Xρειαζόμαστε τους... κερδοσκόπους!

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι είναι λάθος να προσπαθούμε να εξηγήσουμε την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας μέσα από τα ευρωπαϊκά πλαίσια.

Σύμφωνα με αυτούς, η απόσταση που χωρίζει την Ελλάδα από άλλες χώρες της Ευρωζώνης είναι τόσο μεγάλη από οικονομικής άποψης, ώστε θεωρούν γεωγραφικό ατύχημα ότι η Ελλάδα θεωρείται ευρωπαϊκό κράτος.

Το επίπεδο των θεσμών, ο βαθμός οικονομικής ελευθερίας, το κράτος δικαίου, το μορφωτικό επίπεδο του λαού, η κατάσταση του δημόσιου τομέα και του ιδιωτικού, οι τεχνολογικές καινοτομίες και το πολιτικό δυναμικό της χώρας είναι μερικοί από τους παράγοντες που συμβάλλουν στο οικονομικό αποτέλεσμα.

Αν κανείς επικεντρωθεί στο καθαρά οικονομίστικο κομμάτι, δεν μπορεί παρά να κάνει τις κάτωθι διαπιστώσεις:

Η ελληνική οικονομία είναι μικρή και σχετικά κλειστή, αν κρίνει κάποιος από το μέγεθος του εξωτερικού τομέα ως προς το ΑΕΠ.

Είναι επίσης μια οικονομία που βασίζεται κυρίως στην κατανάλωση και ελάχιστα στις επενδύσεις, που αντιστοιχούν μόλις στο 12% του ΑΕΠ μετά από τόσα χρόνια αποεπένδυσης.

Για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που κουβαλά στους ώμους της τη σχετικά πρόσφατη ιστορία του «κουρέματος» των πιστωτών της, θα ήταν ουτοπικό να νομίζει κάποιος πως μπορεί να χρηματοδοτήσει την αύξηση της κατανάλωσης όπως στο παρελθόν.

Υπό αυτή την έννοια, βιώσιμοι ρυθμοί ανάπτυξης δεν μπορούν να βασιστούν στην κατανάλωση.

Θα πρέπει να βασιστούν στις επενδύσεις και στις εξαγωγές, με την προσέλκυση άμεσων, ξένων επενδύσεων.

Όμως, το ρίσκο της χώρας παραμένει αρκετά υψηλό και επομένως η αποζημίωση που ζητούν οι εν δυνάμει επενδυτές είναι αρκετά υψηλή, προκαλώντας πολιτικές και άλλες αντιδράσεις.

Όμως, τα προβλήματα δεν σταματούν εκεί.

Μεγάλες ομάδες εν δυνάμει επενδυτών σε ελληνικά περιουσιακά στοιχεία, π.χ. ακίνητα, ομόλογα κ.τ.λ., δεν μπορούν να λάβουν μέρος λόγω περιορισμών, π.χ. καταστατικό.

Άλλοι έχουν δει είτε τα δικά τους χαρτοφυλάκια, είτε ομολόγων τους να χάνουν πολλά λεφτά και να αποθαρρύνονται.

Δεν είναι τυχαίο το ότι είναι σπάνιο φαινόμενο να βγαίνουν ευρωπαϊκές τράπεζες αγοραστές σε ελληνικά ομόλογα μετά το PSI.

Με δεδομένο το μεγάλο ρίσκο των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, οι πρώτοι υποψήφιοι αγοραστές δεν μπορεί παρά να είναι funds που ειδικεύονται στην ανάληψη τέτοιων κινδύνων.

Είναι οι επονομαζόμενοι κερδοσκόποι.

Οσο λοιπόν κι αν το πολιτικό κατεστημένο, τα μίντια και άλλοι τούς ξορκίζουν, άλλο τόσο η χώρα τούς έχει ανάγκη.

Κι αυτό γιατί αυτοί συνήθως σέρνουν πρώτοι τον χορό, αναλαμβάνοντας το ρίσκο, για να μπουν στη συνέχεια οι πιο παραδοσιακοί επενδυτές.

Όμως, αν δεν υπάρξουν κερδοσκόποι, δεν θα υπάρξουν πιθανόν και επενδυτές.

Dr. Money