Κάντε το όπως η Ιρλανδία!

Η ελληνική οικονομία θα μπορούσε να ανακάμψει το δεύτερο εξάμηνο του 2016, αλλά όλα δείχνουν ότι δύσκολα θα αποφύγει μια ακόμη χρονιά ύφεσης, λόγω του κακού πρώτου εξαμήνου.

Η Τράπεζα της Ελλάδος προσδιορίζει τη συρρίκνωση της οικονομίας στο -0,3% για ολόκληρη τη χρονιά.

Αν η εκτίμηση επιβεβαιωθεί, θα είναι η 8η χρονιά ύφεσης από το 2008 και η δεύτερη σερί μετά την αναλαμπή του 2014.

Ολοι σχεδόν συμφωνούν ότι η ελληνική οικονομία θα πρέπει να στηριχθεί στις επενδύσεις και τις εξαγωγές, για να εξέλθει από το τέλμα στο οποίο βρίσκεται, και όχι στην κατανάλωση.

Όμως, η υπερχρεωμένη Ελλάδα δεν διαθέτει τους εθνικούς πόρους που απαιτούνται γι' αυτό τον σκοπό.

Ακόμη κι αν η χώρα μπορέσει να ξεπεράσει τις παθογένειες που χαρακτηρίζουν την απορρόφηση των κοινοτικών πόρων για επενδυτικούς σκοπούς, τα ποσά δεν είναι αρκετά.

Χρειάζονται μεγάλες επενδύσεις, με έμφαση σε εξαγωγικούς κλάδους, για να αλλάξει σταδιακά το σημερινό παραγωγικό μοντέλο, που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην ιδιωτική και τη δημόσια κατανάλωση.

Οι άμεσες ξένες επενδύσεις, γνωστές ως FDI, είναι προφανώς η απάντηση.

Όμως, για να έλθουν, χρειάζεται να διαμορφωθεί το κατάλληλο πλαίσιο.

Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την πυρίτιδα.

Υπάρχει το παράδειγμα της Ιρλανδίας.

Οι άμεσες ξένες επενδύσεις αντιπροσώπευαν ένα χαμηλό ποσοστό του ΑΕΠ τη δεκαετία του 1980.

Όμως, η εικόνα άρχισε να αλλάζει σταδιακά προς το καλύτερο τη δεκαετία του 1990 και κυρίως από το 1997 και μετά.

Αρκετές χρονιές από το 1998 μέχρι και το 2010, οι άμεσες ξένες επενδύσεις πλησίασαν ή ξεπέρασαν το 25% του ιρλανδικού ΑΕΠ.

Η οικονομία της χώρας αναπτύχθηκε με μέσο ετήσιο ρυθμό της τάξης του 4%-4,5% από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και το 2015, χάρη στη συμβολή του FDI.

Oι ξένες επενδύσεις συνέβαλαν επίσης στη συγκράτηση των εξωτερικών ελλειμμάτων που συνδέονταν με τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης της ιρλανδικής οικονομίας.

Προφανώς, υπάρχουν διάφοροι λόγοι που εξηγούν την επιτυχία της Ιρλανδίας να προσελκύσει άμεσες ξένες επενδύσεις.

Η αγγλική γλώσσα, η ύπαρξη νεαρού, μορφωμένου εργατικού δυναμικού, το αποτελεσματικό δικαστικό σύστημα και η τοποθεσία είναι μερικοί από αυτούς.

Όμως, αξίζει να αναφερθούμε σε κάποιους άλλους λόγους, όπως στην εθνική στρατηγική και στον ρόλο του IDA, του ιρλανδικού επενδυτικού οργανισμού.

Κατ' αρχάς η Ιρλανδία προσδιόρισε τους στρατηγικούς κλάδους στους οποίους θα ήθελε να προσελκύσει ξένες επενδύσεις.

Τα φάρμακα, τα χημικά, η πληροφορική και κάποιοι άλλοι ήταν ανάμεσα σ' αυτούς.

Για τις εταιρείες που θα επένδυαν σ' αυτούς τους κλάδους δεν επιβαλλόταν φόρος επί των κερδών για την πρώτη δεκαετία.

Για επενδύσεις σε άλλους κλάδους προσφερόταν μειωμένος συντελεστής φορολόγησης κερδών σε σύγκριση με τον ήδη χαμηλό.

Από εκεί και πέρα, οι Ιρλανδοί ιθύνοντες κατέληξαν στις πολυεθνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνταν στους στρατηγικούς κλάδους και θα ήθελαν να προσελκύσουν στην Ιρλανδία.

Ξεκίνησαν λοιπόν ένα ανελέητο φλερτ των ανωτέρω εταιρειών με μοχλό τον IDA, που στελεχωνόταν από υψηλής εξειδίκευσης προσωπικό και είχε ολιγομελή γραφεία σε πόλεις-κλειδιά του εξωτερικού.

Δουλειά εκείνων που στελέχωναν τα γραφεία του εξωτερικού ήταν να προσπαθούν να πείσουν τα υψηλόβαθμα στελέχη των πολυεθνικών-στόχων να επενδύσουν στην Ιρλανδία.

Ταυτόχρονα, το IDA λειτουργούσε ως one stop shop για τις ξένες εταιρείες που ήθελαν να επενδύσουν στη χώρα.

Ποιο είναι το αποτέλεσμα μετά την προσπάθεια τόσων χρόνων;

Οι μισές εξαγωγές της Ιρλανδίας να προέρχονται από τους στρατηγικούς κλάδους και το κατά κεφαλή εισόδημα να είναι αρκετά πιο πάνω από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης.

Φυσικά, όλα αυτά απαιτούν ένα σύστημα αξιών που δεν είναι κυρίαρχο στην ελληνική κοινωνία και πολιτική σκηνή.

Dr. Money