O δρόμος που τραβάμε είναι... μονόδρομος

Γι' αυτό τον λόγο δεν δίνουμε τόσο μεγάλη σημασία στις προβλέψεις της Κομισιόν για την ελληνική οικονομία, όπως αυτές που δημοσιοποιήθηκαν χθες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι λανθασμένες.

Αντίθετα, δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, γιατί θεωρούμε τους τεχνοκράτες του Ταμείου πιο καταρτισμένους και λιγότερο επιρρεπείς στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Στην προκειμένη περίπτωση, οι τεχνοκράτες του Ταμείου θεωρούν ότι το δημοσιονομικό κενό της Ελλάδας για την περίοδο 2016-2018 είναι σημαντικό και πρέπει να κλείσει.

Επειδή γνωρίζουν ότι οι Ευρωπαίοι δανειστές δεν επιθυμούν ούτε να βάλουν περισσότερα χρήματα στο ελληνικό πρόγραμμα, ούτε να ελαφρύνουν το ελληνικό χρέος πέραν ενός ορίου, θεωρούν πιο επιτακτική την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, προεξάρχοντος του συνταξιοδοτικού.

Όμως, υπάρχει μια υπερβολή στον τρόπο που η ελληνική πλευρά «διαβάζει» δηλώσεις, όπως οι χθεσινές της κ. Λαγκάρντ.

Η σιδηρά κυρία του Ταμείου δηλώνει το αυτονόητο, όταν λέει πως δεν μπορεί να υπάρξει ελάφρυνση του χρέους χωρίς βαθιά μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού.

Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όταν η περιβόητη ελάφρυνση του χρέους προϋποθέτει ολοκλήρωση της αξιολόγησης, που δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού.

Και ασφαλώς η μεταρρύθμιση, για να οδηγήσει σ' ένα βιώσιμο σύστημα που δεν επιβαρύνει δυσανάλογα τον προϋπολογισμό μεσομακροπρόθεσμα, απαιτεί μέτρα που έχουν πολιτικό κόστος και προκαλούν τις αντιδράσεις μεγάλων κοινωνικών ομάδων.

Πολύ περισσότερο, όταν οι κυβερνώντες πρωτοστατούσαν σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξορθολογισμού του ασφαλιστικού συστήματος στο παρελθόν, με αποτέλεσμα να εμφανίζονται σήμερα ανακόλουθοι.

Εξυπακούεται λοιπόν ότι τόσο αυτοί όσο και η οικονομία βρίσκονται αντιμέτωποι με τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις από τη μια και τις απαιτήσεις των δανειστών από την άλλη.

Πού θα οδηγήσει αυτή η κατάσταση; Δύσκολο να πει κάποιος.

Πριν τρεις μήνες περίπου, είχαμε αναφέρει πως οι πιθανότητες ανάμεσα στο καλό σενάριο και στο κακό σενάριο ήταν μοιρασμένες κατά τη γνώμη μας.

Από τότε μέχρι σήμερα, το κακό σενάριο έχει αποκτήσει περισσότερους θιασώτες, όμως εμείς δεν έχουμε αλλάξει άποψη.

Παραμένουμε στο 50-50.

Αναμφίβολα, η πορεία των πραγμάτων το επόμενο δίμηνο-τρίμηνο θα κρίνει πολλά. Ηδη κυκλοφορούν σενάρια για νέες εκλογές, διευρυμένο κυβερνητικό σχήμα ή/και οικουμενική κυβέρνηση, λόγω των αυξανόμενων πιέσεων.

Παρ' όλα αυτά, εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι οι κυβερνώντες δεν έχουν καλύτερη επιλογή από το κολύμπι στα βαθιά της αξιολόγησης του τρίτου μνημονίου.

Αν κάτι τέτοιο απαιτεί αλλαγή στη σύνθεση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή και μπορεί να υλοποιηθεί, θα γίνει, εκτιμούμε.

Εστω κι αν το σημερινό σχήμα είναι πιο βολικό αφού δεν υπάρχουν παρεμβάσεις ή ενστάσεις των ΑΝΕΛ σε μείζονα θέματα πολιτικής, εκτός του υπουργείου Αμυνας.

Εξυπακούεται ότι οποιαδήποτε άλλη λύση εκτός της εφαρμογής του μνημονίου θα οδηγήσει σε πιστωτική ασφυξία και σε κατάρρευση της κυβέρνησης.

Επομένως, η ολοκλήρωση της αξιολόγησης, ασχέτως αντιδράσεων, θεωρούμε ότι αποτελεί μονόδρομο για τη σημερινή κυβέρνηση σ' αυτή τη φάση.

Όμως, ο χρόνος δεν λειτουργεί υπέρ της στο μέτρο που το κλίμα επιδεινώνεται και οι αντιδράσεις γενικεύονται.

Είναι ένας σοβαρός λόγος για να βιάζεται να τελειώσει την αξιολόγηση, ελπίζοντας στον ενάρετο κύκλο που συχνά-πυκνά αναφέρει ο κ. Τσακαλώτος.

Αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμη να κάνει σοβαρές υποχωρήσεις για να κλείσει τη συμφωνία και να την περάσει από τη Βουλή με ένα ή δύο νόμους όπως έχει αναφερθεί.

Είναι σωστή η συλλογιστική μας; Ο χρόνος θα δείξει.

Dr. Money