στους ευρωπαϊκούς οργανισμούς θέλουν την ωρίμανσή τους.

Όμως, κάποια κομμάτια της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους στην οποία αναφέρθηκε ο κ. Lew έχουν ήδη δρομολογηθεί.

Dr. Money