H αχίλλειος πτέρνα της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους!

Σύμφωνα με δημοσίευμα της WSJ, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ESM) απέστειλε έγγραφο στην Κομισιόν, στο ΔΝΤ και στην ΕΚΤ, με ημερομηνία 10 Αυγούστου, παρουσιάζοντας προτάσεις για τη μείωση του βάρους του ελληνικού χρέους.

Οι προτάσεις βασίζονται στην επέκταση της ωρίμανσης κάποιων δανείων, τη σύνδεση των πληρωμών με το ΑΕΠ της Ελλάδας και τον περιορισμό των τόκων.

Στόχος είναι οι ετήσιες ακαθάριστες χρηματοδοτικές ανάγκες να μην υπερβαίνουν το 15% του ΑΕΠ την περίοδο 2023-2043.

Το περιεχόμενο του εγγράφου δεν εκπλήσσει.

Ο επικεφαλής του ESΜ κ. Ρέγκλινγκ είχε αναφερθεί για πρώτη φορά στο ανώτατο όριο του 15% για πρώτη φορά τον περασμένο Αύγουστο, έχοντας προφανώς γνώση του ανωτέρω εγγράφου.

Ο καθένας μπορεί να εικάσει αν η δημοσιοποίηση του εγγράφου τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είναι τυχαία ή εξυπηρετεί κάποια σκοπιμότητα, π.χ. να ενθαρρύνει την ελληνική πλευρά να υλοποιήσει κάποιες δύσκολες μεταρρυθμίσεις.

Μην έχοντας κάτι άλλο να επιδείξει ως αντιστάθμισμα στα μέτρα του προγράμματος, η κυβέρνηση έχει αναγάγει την ελάφρυνση του χρέους σε «κλειδί» για την επιτυχία του.

Ο κ. Τσακαλώτος το επεσήμανε ακόμη μια φορά στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Guardian.

Το ΔΝΤ δεν θα έχει λογικά αντίρρηση αφού, όπως επισημαίνεται, το όριο του 15% στο ΑΕΠ είναι συμβατό με τον δικό του ορισμό για τη φερεγγυότητα του χρέους όπως ο κ. Ρέγκλινγκ έχει επισημάνει.

Μ' αυτό τον τρόπο επιλύεται επίσης, σε μεγάλο βαθμό, το ζήτημα της παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα που επιθυμεί η Γερμανία και άλλοι στην ΕΕ, αλλά δεν θέλει η ελληνική κυβέρνηση.

Πίσω από την προσπάθεια ελάφρυνσης του χρέους βρίσκεται η κοινή θέση του ΔΝΤ, της ακαδημαϊκής κοινότητας και άλλων, ότι η υπερχρέωση εμποδίζει τις επενδύσεις και την ανάπτυξη μιας χώρας.

Φυσικά, κάποιοι κοινοτικοί αξιωματούχοι και μερικοί οικονομολόγοι θεωρούν ότι το ελληνικό χρέος είναι φερέγγυο.

Κοινώς, η Ελλάδα μπορεί να εξυπηρετεί το χρέος της, χωρίς να θυσιάζει τον ρυθμό ανάπτυξής της λόγω των χαμηλών επιτοκίων και της μεγάλης διάρκειας των δανείων που έχει λάβει από την ΕΕ.

Όμως, η ανωτέρω θέση βασίζεται στην υπόθεση ότι η Ελλάδα θα παράγει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, της τάξης του 3,5% από το 2018 και μετά.

Κάτι τέτοιο οδηγεί στην υιοθέτηση μιας δημοσιονομικής πολιτικής λιτότητας που δημιουργεί εμπόδια στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Πολύ περισσότερο όταν έρχεται μετά από μια πολυετή περίοδο δημοσιονομικής προσαρμογής.

Το πρόβλημα, κατά την ταπεινή μας άποψη, είναι ότι οι προτάσεις του ESM για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους έχουν πολύ μικρή επίδραση στον στόχο για το πρωτογενές πλεόνασμα ως προς το ΑΕΠ.

Κυρίως, γιατί επικεντρώνονται στην περίοδο 2023-2043 και βασίζονται στην ιδέα της οροφής για τις ετήσιες μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας.

Αν όμως η όποια ελάφρυνση του χρέους δεν συνοδεύεται από δραστική μείωση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα ως προς το ΑΕΠ, η θετική επίδραση στον ρυθμό ανάπτυξης θα είναι πιθανόν περιορισμένη.

Αυτό μπορεί να αποδειχθεί η αχίλλειος πτέρνα της ελάφρυνσης του χρέους.

Dr. Money