Οι επιλογές είναι δύο αλλά η λύση είναι μία

Στην αρχή επρόκειτο να γίνει τον Νοέμβριο, μετά τον Δεκέμβριο του 2015 και κατόπιν τον ένα μετά τον άλλο τους μήνες του 2016, για να καταλήξουμε στο Eurogroup του περασμένου Μαΐου.

Παρ' όλα αυτά, ακόμη και σήμερα εκκρεμεί η εκπλήρωση κάποιων προαπαιτούμενων για την εκταμίευση της υποδόσης των 2,8 δισ. ευρώ, που όλοι ελπίζουν να έχει ολοκληρωθεί μέσα στον προσεχή Σεπτέμβριο.

Δεν ήταν ασφαλώς η πρώτη φορά που μια αξιολόγηση καθυστερούσε αρκετά.

Η προτελευταία αξιολόγηση του δεύτερου προγράμματος ολοκληρώθηκε τον Απρίλιο του 2014, αν και οι διαπραγματεύσεις και επαφές είχαν ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013.

Υπάρχει λοιπόν προηγούμενο και δεν είναι ενθαρρυντικό.

Κάποιος μπορεί να ρωτήσει γιατί τα λέμε όλα αυτά.

Η απάντηση είναι απλή.

Γιατί ο καιρός περνά και έρχεται η σειρά της δεύτερης αξιολόγησης, που είναι μεν ευκολότερη σε σύγκριση με την πρώτη αλλά έχει κάποια δύσκολα θέματα.

Η κυβέρνηση έχει δύο επιλογές.

Η πρώτη επιλογή είναι να τα βρει με τους δανειστές, ώστε η δεύτερη αξιολόγηση να έχει ολοκληρωθεί μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου ή τέλος του χρόνου.

Κάτι τέτοιο θα ενίσχυε την εμπιστοσύνη στις προοπτικές της χώρας και θα συμβάδιζε με το κυβερνητικό σχέδιο για ανάκαμψη της οικονομίας, ώστε να επωφεληθεί πολιτικά αργότερα.

Όμως, σ' αυτή την περίπτωση, η κυβέρνηση θα εμφανισθεί να μη δίνει μεγάλη μάχη και να αποδέχεται άμεσα κάποια μέτρα, π.χ. στα εργασιακά, που δεν συμβαδίζουν μ' αυτά που διατυμπάνιζε ως κόμμα επί πολλά χρόνια.

Επίσης, θα πρέπει να αποδεχθεί τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με 3,5% του ΑΕΠ μετά το 2018 στη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική στρατηγική.

Αυτό σημαίνει πως ο επικοινωνιακός χειρισμός θα γίνει πιο δύσκολος και το πολιτικό κόστος θα είναι πιθανόν μεγαλύτερο.

Η δεύτερη επιλογή είναι να συνεχίσει την πεπατημένη, ολοκληρώνοντας τη δεύτερη αξιολόγηση π.χ. το πρώτο τρίμηνο του 2017.

Να δώσει, υποτίθεται, μεγάλη μάχη σε κάποια θέματα που τα θεωρεί σημαντικά από πολιτικής σκοπιάς αλλά να πάει η αξιολόγηση πιο πίσω.

Σ' αυτή την περίπτωση, το θετικό αποτέλεσμα στην οικονομία δεν θα είναι το ίδιο, αφού μέρος της εμπιστοσύνης δεν θα ανακτηθεί.

Αντίθετα, οι εκταμιεύσεις των δανείων του ESM θα αργήσουν και πιθανόν θα συσσωρευτούν νέες οφειλές του κράτους προς ιδιώτες, βάζοντας τροχοπέδη στην ανάπτυξη.

Είναι εύλογο οι κυβερνώντες να διαλαλούν ότι θέλουν να κλείσουν την αξιολόγηση γρήγορα.

Όμως, ούτε το παρελθόν συνηγορεί σε κάτι τέτοιο, ούτε οι θέσεις σε κάποια θέματα όπως το μεσοπρόθεσμο και οι ομαδικές απολύσεις συνηγορούν σε κάτι τέτοιο.

Φυσικά, μια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου υπέρ ενός πιο χαλαρού πλαισίου απολύσεων στην Ελλάδα θα μπορούσε να λύσει τα χέρια της κυβέρνησης, γιατί θα το επικαλείτο.

Όμως, καλύτερα να μην προτρέχουμε.

Οι επιλογές για τη δεύτερη αξιολόγηση είναι δύο.

Αν όμως η κυβέρνηση θέλει να σκοράρει σε οικονομικό επίπεδο, η επιλογή-λύση είναι μία.

Dr. Money