Ο εκνευρισμός είναι κακός σύμβουλος!

Είναι εξαιρετικά δύσκολο για μια καταχρεωμένη χώρα, που προέρχεται από πολυετή ύφεση, να μπει σε τροχιά οικονομικής ανάκαμψης και βιώσιμης ανάπτυξης, όταν η κυβέρνηση δίνει την εντύπωση πως είναι σε σύγχυση, διακατέχεται από εκνευρισμό και εμφανίζει αρρυθμίες.

Η οικονομία, ισχυρίζονται πολλοί, είναι σε μεγάλο βαθμό ψυχολογία.

Όταν λοιπόν η ψυχολογία πληγώνεται σε καθημερινή σχεδόν βάση με διαρροές περί νέων φόρων, την εισαγωγή του περιουσιολογίου που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα οδηγήσει στην επιβολή ενός νέου φόρου επί του πλούτου, το αποτέλεσμα είναι λίγο-πολύ προκαθορισμένο.

Τα είπα-ξείπα του υπουργείου Οικονομικών για τις αλλαγές στη φορολογία των εισοδημάτων του 2015 και εν συνεχεία τις φετινές αποδείξεις, είναι τα τελευταία παραδείγματα.

Απλά, επιβεβαιώνουν αυτό που πολλοί υποψιάζονταν. Πως η άσκηση οικονομικής πολιτικής, στο μέτρο που δεν υπαγορεύεται από τους δανειστές, συνδέεται με την ελαχιστοποίηση του πολιτικού κόστους και τη διατήρηση της εξουσίας.

Δεν είναι ασφαλώς η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Αυτός είναι μάλλον ο κανόνας στην Ελλάδα.

Στην προκειμένη περίπτωση, η κατάσταση επιδεινώθηκε από τη φαεινή ιδέα κάποιων να αποπέμψουν το ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα.

Πρόκειται για μια θεμιτή επιδίωξη, όπως υπογραμμίσαμε χθες, αλλά εκδηλώθηκε σε λάθος χρόνο και με τελείως λανθασμένο σχεδιασμό.

Το αποτέλεσμα είναι αφενός να ενώσουν οι δανειστές τις φωνές τους υπέρ της παραμονής του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα -ακόμη και κάποιοι που διαφωνούν- και αφετέρου, να ενισχυθεί η δυσπιστία τους προς την ελληνική πλευρά για τη δέσμευσή της στο 3ο πρόγραμμα.

Η αυξημένη δυσπιστία είναι πιθανόν να κάνει τους δανειστές πιο αυστηρούς και να φέρει επιπρόσθετα μέτρα.

Φυσικά, στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό που λέει ο λαός, οπότε θα πρέπει να περιμένουμε.

Όμως, η ψυχολογία έχει επιβαρυνθεί και θα έχει αντίκτυπο στην οικονομική δραστηριότητα.

Επομένως, θα απαιτηθεί μεγαλύτερη προσπάθεια για να βγει η οικονομία από την εντατική στην οποία ξαναμπήκε από το τμήμα ανάρρωσης στο οποίο βρισκόταν.

Οι αγορές το δείχνουν ξεκάθαρα.

Οι κυβερνώντες θα το αισθανθούν επίσης αν δεν ευθυγραμμισθούν με τις απαιτήσεις των πιστωτών, κάποιες από τις οποίες οι τελευταίοι δεν θα εφάρμοζαν στην πατρίδα τους.

Κι αυτό γιατί στα μάτια τους όλοι οι Ελληνες πολιτικοί είναι αναλώσιμοι, στο μέτρο που δεν είναι χρήσιμοι.

Κοινώς, δεν εφαρμόζουν τα συμφωνηθέντα.

Οι πρώην κυβερνητικοί δεν το είχαν αντιληφθεί και νόμιζαν ότι θα κερδίσουν χρόνο και την εύνοια των δανειστών, επισείοντας τον κίνδυνο του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι σημερινοί κυβερνητικοί το έχουν αντιληφθεί, αλλά συνεχίζουν να κάνουν λάθη όπως έδειξε ο χειρισμός της υπόθεσης του ΔΝΤ.

Πάντως, η πρόσφατη ιστορία διδάσκει ότι οι καθυστερήσεις στην υλοποίηση προγραμμάτων διάσωσης οδηγούν τελικά σε χειρότερα αποτελέσματα.

Οποιος δεν θέλει να ζυμώσει, 10 μέρες κοσκινίζει, που λέει ο λαός.

Σε κάθε περίπτωση, ο εκνευρισμός των κυβερνόντων δεν είναι καλός σύμβουλος.

Dr. Money