Θέλετε ανάπτυξη; Απόδειξη

Μια μικρή μειοψηφία θεωρεί το πρόγραμμα καταστροφικό.

Κάποιοι άλλοι υιοθετούν μια άλλη, πιο εκλεκτική προσέγγιση, ισχυριζόμενοι ότι το πρόγραμμα είναι αναγκαία αλλά όχι ικανή συνθήκη για να ξαναμπεί η ελληνική οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης.

Στην τελευταία κατηγορία θα συμπεριλαμβάναμε τις αγορές και γενικότερα τους επενδυτές που δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, συμπεριλαμβανομένων των ιδιωτικοποιήσεων.

Είναι εκείνοι στους οποίους απευθύνθηκε χθες ο Ελληνας πρωθυπουργός, ζητώντας τους να εμπιστευθούν την κυβέρνηση και τη χώρα και να επενδύσουν.

Όμως, τα λόγια δεν είναι αρκετά σ' έναν κόσμο με πολλές ευκαιρίες διεθνώς.

Χρειάζονται αποδείξεις κι εδώ ακριβώς αρχίζουν τα δύσκολα.

Για τους Ελληνες παρατηρητές των πραγμάτων, η σημερινή κυβέρνηση περνά μέτρα από τη Βουλή χωρίς να ανοίξει μύτη, κάτι που η προκάτοχός της δεν θα μπορούσε να κάνει.

Όμως, για τους ξένους και κάποιους εγχώριους, έμπειρους παρατηρητές αυτό δεν αρκεί, γιατί γνωρίζουν ότι η ψήφιση των νόμων δεν σημαίνει απαραίτητα και εφαρμογή τους.

Οι περιπτώσεις υπουργών, π.χ. Αποστόλου, που φέρνει νομοσχέδιο στη Βουλή (επιστροφή παράνομων επιδοτήσεων προς τους αγρότες) προς ψήφιση και παράλληλα διατυμπανίζει πως δεν θα το εφαρμόσει γιατί προφανώς έχει πολιτικό κόστος, είναι χαρακτηριστική.

Ίσως σε μικρότερο βαθμό από την περίπτωση του κ. Σπίρτζη, που υπογράφει «με πόνο ψυχής» τη σύμβαση για την παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων αλλά μετά την καταγγέλλει, χωρίς να του περάσει από το μυαλό πως υπάρχει και η παραίτηση αν διαφωνεί.

Όμως, η υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων για 40 χρόνια στο γερμανοελληνικό κονσόρτσιουμ υπό τη Fraport αντιπροσωπεύει μια σημαντική κίνηση στα μάτια των ξένων επενδυτών.

Ακόμη κι αν προκαλεί εντύπωση ότι η καταβολή του εφάπαξ τιμήματος του 1,2 δισ. ευρώ δεν γίνεται εντός εύλογου χρονικού διαστήματος αλλά το φθινόπωρο του 2016.

Είναι προφανές ότι η Ελλάδα χρειάζεται να κάνει κι άλλες τέτοιες κινήσεις, π.χ. πώληση πλειοψηφικού πακέτου στον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ, για να πείσει κάποιους να βρέξουν λίγο το πόδι τους στα ελληνικά νερά.

Επιπλέον, η χώρα δεν χρειάζεται ενέργειες όπως η αύξηση του τέλους στα παιγνίδια του ΟΠΑΠ, που κινδυνεύει να καταπέσει στα δικαστήρια. Ή του σχεδίου για τον ΑΔΜΗΕ, όπου μπαίνουν ζητήματα δικαιωμάτων των μετόχων της μειοψηφίας, εταιρικής διακυβέρνησης και ενεργοποίηση ρητρών με επιτάχυνση της αποπληρωμής ομολόγου της ΔΕΗ.

Όλα αυτά υπονομεύουν το κλίμα εμπιστοσύνης με την επενδυτική κοινότητα, που φοβάται πως θα της συμβούν και αυτής τα παραπάνω, αν επενδύσει σε ελληνικές εταιρείες.

Εξυπακούεται πως αν υπήρχε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και αξιοπιστία, θα χρειάζονταν λιγότερες κινήσεις για να πεισθούν οι ξένοι κεφαλαιούχοι να επενδύσουν στη χώρα.

Όμως, αυτό δεν συμβαίνει.

Θα πρέπει λοιπόν να αυγατίσουν οι ιδιωτικοποιήσεις και να επιταχυνθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις, για να πεισθούν οι ξένοι επενδυτές να βάλουν την Ελλάδα στην ατζέντα τους.

Dr. Money