Άλλο η κεντρική διαχείριση, άλλο το ριφιφί

Για την ελληνική οικονομία που είναι αποκλεισμένη από τις αγορές, οι εκταμιεύσεις του ESM και τα κοινοτικά κονδύλια που συνδέονται με το νέο «ΕΣΠΑ» της περιόδου 2013-2020 αποτελούν τις κύριες πηγές χρηματοδότησης της.

Είναι λοιπόν προφανές ότι η καθυστέρηση που παρατηρείται στην ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης στερεί από την οικονομία πολύτιμη ρευστότητα, αυξάνει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του κράτους προς τρίτους και επιβαρύνει το κλίμα.

Επειδή το ίδιο περίπου έργο είδαμε το πρώτο εξάμηνο του 2015 με τα γνωστά αποτελέσματα θα περίμενε κάποιος το πάθημα να έχει γίνει μάθημα και για ένα ακόμη λόγο ακόμη.

Κάθε μήνας καθυστέρηση αυξάνει τα μέτρα που απαιτούνται για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Φυσικά, κάποιος μπορεί να ισχυρισθεί ότι η ευθύνη βαρύνει τους δανειστές που διαφωνούσαν μεταξύ τους μέχρι πρότινος και πολύ λιγότερο την κυβέρνηση.

Δεν θα σταθούμε σ' αυτό. Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του.

Απλά, θα επισημάνουμε ότι η αξιολόγηση θα έπρεπε να είχε κλείσει τον περασμένο Οκτώβριο με βάση το μνημόνιο.

Όμως, βαδίζουμε προς τα τέλη Απριλίου του 2016 κι ακόμη δεν είναι ξεκάθαρο πότε θα γίνει η εκταμίευση των δανείων του ESM ύψους 5,7 δισ. ευρώ.

Χαμένος από αυτή την κατάσταση είναι η ελληνική οικονομία και όχι οι δανειστές.

Ο χρόνος μετρά υπέρ των δανειστών αφού αυξάνεται η διαπραγματευτική τους δύναμη καθώς η ρευστότητα περιορίζεται με αποτέλεσμα ο αδύναμος να υποκύπτει, κάνοντας σχεδόν ότι του πούνε.

Ομως, αυτό δεν σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να μείνει με τα χέρια σταυρωμένα.

Η υλοποίηση της μνημονιακής υποχρέωσης για μεταφορά του υπολοίπου των τραπεζικών λογαριασμών των φορέων της γενικής κυβέρνησης σε κεντρικό λογαριασμό στη Τράπεζα της Ελλάδος αποτελεί μονόδρομο.

Η σχετική διάταξη που ψηφίσθηκε τον περασμένο Δεκέμβριο είναι πράγματι γενικόλογη.

Ομως επιτρέπει με την βοήθεια υπουργικών αποφάσεων να υπάρξει κεντρική διαχείριση των χρημάτων ώστε να καλυφθούν οι ανάγκες του κράτους σε μια περίοδο περιορισμένης ρευστότητας και να είναι πιο αποδοτικά για τους φορείς.

Μιλάμε για κάπου 15.000 τραπεζικούς λογαριασμούς που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν πάνω από 3 δισ. ευρώ σε ρευστότητα σύμφωνα με τους ειδήμονες.

Όμως, φαίνεται, πως ακόμη και το ΔΝΤ είχε συμβιβασθεί, αποβλέποντας στη μεταφορά ενός μικρότερου ποσού, π.χ. 1 δισ. ευρώ περίπου, που κατέχουν φορείς της κεντρικής κυβέρνησης.

Δεν εκπλήσσει ασφαλώς ότι οι υπεύθυνοι των φορέων αντιδρούν γιατί τους αφαιρείται η διαχείριση αυτών των χρημάτων.

Εκείνο που εκπλήσσει η αργοπορία των αρχών να θέσουν αυτά τα ποσά υπό κεντρική διαχείριση.

Εξυπακούεται ότι αυτό δεν είναι ριφιφί, όπως το χαρακτήρισε το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε ανακοίνωσή του.

Αντίθετα, είναι αναγκαίο για μια πιο ορθολογική διαχείριση των καταθέσεων των φορέων της γενικής κυβέρνησης.

Dr. Money