Τι τρέχει με το ΔΝΤ και τη Γερμανία;

Η Γερμανία έχει εκλογές το 2017, όπως άλλωστε και η Γαλλία.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο στον δρόμο της κ. Μέρκελ και των χριστιανοδημοκρατών-κοινωνιστών για μια ακόμη επικράτηση δεν είναι ούτε η οικονομία, ούτε κάποιος χαρισματικός ηγέτης των σοσιαλδημοκρατών.

Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που χρησιμοποιεί το κόμμα της Εναλλακτικής για τη Γερμανία για να κερδίσει ψήφους, αποδυναμώνοντας τους χριστιανοδημοκράτες.

Η κ. Μέρκελ έχει επενδύσει πολλά στη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας και στην Ελλάδα, για να μειώσει δραστικά τις ροές προς τη Γερμανία, και το έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό μέχρι στιγμής.

Ομως, γνώριζε πως η συγκεκριμένη συμφωνία θα έμπαινε σε δοκιμασία, αν η ΕΕ δεν έδινε το δικαίωμα στους Τούρκους πολίτες να ταξιδεύουν στις χώρες της ΕΕ χωρίς βίζα.

Κάτι πολύ δύσκολο, με δεδομένο ότι απαιτείτο ομόφωνη απόφαση των 28 χωρών της ΕΕ.

Ισως η κ. Μέρκελ ήλπιζε ότι θα μπορούσε να κάνει κάποιο μεσοβέζικο ντιλ με τον κ. Νταβούτογλου για να κερδίσει χρόνο.

Όμως, η αποπομπή Νταβούτογλου άλλαξε τα δεδομένα.

Η ίδια θα πρέπει να συνεννοηθεί τώρα με τον αλαζονικό και επιθετικό κ. Ερντογάν, με αποτέλεσμα να αυξάνονται οι πιθανότητες αποτυχίας της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας.

Σ' αυτή την περίπτωση, ο ρόλος της Ελλάδας θα αναβαθμισθεί, καθώς θα κληθεί να παίξει πιο σημαντικό ρόλο στο σταμάτημα των ροών.

Το γερμανικό Plan B στο οποίο αναφέρθηκε πρόσφατα το Politico, με μετατροπή αρκετών ελληνικών νησιών σε στρατόπεδα εγκατάστασης των μεταναστών και προσφύγων, μπορεί να λάβει σάρκα και οστά.

Αυτά είναι πολύ σοβαρά πράγματα, που η κ. Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε δεν μπορούν να αγνοήσουν ως πολιτικοί, γιατί θα μπορούσαν να καθορίσουν την τύχη του κόμματός τους στις εκλογές του 2017.

Σ' αυτά έρχονται να προστεθούν άλλα σοβαρά ζητήματα, όπως το δημοψήφισμα για το Brexit που θα μπορούσε να κλονίσει την ΕΕ.

Επομένως, η επιθυμία της κ. Μέρκελ για διευθέτηση της ελληνικής αξιολόγησης, για να μην αυξηθεί περαιτέρω το ρίσκο στην ΕΕ σ' αυτή τη συγκυρία, είναι δεδομένη.

Όπως δεδομένη είναι η επιθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να κλείσει την αξιολόγηση για να λάβει τις δόσεις και να ανασάνει κάπως η οικονομία, αγοράζοντας πολιτικό χρόνο αφού η ρευστότητα εξαντλείται.

Όμως, η ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, που θέλει η ελληνική πλευρά και ζητά το ΔΝΤ, δεν είναι καλοδεχούμενη από την κ. Μέρκελ πριν από τις γερμανικές εκλογές του 2017.

Από την άλλη πλευρά, η γερμανική κυβέρνηση χρειάζεται το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, για να ψηφίζει η Μπούντεσταγκ υπέρ της εκταμίευσης των δανείων προς την Ελλάδα.

Πώς συμβιβάζονται όλα αυτά; Ο κ. Σόιμπλε φαίνεται πως βρήκε μια λύση προς το παρόν.

Το ΔΝΤ θα προβεί σε μια δήλωση στήριξης του ελληνικού προγράμματος, υποστηρίζοντας ότι υλοποιείται, και η γερμανική κυβέρνηση θα τη χρησιμοποιήσει στην Μπούντεσταγκ για να εγκριθεί η εκταμίευση αρκετών δισ. προς την Ελλάδα.

Όμως, συγκεκριμένα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους που θα έπρεπε να περάσουν από την Μπούντεσταγκ δεν αναμένεται να δούμε πριν τις γερμανικές εκλογές του 2017, γιατί ενέχουν μεγάλο πολιτικό κόστος.

Επομένως, το όποιο σχέδιο ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους θα παραπέμπει το θέμα στο μέλλον.

Το σπάσιμο του σχεδίου σε βραχυχρόνιο, μεσοπρόθεσμο και μακροχρόνιο ορίζοντα εξυπηρετεί αυτό τον σκοπό.

Παρ' όλα αυτά, οι όροι, π.χ. επιμήκυνση 5 ετών κ.τ.λ., δεν θεωρούνται ικανοποιητικοί από το ΔΝΤ.

Αλλά χωρίς συμφωνία στο ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους, το ΔΝΤ δεν θα συμμετάσχει χρηματοδοτικά στο ελληνικό πρόγραμμα, π.χ. με 5-6 δισ. ευρώ.

Ή μήπως όχι;

Κι αυτό γιατί ο βασικός σκοπός του ΔΝΤ είναι να μην αυξήσει την έκθεσή του στην Ελλάδα.

Αν το ΔΝΤ έδινε 5 δισ. ευρώ σε νέα δάνεια και το ESM εγγυάτο ότι θα του αποπληρώσει σημαντικό μέρος των υφιστάμενων δανείων του, π.χ. 10-15 δισ., εξυπηρετώντας παράλληλα την Ελλάδα, θα είχε ισχυρότερο κίνητρο για να μπει.

Η πρόταση του Γερμανού επικεφαλής του ESM κ. Ρέγκλινγκ για αποπληρωμή μέρους των δανείων του ΔΝΤ πιθανόν διευκολύνει την παραμονή του Ταμείου στο ελληνικό πρόγραμμα.

Όμως, είναι αυτό αρκετό για να δεχθεί το ΔΝΤ να μη ληφθούν μέτρα ελάφρυνσης του χρέους πριν το 2017 και να παραμείνει στο πρόγραμμα, βάζοντας κάποια νέα λεφτά;

Δεν το ξέρουμε και δεν είμαστε σίγουροι.

Αλλωστε, το ΔΝΤ θα πρέπει να συμφωνήσει σε άλλο πρόγραμμα με την Ελλάδα σ' αυτή την περίπτωση.

Όμως, ένα πράγμα μοιάζει σίγουρο.

Τα κίνητρα της γερμανικής κυβέρνησης είναι πολιτικά, όπως άλλωστε και της ελληνικής.

Dr. Money