Οι αγορές θα έχουν τον τελευταίο λόγο!

Λίγο να αλλάξεις κάποια από τις υποθέσεις, π.χ. ρυθμός ανάπτυξης στο 2,5% από 1,5%, και το αποτέλεσμα μπορεί να αλλάξει δραματικά, π.χ. ο λόγος χρέους προς το ΑΕΠ να υποχωρήσει δραστικά.

Δεν είναι τυχαίο ότι το ΔΝΤ έβγαζε βιώσιμο ή καλύτερα διαχειρίσιμο το ελληνικό χρέος τους τελευταίους μήνες του 2014, αλλά μη βιώσιμο κάπου 6 με 7 μήνες αργότερα.

Η εξήγηση βρίσκεται στην επιδείνωση των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας το ενδιάμεσο διάστημα, σύμφωνα με το Ταμείο.

Αν τα δεδομένα μεταβληθούν ξανά, ώστε να δικαιολογούν αλλαγή των προοπτικών της οικονομίας, η ανάλυση DSA θα οδηγήσει προφανώς σε διαφορετικό αποτέλεσμα.

Τα γράφουμε όλα αυτά για να επισημάνουμε ότι οι αναλύσεις για το χρέος (DSA) πάνω στις οποίες βασίζονται σε σημαντικό βαθμό οι αποφάσεις για τη διευθέτησή του είναι πρακτικά ασκήσεις επί χάρτου.

Εκείνο που έχει σημασία είναι ποια άποψη έχουν οι ιδιώτες επενδυτές και είναι εύκολο να το διαπιστώσει κάποιος, γιατί αυτοί ψηφίζουν με την τσέπη τους.

Αν λοιπόν εμπιστεύονται τις προοπτικές της χώρας και θεωρούν πως θα πάρουν πίσω τα λεφτά τους, βγάζοντας μια ικανοποιητική απόδοση για το ρίσκο που παίρνουν, θα τη δανείσουν αγοράζοντας τα ομόλογά της.

Αν όχι, δεν θα το κάνουν.

Αυτό είναι το πραγματικό τεστ για να διαπιστώσει κάποιος αν το χρέος μιας χώρας είναι διαχειρίσιμο ή όχι.

Αν τα ιδιωτικά και θεσμικά χαρτοφυλάκια δανείζουν μια χώρα με επιτόκια που δεν δημιουργούν πρόβλημα στη δυναμική του δημοσίου χρέους της, το χρέος είναι διαχειρίσιμο.

Ασφαλώς, οι αποφάσεις που θα λάβουν οι Ευρωπαίοι δανειστές της Ελλάδας για την επιμήκυνση, τις περιόδους χάριτος και τα επιτόκια θα επηρεάσουν τις αποφάσεις των αγορών.

Είναι άλλο πράγμα να σου προτείνουν να δανείσεις μια χώρα για 3 χρόνια και να γνωρίζεις ότι έχει μικρές ετήσιες αποπληρωμές χρέους αυτό το διάστημα και διαφορετικό να σου προτείνουν να τη δανείσεις για το ίδιο διάστημα γνωρίζοντας ότι έχει μεγάλες αποπληρωμές χρέους.

Όπως είναι διαφορετικό πράγμα να σου λένε δάνεισε γιατί η χώρα θα πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ επί χρόνια και διαφορετικό, πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ.

Όμως, οι συμμετέχοντες στις αγορές θα αποφασίσουν αν θα δανείσουν την Ελλάδα ή όχι στο μέλλον και μέσω αυτής κατά πόσο η χώρα θα παραμείνει σε οικονομικά προγράμματα διάσωσης ή όχι.

Στην Ελλάδα, ο περισσότερος κόσμος έχει βραχεία μνήμη και δεν θυμάται ότι πήγαμε σε μνημόνια το 2010 γιατί οι αγορές σταμάτησαν να μας δανείζουν, αίροντας την εμπιστοσύνη τους στη χώρα.

Για να ξεφύγουμε από τα μνημόνια, η χώρα θα πρέπει να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών, ώστε να χρηματοδοτεί τις υποχρεώσεις της χωρίς να χρειάζεται δάνεια από τον ESM και το ΔΝΤ.

Αυτός είναι ο μοναδικός δρόμος για να μπει ένα τέλος στην εποχή των μνημονίων.

Dr. Money