Aγορές: Οι σταρ, τα μπόνους και τα ρίσκα

Τα μεγάλα ρίσκα φέρνουν και ηχηρές παραιτήσεις. Ωστόσο, οι σταρ της Wall Street φροντίζουν να έχουν πάντα ”χρυσό αλεξίπτωτο” κι αυτό είναι τελικά κακό για τους μετόχους και τις αγορές.

Δημοσιεύθηκε: 6 Νοεμβρίου 2007 - 07:54

Dr Money

Aγορές: Οι σταρ, τα μπόνους και τα ρίσκα

Ο Lloyd Blankfein, ο διευθύνων σύμβουλος της Goldman Sachs που διαδέχτηκε τον σημερινό υπουργό οικονομικών των ΗΠΑ Henry Paulson στον ίδιο θώκο, είναι ο μοναδικός από τους επικεφαλής των 5 μεγαλύτερων τραπεζών στη Wall Street που δεν φοβάται ούτε για τη θέση του ούτε για το φετινό μπόνους του.

Πέρυσι έλαβε 600.000 δολάρια σε μισθούς και πάνω από 50 εκατ. δολάρια σε μπόνους. Φέτος θα τα πάει μάλλον καλύτερα μετά την κίνηση-ματ της Goldman Sachs να στοιχηματίσει μέσω παραγώγων στην πτώση της τιμής των τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων, αποκομίζοντας μεγάλα κέρδη.

Ο προκάτοχός του και νυν υπουργός Paulson είχε λάβει 38,5 εκατ. δολάρια το 2005 και 18,7 εκατ. δολάρια μπόνους για το πρώτο εξάμηνο του 2006.

Μέρος ήταν προφανώς η ανταμοιβή του για τις επενδύσεις της Goldman Sachs σε τιτλοποιημένα στεγαστικά ομόλογα αξίας πολλών δισ. δολαρίων που σήμερα έχουν προκαλέσει ταραχή στις αγορές.

Είναι τα ομόλογα για τα οποία ο Paulson παίρνει πρωτοβουλίες σήμερα ώστε να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις σε αγορές και στην αμερικανική οικονομία.

Όμως, πιθανόν o Blankflein αισθάνεται αδικημένος όταν συγκρίνει εαυτόν με τον Kenneth Griffin του Hedge Fund Citadel Investment Group.

Ο Griffith εισέπραξε 25 και πλέον φορές περισσότερα κάνοντας μια θεωρητικά ευκολότερη δουλειά πέρυσι, βάζοντας στην τσέπη του ή καλύτερα στον τραπεζικό λογαριασμό του 1,4 δισ. δολάρια.

Πάντως, ο Blankflein θα πρέπει να αισθάνεται πολύ καλύτερα από τον Charles Prince, τον παραιτηθέντα πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Citigroup.

Aν και προσπάθησε να επιβιώσει από τις απώλειες από την κρίση της αγοράς στεγαστικών δανείων subprime, αποκεφαλίζοντας ουσιαστικά δύο από τους συνεργάτες του, ο Prince δεν άντεξε την πίεση και την πιθανή διεύρυνση των απωλειών από την κατάρρευση της αμερικανικής αγοράς στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου, εξωθούμενος σε παραίτηση.

Το πακέτο της αποζημίωσης του Prince δεν έχει γίνει ακόμη γνωστό. Θα ήταν όμως έκπληξη αν δεν συμπεριλάμβανε ένα χρυσό αλεξίπτωτο αξίας δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων.

Mε καθυστέρηση ολίγων ημερών ο Prince είχε την τύχη του Stanley O’Neal, του πρώην διευθύνοντα συμβούλου της Merrill Lynch, που έφυγε παίρνοντας ως αποζημίωση 160 εκατ. δολάρια.

Όμως, ο James Cayne, ο διευθύνων σύμβουλος της Bear Stearns, ο οποίος σύμφωνα με πρόσφατο στόρι της ”Wall Street Journal” έπαιζε μπριτζ σε τουρνουά στη Νάσβιλ του Τενεσί χωρίς να είναι προσβάσιμος μέσω κινητού τηλεφώνου ή e-mail τον Αύγουστο που η κρίση βρισκόταν στο απόγειό της, παραμένει στη θέση του.

Άλλα υψηλόβαθμα στελέχη της Bear Stearns πλήρωσαν για τις ζημιές των Hedge Funds και τoυ χαρτοφυλακίου της τράπεζας από την κρίση με απόλυση. Κι αυτοί, όμως, μάλλον στα μαλακά θα έπεσαν λαμβάνοντας πακέτα μερικών εκατομμυρίων δολαρίων.

Όταν όμως ο απλός μέτοχος της Citigroup, της Merrill Lynch και άλλων μεγάλων τραπεζών βλέπει τους διευθύνοντες συμβούλους να εξωθούνται σε παραίτηση χωρίς ουσιαστικές συνέπειες και να λαμβάνουν ως επιβράβευση για τις ατυχείς επιλογές τους χοντρά πακέτα, εξανίσταται.

Στην αρχή θυμώνει και εν συνεχεία κλονίζεται η εμπιστοσύνη του στις εταιρίες και γενικότερα στο σύστημα αξιών που υπάρχει, αφού αντιλαμβάνεται ότι για τους επικεφαλής υπάρχει απυρόβλητο και χρυσά αλεξίπτωτα ό,τι κι αν γίνει.

Όμως, αυτή η συμπεριφορά και το σύστημα ανταμοιβής ενθαρρύνουν την ανάληψη μεγαλύτερου ρίσκου απ’ αυτό που θα αναλάμβανε κάποιος υπό φυσιολογικές συνθήκες.

Αν το ρίσκο φέρει κέρδη τότε περιμένει το μεγάλο μπόνους, ενώ αν αποτύχει υπάρχει ένα χρυσό αλεξίπτωτο μερικών δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Τα μας, μας και τα σας, μας, με άλλα λόγια.

Όμως, καμία αγορά και καμία επιχείρηση δεν μπορεί να λειτουργήσει επί μακρόν στηριζόμενη σ’ ένα σύστημα αξιών που αποτυγχάνει να αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.

Καλοί οι σταρ, καλά και τα μπόνους αν τα αξίζουν. Όμως, περισσότερη αξιοκρατία και δικαιοσύνη δεν θα έβλαπτε.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.