Το 3,5% δεν θα αρέσει στις αγορές

Ως γνωστόν, στο προσχέδιο της ατζέντας για το Eurogroup, ο πρόεδρός του κάνει αναφορά, για πρώτη φορά, σε πολιτική συμφωνία για το χρέος.

Όμως, πιο πιθανό φαίνεται στο σημερινό Eurogroup να γίνει μια γενική συζήτηση για το χρέος, χωρίς να προκύψει συμφωνία.

Προς αυτή την κατεύθυνση δείχνει άλλωστε η δήλωση του εκπροσώπου του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που επαναλαμβάνει κάτι που αναφέρει το μνημόνιο αλλά διαφεύγει της προσοχής πολλών.

Η συζήτηση για το χρέος προσδιορίζεται μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης.

Η Γερμανία και άλλες χώρες, που δεν βιάζονται να υπάρξει συμφωνία για το χρέος άμεσα, είναι πιθανόν να το εκμεταλλευθούν για να καθυστερήσουν τη διαδικασία.

Όμως, δεν μπορούν να το κάνουν για πολύ καιρό ακόμη, από τη στιγμή που η Γερμανία θέλει το ΔΝΤ μέσα, και εκταμίευση χρημάτων από το ESM στην Ελλάδα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη συμμετοχή του Ταμείου.

Φυσικά, κάποια πράγματα ίσως μπορούν να αλλάξουν, π.χ. η σταδιακή εκταμίευση των 5,4 δισ. ευρώ, όπως ίσως επιθυμεί η Κομισιόν, που όμως δεν ψηφίζει στο Eurogroup.

Ιδίως, αν κάποιος πιστεύει ότι η πρώτη αξιολόγηση θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο και η κυβέρνηση έχει δώσει δείγμα γραφής, νομοθετώντας ένα σκληρό πακέτο μέτρων στη Βουλή.

Όμως, όλα δείχνουν πως ακόμη κι αν ξεκινήσει η συζήτηση για το χρέος και εν τέλει υπάρξει συμφωνία, οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν δείχνουν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν τα σχέδια για αναδιάταξη με πρωτογενές πλεόνασμα μικρότερο από 3,5% του ΑΕΠ.

Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι δεν θέλουν να αναλάβουν μεγαλύτερο πολιτικό και οικονομικό κόστος.

Η επιμήκυνση των δόσεων των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα από τον EFSF και τον ESM και των περιόδων χάριτος που δόθηκαν (EFSF) ή θα δοθούν (ESM) θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερες, αν είναι ο στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα να κατέβει στο 1,5% του ΑΕΠ που ζητά το ΔΝΤ.

Να πούμε εδώ ότι οι Ευρωπαίοι πιστωτές συζητούσαν αρχικά για μια επιμήκυνση 5 ετών στις λήξεις.

Όμως, η αρχική πρόταση του ESM κρίθηκε ανεπαρκής, με αποτέλεσμα να ανέβουν στα 10 χρόνια και ίσως περισσότερο.

Επιπλέον, όλες οι ενδείξεις θέλουν οι αναλύσεις για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους να βασίζονται στην υπόθεση για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ.

Όμως, είναι ασφαλές να ισχυρισθεί κανείς ότι ελάχιστοι άνθρωποι στην αγορά, και όχι μόνο το ΔΝΤ, πιστεύουν ότι η Ελλάδα μπορεί να παράξει τέτοιο πλεόνασμα και πολύ περισσότερο να το διατηρήσει επί μακρόν.

Είναι επόμενο λοιπόν να αμφισβητηθεί η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όταν βασίζεται σε εξωπραγματικά νούμερα.

Σε μια τέτοια περίπτωση, θα είναι πιο δύσκολο να πεισθούν να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα στο μέλλον.

Και αν το κάνουν, θα ζητήσουν πιθανόν μεγαλύτερη αποζημίωση υπό τη μορφή της υψηλότερης απόδοσης από τη χώρα. Όμως, κάτι τέτοιο θα δυσκολέψει τη διαχειρισιμότητα του χρέους.

Υπό αυτή την έννοια, οι αγορές δεν θα έβλεπαν με καλό μάτι τον στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ.

Dr. Money