Tράπεζες: Το καλό και το …κακό σενάριο!

Συνήθως οι μειώσεις επιτοκίων ευνοούν τις τραπεζικές μετοχές. Ωστόσο, η Ιστορία δείχνει ότι ο κανόνας έχει και εξαιρέσεις που στοίχισαν σε όσους τις αγνόησαν.

Δημοσιεύθηκε: 20 Σεπτεμβρίου 2007 - 07:54

Dr Money

Η ιστορία των τελευταίων 20 χρόνων δείχνει ότι η μείωση τoυ βασικού επιτοκίου από τη Fed βοηθά τους ευρωπαϊκούς χρηματιστηριακούς δείκτες να καταγράψουν κέρδη τους επόμενους μήνες στις περισσότερες περιπτώσεις.

Το γεγονός ότι ο πληθωρισμός βρίσκεται σήμερα σε χαμηλότερα επίπεδα σε σχέση με αντίστοιχες περιπτώσεις του παρελθόντος -με εξαίρεση το 1998- και οι αποτιμήσεις των εταιριών είναι πιο ελκυστικές δεν έχει περάσει απαρατήρητο από τους στρατηγικούς αναλυτές αρκετών ξένων οίκων που έχουν μετατραπεί σε ένθερμους οπαδούς του ανοδικού σεναρίου.

Οι στρατηγικοί αναλυτές, που έχουν βγει λάβροι επιχειρηματολογώντας υπέρ ενός χρηματιστηριακού ράλι το επόμενο 12μηνο, τα γνωρίζουν όλα αυτά.

Μάλιστα, ορισμένοι εξ αυτών όπως ο Teun Draaisma της Morgan Stanley, επιστρατεύουν επίσης το επιχείρημα ότι οι μετοχές δεν έχουν καταγράψει ποτέ απώλειες τον 3ο χρόνο του αμερικανικού προεδρικού κύκλου από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα.

Όμως, η ιστορία της μείωσης του επιτοκίου από τη Fed δεν στέλνει πάντοτε το ίδιο καλό σήμα για τις ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές.

Το τρίμηνο που ακολούθησε την πρώτη μείωση των επιτοκίων από τη Fed, oι ευρωπαϊκές τράπεζες τα πήγαν καλύτερα σε σχέση με την υπόλοιπη αγορά σε δύο περιπτώσεις: Το 1998 και το 2001.

Αντίθετα, υποαπέδωσαν σε 3 άλλες περιπτώσεις: Το 1987, το 1990 και το 1995.

Το επιχείρημα ότι ίσως η διαφοροποίηση οφείλεται στον οικονομικό κύκλο είναι προφανές ότι δεν στέκει.

Το 2001 δεν ήταν η καλύτερη χρονιά για την αμερικανική οικονομία ούτε για αρκετά μεγάλες οικονομίες της ευρωζώνης. Παρ’ όλα αυτά, οι ευρωπαϊκές τράπεζες υπεραπέδωσαν σε σχέση με την υπόλοιπη αγορά.

Ακόμη και αν αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι τράπεζες υποχώρησαν λιγότερο σε σχέση με τις εταιρίες υψηλής τεχνολογίας, μίντια και τηλεπικοινωνιών, τα δεδομένα δεν αλλάζουν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια ματιά στα επιτοκιακά περιθώρια (swap spreads) της αγοράς χρήματος και τα αυστηρότερα χρηματοδοτικά κριτήρια των τραπεζών δείχνει ότι η τωρινή περίοδος μοιάζει περισσότερο με εκείνη του 1998 που οι ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές υπεραπέδωσαν.

Πρόκειται για το καλό σενάριο.

Όμως, ορισμένοι υποστηρίζουν ότι θα είναι διαφορετικά αυτή τη φορά και συγκρίνουν το τωρινό επεισόδιο της μείωσης του βασικού επιτοκίου της Fed με το αντίστοιχο του 1990.

Πρόκειται για το κακό σενάριο αφού οι ευρωπαϊκές τραπεζικές μετοχές υποαπέδωσαν σε σχέση με την υπόλοιπη αγορά το 1990.

Οι απαισιόδοξοι διακρίνουν σημάδια ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες αρχίζουν να σφίγγουν τη στρόφιγγα των δανείων προς τις επιχειρήσεις. Σε αντίθεση με άλλες μορφές χρηματοδοτήσεων, κάτι τέτοιο δεν είχε παρατηρηθεί μέχρι πρόσφατα.

Επιπλέον, θεωρούν ότι οι τράπεζες θα είναι λιγότερο πρόθυμες να αναλάβουν ρίσκο από τη στιγμή που υπάρχουν ανησυχίες για τη ρευστότητα κι έχουν δυσκολίες να ξεφορτωθούν στοιχεία του ενεργητικού τους που ενέχουν ρίσκο.

Προς την ίδια κατεύθυνση συμβάλλει ο προβληματισμός που υπάρχει για την αξιοπιστία της πιστοληπτικής αξιολόγησης τραπεζών, εταιριών και άλλων επενδυτικών οχημάτων.

Οι πιθανότητες είναι ακόμη με το μέρος εκείνων που επιχειρηματολογούν υπέρ του καλού σεναρίου του 1998.

Δεν μπορεί να αγνοηθούν όμως κι εκείνοι που επικαλούνται το κακό σενάριο του 1990.

Dr. Money

[email protected]

Oι απόψεις που διατυπώνονται σε ενυπόγραφο άρθρο γνώμης ανήκουν στον συγγραφέα και δεν αντιπροσωπεύουν αναγκαστικά, μερικώς ή στο σύνολο, απόψεις του Euro2day.gr.