Αντιγράψτε τους νικητές των Γερμανών!

Σύμφωνα με το ανέκδοτο, υπήρχαν δυο γείτονες σ' ένα χωριό. Ο ένας είχε κατσίκα κι ο άλλος δεν είχε.

Αυτός που δεν είχε, έβλεπε τον γείτονα να αρμέγει την κατσίκα του και ζήλευε.

Όταν λοιπόν εμφανίσθηκε μια μέρα ο θεός και τον ρώτησε τι θέλει, εκείνος απάντησε ότι θέλει να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα, αντί να ζητήσει μια κατσίκα ή κάποιο άλλο ζώο για τον ίδιο.

Το ανέκδοτο χρησιμοποιείται κατά κόρον στις μέρες μας, να περιγράψει τον φθόνο που αισθάνεται ένα μέρος του πληθυσμού, το οποίο συνήθως τα βγάζει δύσκολα πέρα, για άλλους συμπολίτες του που βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα.

Δεν είναι αφύσικα τέτοια φαινόμενα για μια χώρα που μαστίζεται από την υψηλή ανεργία και την παρατεταμένη ύφεση επί χρόνια.

Φυσικά, δεν είναι μόνο οι φτωχοί ή νεόφτωχοι που αισθάνονται έτσι.

Υπάρχουν άνθρωποι που βρίσκονται σε σχετικά καλή οικονομική κατάσταση αλλά αισθάνονται φθόνο για ιδεολογικούς ή άλλους λόγους.

Εχουμε την εντύπωση ότι υπάρχουν πολλοί συμπολίτες μας που αισθάνονται φθόνο για άλλους στην Ελλάδα της κρίσης.

Η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης, που μοιραία οδηγεί σε σταδιακή υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου αξιόλογου μέρους του λαού, συμβάλλει προς την ίδια κατεύθυνση.

Και επειδή ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται, είναι επόμενο να αναζητά τις εύκολες λύσεις με το αζημίωτο για τον ίδιο στους άλλους.

Οι Έλληνες εφοπλιστές προσφέρονται γι' αυτό τον σκοπό.

Είναι πλούσιοι και δεν πληρώνουν τους φόρους εισοδήματος που πληρώνουν άλλοι με πολύ λιγότερα λεφτά στην Ελλάδα, προκαλώντας θυμό και φθόνο σε πολλούς.

Όμως, οι τελευταίοι ξεχνούν πως οι εφοπλιστές βγάζουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και φέρνουν ένα μέρος στην Ελλάδα, όπου οι ναυτιλιακές εταιρείες φορολογούνται περισσότερο σε σύγκριση με άλλες χώρες.

Μ' αυτό τον τρόπο δίνουν δουλειές και δημιουργούν έσοδα για το κράτος.

Θα μπορούσαν, αν το ήθελαν, να μην κάνουν τίποτα απ' όλα αυτά. Δεν έχουν καμία υποχρέωση άλλωστε.

Σ' αυτή την περίπτωση, ο μοναδικός χαμένος θα ήταν το ελληνικό κράτος και συνακόλουθα όλοι εμείς.

Δεν είναι τυχαίο ότι οι Γερμανοί και ειδικότερα ο κ. Σόιμπλε έχουν βάλει στο μάτι τους εφοπλιστές, επιδιώκοντας την αύξηση της φορολογίας τους.

Κάτι που ο ίδιος δεν κάνει στις γερμανικές ναυτιλιακές εταιρείες.

Εχει τους λόγους του.

Πέρα από την εξασφάλιση περισσότερων φορολογικών εσόδων για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους, οι Γερμανοί θέλουν να τιμωρήσουν τους Έλληνες πλοιοκτήτες για κάτι ακόμη.

Τις εξαγορές γερμανικών πλοίων από Έλληνες εφοπλιστές με μεγάλη έκπτωση κατά τη διάρκεια της κρίσης, από το 2008 και μετά, με αποτέλεσμα την ενίσχυση του μεριδίου αγοράς του ελληνόκτητου στόλου εις βάρος του γερμανικού.

Είναι η μοναδική ίσως ήττα που έχουν υποστεί οι Γερμανοί από τους Έλληνες στον οικονομικό στίβο.

Όμως, η ναυτιλία είναι επίσης ο μοναδικός κλάδος διεθνώς στον οποίο το ελληνικό στοιχείο κυριαρχεί.

Ισως γιατί υπόκειται στους κανόνες του ελεύθερου ανταγωνισμού περισσότερο από άλλους και η κρατική παρέμβαση είναι απούσα.

Όμως, η ναυτιλία θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για άλλες εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε άλλους κλάδους παγκοσμίως.

Αντί λοιπόν να εύχονται πολλοί να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα, καλό θα ήταν να επικεντρωθούν στο πώς θα δημιουργήσουν νέους εφοπλιστές στη ναυτιλία και σε άλλους κλάδους παγκοσμίως.

Το παράδειγμα υπάρχει.

Dr. Money