H δύσκολη εξίσωση του ελληνικού χρέους

Στη συνέντευξη Τύπου μετά το Eurogroup της 9ης Μαΐου, ο κ. Ντάισελμπλουμ αναφέρθηκε σε μια διαφορετική προσέγγιση της φερεγγυότητας του ελληνικού χρέους, που εξυπηρετεί ξεκάθαρα πολιτικές σκοπιμότητες.

Κοινώς, τα βραχυπρόθεσμα, μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα για την ελάφρυνση του χρέους.

Απαντώντας σε σχετική ερώτηση στην ίδια συνέντευξη, ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ διευκρίνισε ότι στα βραχυπρόθεσμα μέτρα περιλαμβάνονται το liability management και η εξαγορά δανείων άλλων πιστωτών που είναι πιο ακριβά.

Το liability management αναφερόταν στην προσοχή που δίνει ο ESM κάθε φορά που εκταμιεύει δάνεια προς την Ελλάδα, ώστε η σταθμευμένη μέση λήξη να είναι κοντά στα 32 χρόνια και να μην επιβαρύνεται κάποια χρονιά ή χρονιές στο μέλλον με μεγάλες αποπληρωμές.

Η εξαγορά δανείων αναφερόταν προφανώς στα δάνεια του ΔΝΤ που έχουν μικρότερες λήξεις σε σύγκριση με τα δάνεια του EFSF, ESM και τα διμερή από τις χώρες της Ευρωζώνης.

Αυτή την περίοδο, η Ελλάδα πληρώνει επιτόκιο κοντά στο 3,5% στα δάνεια του ΔΝΤ.

Τα τελευταία είναι δύο ειδών.

Τα δάνεια από τον μηχανισμό SBA που λήγουν από 3,25 έως 5 χρόνια και τα δάνεια από τον μηχανισμό EFF που λήγουν μεταξύ 4,5 και 10 ετών.

Από την άλλη πλευρά, ο ESM δανείζεται σήμερα με επιτόκιο 1% ή λιγότερo, με τη μέση λήξη να διαμορφώνεται στα 32,5 χρόνια.

Υπό αυτή την έννοια, η αντικατάσταση των δανείων του ΔΝΤ από τα δάνεια του ESM οδηγεί σε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους.

Όμως, αυτή δεν είναι σημαντική καθώς εκτιμούμε ότι οδηγεί σε εξοικονόμηση 350 εκατ. ευρώ ή λιγότερο ετησίως σε τόκους τα επόμενα χρόνια. Από την άλλη, σπρώχνει τις αποπληρωμές του κεφαλαίου σε βάθος χρόνου.

Όμως, μια τέτοια κίνηση, την οποία το ΔΝΤ καλωσορίζει, φαίνεται να έχει άλλες συνέπειες.

Από τη μια πλευρά, μάλλον διευκολύνει τη συμμετοχή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα με την παροχή νέου, μικρού δανείου ύψους 5-6 δισ. ευρώ, στο μέτρο που υπάρξει συμφωνία με το Eurogroup για τον τρόπο απομείωσης του χρέους.

Από την άλλη πλευρά, η πρόωρη αποπληρωμή σημαντικού μέρους των υφιστάμενων δανείων του ΔΝΤ ίσως προκαλέσει αντιδράσεις σε κάποιες χώρες της Ευρωζώνης.

Οι τελευταίες μπορεί να αισθανθούν πως σηκώνουν μόνες τους το βάρος.

Η πρόταση για εξαγορά των διμερών δανείων που έδωσαν οι χώρες στην Ελλάδα τη διετία 2010-2011 και φέρεται να συζητήθηκε προχθές το βράδυ σε τεχνικό επίπεδο, σύμφωνα με το Bloomberg, εξυπηρετεί κι αυτές.

Φυσικά, η πρόταση παρουσιάζεται στο πλαίσιο των βραχυπρόθεσμων μέτρων ανακούφισης του χρέους.

Όμως, η τράμπα των διμερών με δάνεια του ESM δεν θα οδηγήσει σε σημαντική ελάφρυνση του ελληνικού χρέους με τα σημερινά δεδομένα.

Να θυμίσουμε ότι τα διμερή δάνεια συνολικού ύψους 52,9 δισ. ευρώ λήγουν σε 30 χρόνια και έχουν επιτόκιο ίσο με το 3μηνο Euribor συν 50 μονάδες βάσης, δηλαδή κάτω από 1%, σήμερα.

Είναι σαφές ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται καμία σημαντική ελάφρυνση χρέους μέχρι το 2023, λόγω των σχετικά χαμηλών δανειακών αναγκών της την περίοδο 2016-2022.

Επομένως, τα προτεινόμενα βραχυπρόθεσμα μέτρα ανακούφισης έχουν περισσότερο πολιτικό συμβολισμό και μικρότερη πραγματική επίπτωση στο χρέος.

Dr. Money