Θέλετε να δικαιώσουμε τον Γερμανό;

Δεν συνέβαινε το ίδιο το 2010.

Μετά την είσοδο της Ελλάδας στην εποχή των μνημονίων, αν κανείς μιλούσε για την αναγκαιότητα της αναδιάρθρωσης του χρέους θεωρείτο κάτι σαν προδότης από το υπουργείο Οικονομικών.

Κι αυτό γιατί οι ιθύνοντες θεωρούσαν πως μια τέτοια συζήτηση θα έκανε κακό στην οικονομία.

Αλλωστε, η τότε επικρατούσα αντίληψη ήθελε την Ελλάδα να αντιμετωπίζει πρόβλημα ρευστότητας και όχι πρόβλημα χρέους.

Λίγοι, όπως οι του ΔΝΤ στα μουλωχτά και άλλοι οικονομολόγοι στα φωναχτά, μιλούσαν για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του ελληνικού δημόσιου χρέους, που σήμερα πανθομολογείται.

Τα αναφέρουμε όλα αυτά για να δείξουμε ότι οι αφορισμοί απόψεων και θέσεων, από όπου κι αν προέρχονται, δεν βοηθούν στην αντιμετώπιση των προβλημάτων.

Το ίδιο ισχύει για τη θέση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών κ. Σόιμπλε, ότι η ελληνική οικονομία θα συνεχίσει να αγκομαχά χωρίς υποτίμηση, που σημαίνει Grexit.

Η συγκεκριμένη θέση του κ. Σόιμπλε έχει γίνει αντικείμενο έντονων επικρίσεων στη χώρα μας και εκτός αυτής.

Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να γίνει μια συζήτηση επ' αυτής χωρίς αφορισμούς.

Πολύ περισσότερο όταν μεγάλες ομάδες του πληθυσμού αντιτίθενται με σφοδρότητα στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που θεωρούνται απαραίτητες για μια οικονομία με σκληρό νόμισμα όπως το ευρώ.

Είναι γνωστό ότι πολλές χώρες χρησιμοποιούν τη διολίσθηση του εθνικού νομίσματος για να αποκαταστήσουν τις μακροοικονομικές ανισορροπίες και να τονώσουν την οικονομία τους, επειδή δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εφαρμόσουν τις μεταρρυθμίσεις.

Η διολίσθηση ή υποτίμηση του εθνικού νομίσματος «αποζημιώνει» για το έλλειμμα μεταρρυθμίσεων σ' αυτές τις περιπτώσεις.

Επίσης, η υποτίμηση του νομίσματος αντικαθιστά την «εσωτερική υποτίμηση», στην οποία αναγκαστικά προβαίνει μια χώρα που έχει ανισορροπίες, π.χ. μεγάλα ελλείμματα και σκληρό νόμισμα.

Η κύρια διαφορά μεταξύ των δύο ανάγεται στο γεγονός ότι η υποτίμηση του εθνικού νομίσματος βοηθά περισσότερο στην αντικατάσταση των εισαγωγών με εγχώρια προϊόντα.

Φυσικά, η περίπτωση της Ελλάδας είναι πιο περίπλοκη.

Η χώρα έχει υψηλό χρέος σε ευρώ και επομένως μια υποτίμηση θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην εξυπηρέτησή του.

Ακόμη, μερικοί θεωρούν ότι τυχόν έξοδος της χώρας από την ευρωζώνη θα σήμαινε αυτόματα έξοδο κι από την ΕΕ.

Αν η ανωτέρω άποψη είναι σωστή -ο κ. Σόιμπλε είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην ΕΕ ανεξαρτήτως-, τότε μια έξοδος έχει γεωπολιτικές προεκτάσεις.

Όλα αυτά και άλλα πολλά που άπτονται π.χ. των δυσκολιών εισαγωγής ενός νέου νομίσματος, θα πρέπει να γίνουν αντικείμενο συζήτησης και ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών και απόψεων.

Καλώς ή κακώς, η παραμονή της χώρας στο ευρώ συνεπάγεται τόσο οφέλη όσο και υποχρεώσεις.

Δεν είναι λογικό κάθε οργανωμένη ομάδα, π.χ. αγρότες, φαρμακοποιοί, δικηγόροι κ.τ.λ., να επιμένει στην προστασία των κεκτημένων της, αντιστεκόμενη στις μεταρρυθμίσεις, και ταυτόχρονα να επιθυμεί την παραμονή της χώρας στο ευρώ.

Στο μέτρο που αυτό δεν αλλάξει, η ελληνική οικονομία θα δυσκολεύεται και η πρόταση του κ. Σόιμπλε για τάιμ άουτ από την ευρωζώνη θα επανέρχεται.

Ας γίνει λοιπόν μια ανοικτή συζήτηση για όλα αυτά και ας αποφεύγονται οι αφορισμοί.

Dr. Money