Το πρεστίζ της επιμήκυνσης του χρέους και η ουσία

Είτε τον συμπαθεί κανείς, είτε όχι τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών κ. Σόιμπλε, οφείλει να του αναγνωρίσει πως είναι ο μοναδικός ίσως παράγων στη διάρκεια της ελληνικής κρίσης του οποίου οι δηλώσεις ήταν πάντοτε ακριβείς.

Να θυμίσουμε ότι ο κ. Σόιμπλε μιλούσε για έναρξη της αξιολόγησης στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν οι υπόλοιποι μιλούσαν για αρχές με μέσα Ιανουαρίου, και επιβεβαιώθηκε.

Θεωρούμε λοιπόν πολύ πιθανό έως σίγουρο ότι η πρώτη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος θα έχει ολοκληρωθεί είτε στα τέλη Απριλίου, είτε στις αρχές Μαΐου, όπως ανέφερε χθες ο Γερμανός υπουργός.

Φυσικά, θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν η αξιολόγηση θα είναι αυτούσια.

Κι αυτό γιατί κάποιο κομμάτι της θα μπορούσε να μετατεθεί για την επόμενη αξιολόγηση, δίνοντας πάτημα στους δανειστές να καθυστερήσουν τις αποφάσεις για το χρέος.

Θα μπορούσε π.χ. να ξεκινήσει η περιβόητη συζήτηση για την ελάφρυνση του χρέους με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης και να υλοποιηθεί με τη δεύτερη αξιολόγηση.

Εξυπακούεται ότι όλα αυτά είναι προφάσεις.

Ασκήσεις για τη μείωση της παρούσας αξίας του ελληνικού χρέους μέσω επιμήκυνσης των λήξεων κ.τ.λ. έχουν γίνει ή μπορούν να γίνουν πάραυτα και να επιλεγεί το κατάλληλο σενάριο εντός 24ώρου.

Απλά, δεν υπάρχει η πολιτική βούληση.

Οι χθεσινές δηλώσεις του κ. Σόιμπλε για το χρέος δεν είναι τυχαίες.

Είναι προφανές ότι έγιναν για να επικαλύψουν τις δηλώσεις του κ. Ντάισελμπλουμ σχετικά με το ελληνικό χρέος την προηγουμένη μετά το Eurogroup, κάτι που δείχνει πως μάλλον δεν είχαν συνεννοηθεί μεταξύ τους.

Όμως, οι δηλώσεις του Γερμανού υπουργού για το θέμα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους όπως «αυτό το μέρος της συζήτησης είναι για το πρεστίζ, όχι για την ουσία» εμπεριέχουν αλήθειες.

Πράγματι, το προφίλ του ελληνικού χρέους δείχνει ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει κάποια μεγάλη πληρωμή ως το 2025.

Υπό αυτή την έννοια, δεν υπάρχει λόγος να υπάρξει ρύθμιση των πληρωμών τώρα.

Ακόμη κι αν υπήρχε ρύθμιση του χρέους τώρα υπό την μορφή της επιμήκυνσης των λήξεων των δανείων, των επιτοκίων, των περιόδων χάριτος κ.τ.λ., η επίπτωση μέχρι το 2022 κατ' εμάς και το 2025 κατά τον κ. Σόιμπλε θα ήταν πολύ μικρή.

Να θυμίσουμε ότι η αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων στα δάνεια ύψους 142 δισ. ευρώ από τον EFSF/ESM έχουν μετατεθεί μια δεκαετία στο μέλλον.

Ακόμη και τα διμερή δάνεια συνολικού ύψους 52,9 δισ. ευρώ που πήρε η Ελλάδα από χώρες της ΕΕ στο πλαίσιο του 1ου μνημονίου έχουν πολυετή περίοδο χάριτος.

Επιπλέον, έχουν επιτόκιο Euribor συν 50 μονάδες βάσης, δηλαδή κάπου 0,5% σήμερα.

Ακόμη λοιπόν κι αν δεν πλήρωνε η χώρα καθόλου τόκους γι' αυτά τα δάνεια, το όφελος θα ήταν 265 εκατ. ευρώ ετησίως με τα σημερινά επίπεδα επιτοκίων.

Κοινώς, ψίχουλα. Αυτή είναι η ουσία.

Όμως, ο κ. Σόιμπλε δεν θα έδειχνε κάπως λιγότερο αυστηρός το τελευταίο διάστημα, αν δεν ήταν στη μέση το προσφυγικό.

Οσο κι αν ο ίδιος μιλά για διαχωρισμό της αξιολόγησης και του χρέους από το προσφυγικό ζήτημα, τα δύο θέματα συνδέονται στο μυαλό του.

Κι αυτό γιατί θα μπορούσαν αφενός να αποσταθεροποιήσουν την Ελλάδα και αφετέρου, το μεταναστευτικό να πληγώσει σοβαρά τους χριστιανοδημοκράτες στη Γερμανία.

Εκτός λοιπόν από τον ρεαλισμό, υπάρχει και η υποκρισία.

Dr. Money