Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος

Τα στοιχεία δείχνουν να επιβεβαιώνουν την ανωτέρω εκτίμηση καθώς η εισπραξιμότητα του ΕΝΦΙΑ ξεπερνά το 80%.

Κοινώς, 8 στους 10 ιδιοκτήτες ακινήτων πληρώνουν τον φόρο κανονικά, παρά τα κατά καιρούς δημοσιεύματα στον Τύπο που προειδοποιούν για το αντίθετο.

Στον δημόσιο κορβανά μπαίνουν πάνω από 2,6 δισ. ευρώ ετησίως από τον συγκεκριμένο φόρο ακινήτων.

Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες, προφανώς, πληρώνουν γιατί φοβούνται πως το κράτος θα τους πάρει το σπίτι ή το οικόπεδο.

Όλα αυτά δικαιώνουν τον κ. Βενιζέλο, που φέρεται να άκουσε τη συμβουλή μεγαλοτραπεζίτη και προχώρησε στη φορολόγηση των ηλεκτροδοτούμενων οικιστικών ακινήτων το φθινόπωρο του 2011.

Η άντληση 2 δισ. ευρώ και πλέον διέσωσε εν μέρει τον αποκλίνοντα προϋπολογισμό του 2011.

Επίσης, περιόρισε αλλά δεν απέτρεψε τις μειώσεις του μισθολογικού κόστους στο δημόσιο, που αποτελούσε επιθυμία της τότε κυβέρνησης.

Η επόμενη κυβέρνηση διεύρυνε τη φορολογική βάση του φόρου, συμπεριλαμβάνοντας μη ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα και αγροτεμάχια, με αποτέλεσμα τα έσοδα να ξεπεράσουν τα 2,5 δισ. ευρώ.

Όμως, υπέκυψε στις διαμαρτυρίες βουλευτών της επαρχίας, κυρίως, με αποτέλεσμα το βάρος του φόρου να πέσει δυσανάλογα στα αστικά ακίνητα.

Η σημερινή κυβέρνηση υποσχόταν την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και την αντικατάστασή του από τον φόρο μεγάλης ακίνητης περιουσίας, που έτσι κι αλλιώς υπάρχει.

Όμως, όποιος έχει δει τα νούμερα, γνωρίζει ότι η επιβάρυνση θα πρέπει να είναι πολύ μεγάλη για ακίνητη περιουσία πάνω από κάποιο όριο, π.χ. 200.000 ή 300.000 ευρώ, για να βγαίνει ο λογαριασμός των 2,6 δισ. ευρώ ετησίως.

Αυτό μαθηματικά σημαίνει ότι τα έσοδα θα μειωθούν δραστικά, γιατί πολλοί δεν θα μπορούν να πληρώσουν.

Αλλά φαίνεται ότι δεν θα χρειαστεί να φτάσουμε ως εκεί.

Η ιστορία των δύο 80χρονων με ετήσιο εισόδημα από συντάξεις μέχρι 20.000 ευρώ που χρωστούν ΕΝΦΙΑ κοντά στις 200.000 ευρώ για ακίνητο στο Ψυχικό είναι χαρακτηριστική.

Υπάρχουν κι άλλα περιστατικά ατόμων που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους για τον ίδιο λόγο και δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας. Ανήκουν στο 20% εκείνων που δεν πληρώνουν τον ΕΝΦΙΑ, γιατί αδυνατούν.

Με την οικονομία σε ύφεση, τα εισοδήματα να συμπιέζονται, την ανεργία να παραμένει σε υψηλά επίπεδα, θα ήταν οξύμωρο να μην αυξηθεί το ποσοστό εκείνων που δεν πληρώνουν τον φόρο ακινήτων ή μπαίνουν σε ρύθμιση.

Υποψιαζόμαστε, μάλιστα, ότι ίσως ανήκουν σε εκείνους από τους οποίους το κράτος ευελπιστεί να εισπράξει περισσότερα, αυξάνοντας τη φορολογία.

Φυσικά, μερικοί ίσως ισχυρισθούν ότι οι ιδιοκτήτες θα πρέπει να πουλήσουν το σπίτι τους για να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ, αν φυσικά δεν έχουν καταθέσεις ή άλλη περιουσία.

Όμως, δεν είναι σίγουρο πως μια τέτοια πώληση είναι εφικτή στη σημερινή αγορά. Ακόμη, δεν αποκλείεται το «σκοτωμένο» τίμημα να μη φθάνει να αποπληρώσουν ούτε το υπόλοιπο του δανείου που είχαν πάρει για να το αγοράσουν κάποτε.

Πιθανόν, θα συμφωνούσαμε με την ανωτέρω πρόταση, αν οι τιμές με τις οποίες φορολογούνται τα ακίνητα στην Ελλάδα αντιπροσώπευαν τις εμπορικές και επιπλέον τα έσοδα είχαν κάποιο αντίκρισμα υπό την έννοια της ανταπόδοσης σε επίπεδο υπηρεσιών για τον μέσο πολίτη.

Δεν νομίζουμε πως συμβαίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο.

Σ' αυτή την περίπτωση μιλάμε για δήμευση περιουσίας, αν ο ιδιοκτήτης δεν έχει επαρκή εισοδήματα ή/και άλλα ρευστοποιήσιμα περιουσιακά στοιχεία.

Σε γενικές γραμμές, θα συμφωνήσουμε ότι χρειάζεται ένας φόρος ακίνητης περιουσίας που θα αντικατοπτρίζει την αξία του ακινήτου και τη φοροδοτική ικανότητα του ιδιοκτήτη.

Όμως, θα διαφωνήσουμε με φορολογικές πολιτικές που οδηγούν σε δήμευση περιουσιών από ένα πελατειακό κράτος που χαρακτηρίζεται από ασυνέπεια, χαμηλού επιπέδου παροχή υπηρεσιών και πολλά άλλα.

Πολύ φοβόμαστε ότι το ποσοστό εισπραξιμότητας του επόμενου ΕΝΦΙΑ θα μειωθεί αρκετά, θέτοντας σε κίνδυνο τους φιλόδοξους στόχους για τα κρατικά έσοδα και αυξάνοντας τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των ιδιωτών προς το κράτος.

Dr. Money