Aκίνητα: O λαϊκισμός δεν είναι καλός σύμβουλος

Η αγορά ακινήτων υπήρξε για πολλούς η λοκομοτίβα της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας επί δεκαετίες.

Υποστηρίζουν λοιπόν ότι θα πρέπει να επανέλθει σε ανοδική τροχιά, για να ξεφύγει η οικονομική δραστηριότητα από την ύφεση και τη στασιμότητα.

Όμως, άλλοι δεν συμφωνούν, θεωρώντας σχεδόν αντιπαραγωγικούς τους πόρους που διοχετεύονται στα ακίνητα.

Εκείνα στο οποία δεν διαφωνεί κανείς είναι δύο άλλα πράγματα.

Πρώτον, η μεγάλη πτώση των τιμών των οικιστικών ακινήτων από το 2009 και πιο πριν, μέχρι σήμερα που φθάνει σε εύρος στο 40%-60% κατά μέσο όρο.

Δεύτερον, η σημαντική συμβολή της αύξησης της φορολογίας σ' αυτή την κατάσταση το ίδιο διάστημα.

Πάει ενάμιση με δύο χρόνια, από τότε που προειδοποιούσαμε, κόντρα στην επικρατούσα άποψη, ότι είναι αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι η μείωση των αντικειμενικών αξιών θα οδηγήσει σε ελάφρυνση των φορολογικών βαρών στο σύνολο.

Αν οι αντικειμενικές τιμές προσαρμόζονταν κοντά στις εμπορικές, θα έπρεπε να μειωθούν δραστικά στις ακριβές περιοχές και πολύ λιγότερο ή και να αυξηθούν σε κάποιες λαϊκές περιοχές.

Από οικονομικής πλευράς μπορεί κάτι τέτοιο να ήταν σωστό. Όμως, από πολιτικής πλευράς ήταν σχεδόν αδύνατο. Ιδίως με μια κυβέρνηση όπως η σημερινή στην εξουσία.

Επιπλέον, οι αντιδράσεις των βουλευτών της επαρχίας και κυρίως των αγροτικών περιοχών στη Βουλή καθιστούσε σχεδόν βέβαιη τη διαιώνιση της ανισοκατανομής των φορολογικών βαρών εις βάρος των ιδιοκτητών των αστικών ακινήτων, ιδίως στις μεγαλουπόλεις.

Επομένως, θα συνέχιζαν να ευνοούνται οι κάτοχοι αγροτεμαχίων κ.τ.λ. αφού οι αντικειμενικές αξίες είχαν τοποθετηθεί χαμηλά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.

Δεν εκπλήσσουν λοιπόν οι προτάσεις της επιτροπής που είχε συσταθεί προς τον υπουργό Οικονομικών κ. Τσακαλώτο για μείωση των αντικειμενικών αξιών έως 20%.

Στόχος είναι να μη θιγούν τα έσοδα και να φανεί ότι υπάρχει κάποια συμμόρφωση με τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Όλα ήταν λίγο-πολύ προβλέψιμα.

Οπως, δυστυχώς, προβλέψιμα είναι αυτά που θα επακολουθήσουν.

Θέλοντας να δείξει η κυβέρνηση φιλολαϊκό πρόσωπο σε μια εποχή που εφαρμόζει μέτρα λιτότητας, θα χρησιμοποιήσει τα ακίνητα ως όχημα.

Θα θελήσει λοιπόν να επιβάλει ένα μικρό αφορολόγητο, π.χ. 50.000 ευρώ ή μικρότερο, για να μην πληρώνουν έστω λίγα ευρώ φόρο πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων, περίπου οι μισοί, σύμφωνα με υπολογισμούς των αρμοδίων.

Είναι κάτι που θα είχε νόημα, αν μειώνονταν ανάλογα τα φορολογικά έσοδα που στοχεύει να εισπράξει το κράτος από τον ΕΝΦΙΑ κ.τ.λ.

Ολοι γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί.

Σ' αυτή την περίπτωση, τα βάρη θα μεταφερθούν στους υπόλοιπους ιδιοκτήτες και ιδιαιτέρως στα αποκαλούμενα ρετιρέ, με την κυβέρνηση να ισχυρίζεται ότι κάνει φιλολαϊκή πολιτική.

Εξυπακούεται ότι σ' αυτή την περίπτωση θα αυξηθούν οι πιθανότητες μη πληρωμής του φόρου λόγω μεγαλύτερη επιβάρυνσης, θέτοντας σε κίνδυνο τον ετήσιο στόχο των 2,65 δισ. ευρώ.

Δεν αποκλείεται λοιπόν οι δανειστές να αμφισβητήσουν την απόδοση του μέτρου, ζητώντας να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό.

Πολύ περισσότερο όταν στην Ελλάδα, τα ακίνητα ήταν ανέκαθεν για πολλούς μέσο αποταμίευσης.

Επομένως, η ιδιοκτησία ακινήτων δεν είναι ξεκάθαρο δείγμα πλούτου που να δικαιολογεί υψηλότερη φορολογία, σύμφωνα με τα πρότυπα δυτικών χωρών.

Υπάρχουν πολλοί που δεν έχουν ούτε τα εισοδήματα, ούτε τα ρευστά διαθέσιμα, π.χ. καταθέσεις, για να συντηρήσουν τα ακίνητα και η αγορά δεν ευνοεί την πώληση κάποιων εξ αυτών.

Αρα, δεν έχουν τη φοροδοτική ικανότητα ενώ το δημόσιο δεν αποδέχεται την πληρωμή φόρων με ακίνητα στην αντικειμενική τιμή που το ίδιο προσδιορίζει.

Δυστυχώς, η κατάσταση είναι ήδη περίπλοκη και δύσκολη.

Ο λαϊκισμός θα μπορούσε εύκολα να την κάνει ακόμα χειρότερη.

Dr. Money

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ