Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα!

Αρκετά από αυτά που βιώνουμε σήμερα έχουν τις ρίζες τους πολύ παλιά.

Πιο συγκεκριμένα, στον 19ο αιώνα και στην ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους μετά την ανεξαρτησία.

Ενός κράτους που δεν έμελε να παίξει τον ρόλο του προστάτη των ατομικών δικαιωμάτων, π.χ. στην ιδιοκτησία, όπως στις δυτικές κοινωνίες.

Αντίθετα, έμελε να γίνει πηγή εισοδήματος για την κυρίαρχη τάξη της εποχής, δηλαδή τους προεστούς που είχαν παίξει τον ρόλο του εφοριακού των Τούρκων προηγουμένως.

Από τη στιγμή που το κράτος είχε μόνο λεφτά, ο έλεγχος του κράτους μέσω διορισμών έγινε ο κύριος μηχανισμός για την αποκόμιση εσόδων.

Η παροχή προνομίων, π.χ. φορολογικών, προστασίας από τον ανταγωνισμό σε διάφορες οργανωμένες ομάδες πίεσης από το κράτος ήταν ένας άλλος τρόπος παροχής προσόδων, αλλά όχι ο τελευταίος.

Ερχόμαστε λοιπόν στη σημερινή κατάσταση.

Το πρακτικά χρεοκοπημένο ελληνικό κράτος προσπαθεί να βάλει σε κάποια τάξη τα δημόσια οικονομικά του και το συνταξιοδοτικό σύστημα, γιατί διαφορετικά δεν θα μπορεί να καλύψει τις πληρωμές μισθών και συντάξεων εκτός των άλλων σε λίγους μήνες ή χρόνια.

Ο καθένας μπορεί να έχει την άποψή του κατά πόσο οι αυξήσεις φόρων και οι προτεινόμενες αλλαγές στο συνταξιοδοτικό είναι σωστές.

Όμως, είναι επίσης ηλίου φαεινότερο για κάποιον που τα ψάχνει κάπως περισσότερο ότι ορισμένες ομάδες πίεσης όπως οι αγρότες τύχαιναν πιο ευνοϊκής μεταχείρισης στο φορολογικό και στις ασφαλιστικές εισφορές.

Αυτό δείχνουν τα στοιχεία.

Όπως αναφέρθηκε χθες, το 88% των αγροτών δηλώνει καθαρό εισόδημα κάτω των 5.000 ευρώ και πληρώνει μέσο φόρο ύψους 350 ευρώ έναντι 950 ευρώ των υπόλοιπων θνητών.

Το φορολογητέο εισόδημα υπόκειται σε συντελεστή 13% όταν π.χ. τα μπλοκάκια ξεκινάνε με 26%.

Επιπλέον, οι αποζημιώσεις για φυσικές καταστροφές δεν φορολογούνται.

Ούτε φορολογούνται οι κοινοτικές επιχορηγήσεις μέχρι 12.000 ευρώ, που δεν είναι καν φορολογητέα ύλη αν και είναι εισόδημα.

Ακόμη, η αύξηση του ΦΠΑ στα εφόδια στο 23%, για την οποία διαμαρτύρονται κάποιοι αγρότες, αντισταθμίζεται από τον ΦΠΑ στις πωλήσεις που κάνουν.

Εκτός κι αν πουλάνε χωρίς να κόβουν τιμολόγια, οπότε επιβαρύνονται τον ΦΠΑ των εφοδίων.

Επιπλέον, πληρώνουν μόλις 940 ευρώ για σύνταξη και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ετησίως, όταν οι άλλες ομάδες πληρώνουν πολλαπλάσια.

Πρόκειται για ευνοϊκή μεταχείριση, που είναι απόρροια της δύναμής τους στην κάλπη.

Δείχνει επίσης πού έχει οδηγήσει η προσοδοφορία του ελληνικού κράτους, δηλαδή η διανομή των προσόδων με υλικά ανταλλάγματα.

Όμως, είναι ουτοπικό να πιστεύει κάποιος πως υπάρχει τρόπος ώστε να ικανοποιηθούν τα αιτήματα μεγάλων οργανωμένων ομάδων σε ένα περιβάλλον υφεσιακό.

Η εύνοια προς μια ομάδα ανθρώπων συνεπάγεται την επιβάρυνση των υπολοίπων μέσω των ισοδύναμων μέτρων σε μια τέτοια περίπτωση.

Οι πετυχημένες κινητοποιήσεις των μεν οδηγούν σε χτύπημα στην τσέπη των άλλων.

Δυστυχώς, δωρεάν γεύμα δεν υπάρχει.

Γι' αυτό θα ήταν ευχής έργον αν όλοι συνεισέφεραν στην κοινή προσπάθεια, ξεπερνώντας σύνδρομα που παραπέμπουν στον 19ο αιώνα.

Dr. Money