H Ελλάδα κρεμιέται στο 3,5%!

Την τελευταία φορά που το κουαρτέτο βρέθηκε στην Αθήνα, η κυβέρνηση έθεσε μετ' επιτάσεως το θέμα των διαρροών εκ μέρους του Ταμείου για θέματα που αφορούν στο πρόγραμμα όπως το ασφαλιστικό.

Το ΔΝΤ συμφώνησε να σταματήσουν τα στελέχη του να ενημερώνουν τον Τύπο για τις θέσεις του.

Το άρθρο του Πολ Τόμσεν ήταν η μοναδική φορά που το Ταμείο διατύπωσε τις θέσεις του για το ελληνικό πρόγραμμα.

Σ' εκείνο το άρθρο αναφέρθηκε ότι θα χρειάζονταν μέτρα έως 9 δισ. ευρώ για να επιτευχθεί ο μεσοπρόθεσμος στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα ίσο με 3,5% του ΑΕΠ.

Πώς και γιατί καταλήγει το Ταμείο σ' αυτό το νούμερο δεν έχει εξηγηθεί, μετά τη σιγή ιχθύος που επικρατεί.

Γνωρίζουμε λοιπόν τις απόψεις της ελληνικής πλευράς, που μιλά για μη ρεαλιστικές προβλέψεις του ΔΝΤ και την παράβλεψη της καλύτερης του αναμενομένου δημοσιονομικής επίδοσης του 2015, αλλά δεν γνωρίζουμε τις θέσεις του Ταμείου, προκειμένου να έχουμε σφαιρική άποψη.

Όμως, ξέρουμε επίσης ότι το Ταμείο δεν θα διατύπωνε αυτές τις εκτιμήσεις για νέα μέτρα, αν ο μεσοπρόθεσμος στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα είχε τοποθετηθεί χαμηλότερα από το 3,5% του ΑΕΠ.

Επομένως, το πραγματικό ζήτημα είναι ο υψηλός μεσοπρόθεσμος στόχος, που είναι άμεσα συνδεδεμένος με την έκθεση για τη διαχειρισιμότητα του ελληνικού χρέους (debt sustainability analysis).

Αν οι εταίροι-δανειστές προχωρούσαν σε σημαντική ελάφρυνση του χρέους, ο μεσοπρόθεσμος στόχος για 3,5% του ΑΕΠ από το 2018 και μετά ίσως μειωνόταν αρκετά, περιορίζοντας τα μέτρα που ζητά το ΔΝΤ.

Όμως, δεν εμφανίζονται πρόθυμοι να κάνουν κάτι τέτοιο για πολιτικούς λόγους στη σημερινή συγκυρία, με αποτέλεσμα να δημιουργείται εμπλοκή και καθυστέρηση στον ερχομό του κουαρτέτου.

Σύμφωνα με τον υπουργό Οικονομικών κ. Τσακαλώτο, η καθυστέρηση... καθυστερεί την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, που θεωρεί «κλειδί» για τις επενδύσεις και την επαναφορά της οικονομίας στο μονοπάτι της ανάπτυξης.

Θα συμφωνήσουμε με τον υπουργό αλλά θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι δεν βλέπουν το θέμα όλοι στο κυβερνητικό στρατόπεδο με τον ίδιο τρόπο.

Υπάρχουν κάποιοι που βλέπουν το θέμα από πολιτική σκοπιά. Θεωρούν λοιπόν ότι θα ήταν καλύτερα να κλείσει η αξιολόγηση και να περάσουν τα δύσκολα μέτρα το δίμηνο Μαΐου-Ιουνίου.

Το σκεπτικό τους είναι πως έρχεται μετά καλοκαίρι, που οι πάντες χαλαρώνουν και μαζί τους οι όποιες αντιδράσεις φορέων κ.τ.λ.

Όμως, για να επανέλθουμε στο ΔΝΤ, το οποίο παραδοσιακά εμφανίζεται ως ο σκληρός των δανειστών, θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε ότι η θέση του είναι απόρροια του στόχου του προγράμματος για υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα από το 2018 και μετά.

Αντί λοιπόν να χτυπάμε το σαμάρι για να το ακούσει ο γάιδαρος, που λέει ο λαός, θα ήταν καλύτερα να ξεκινήσουμε από το χαμήλωμα του στόχου, που όμως δεν θέλουν τώρα οι Ευρωπαίοι-δανειστές.

Οι τελευταίοι θα ήταν καλύτερο να μην υποκρίνονται για πολιτικούς λόγους, κρύβοντας το πρόβλημα κάτω από το χαλί και κλωτσώντας το τενεκεδάκι πιο κάτω στον δρόμο.

Dr. Money