Tα ομόλογα χτυπάνε καμπανάκι!

Οι περισσότεροι ίσως έχουν επικεντρωθεί στην παρατεταμένη βουτιά του Χρηματιστηρίου Αθηνών, που σε σημαντικό βαθμό συνδέεται με την καθοδική πορεία των τραπεζικών μετοχών και την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση.

Για μερικούς, οι λόγοι της πτώσης είναι τεχνικοί, π.χ. λόγω της ρευστοποίησης των μετοχών από πρώην ομολογιούχους.

Αυτό ισχύει εν μέρει.

Όμως, για άλλους, οι πραγματικοί λόγοι της πτώσης είναι βαθύτεροι και συνδέονται κυρίως με τις αμφιβολίες της επενδυτικής κοινότητας για τη διαχείριση των προβληματικών δανείων και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Για μας, το πιο ανησυχητικό σημάδι έρχεται από την αγορά ομολόγων, που όσο ρηχή κι αν είναι, θεωρείται πιο αξιόπιστη.

Για όσους δεν το έχουν προσέξει, η απόδοση του 10ετούς ομολόγου ανέβηκε χθες στο 8,67%.

Η απόδοση έχει ακολουθήσει ανοδική πορεία μετά την ολοκλήρωση των ιδιωτικών τοποθετήσεων των τεσσάρων συστημικών τραπεζών που το είχε φέρει λίγο πάνω από το 7%, προκαλώντας ερωτηματικά για τους αγοραστές.

Επίσης, η απόδοση του 2ετούς ομολόγου βρίσκεται στο 8,9%, έχοντας υποχωρήσει κάτω του 6% σε κάποιο σημείο κατά τη διάρκεια των ιδιωτικών τοποθετήσεων.

Μ' αυτά και μ' αυτά, η ελληνική καμπύλη αποδόσεων έχει αρχίσει να αποκτά ελαφρώς αντεστραμμένη μορφή, που παραδοσιακά αποδίδεται στις αυξημένες πιθανότητες χρεοκοπίας.

Η απάντηση που παίρνει κάποιος όταν ρωτά να μάθει τι κρύβεται πίσω από τη σημαντική αύξηση των αποδόσεων των ομολόγων, έστω κι αν προέρχεται μετά από μια τεχνητή συμπίεσή τους, είναι απλή.

Παρότι η κυβέρνηση έχει περάσει από τη Βουλή τους νόμους για τα 48 από τα 49 προαπαιτούμενα μέτρα της πρώτης λίστας που συνδέονται με την εκταμίευση των 2 δισ. ευρώ και είναι πιθανό να κάνει το ίδιο με τα 13 της δεύτερης λίστας, οι αγορές δεν πείθονται.

Αυτό συμβαίνει για δύο λόγους.

Πρώτον, θεωρούν ότι η κυβέρνηση δεν πιστεύει στα μέτρα που νομοθέτησε και επομένως αμφισβητούν ότι θα εφαρμοσθούν όλα στην πράξη.

Δεύτερον, εκτιμούν ότι οι συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις είναι μεν προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά δεν θα κάνουν τη διαφορά στην ελληνική οικονομία.

Επιπλέον, θεωρούν ότι οι μεταρρυθμίσεις βολεύουν τους δανειστές, που έχουν στόχο να πάρουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος των δανείων που έχουν δώσει.

Για να το πούμε ωμά.

Καλώς ή κακώς, θεωρούν ότι οι δύο πλευρές παίζουν κάποιου είδους θέατρο, με την ελληνική να νομοθετεί τα μέτρα αλλά να μην τα εφαρμόζει και τους δανειστές, κυρίως την Κομισιόν, να υποκρίνονται πως όλα είναι εντάξει, «τικάροντας τα κουτάκια με τα προαπαιτούμενα».

Θα μπορούσε να αλλάξει αυτό το σκηνικό;

Ασφαλώς, απαντούν, αλλά η ελληνική πλευρά κυρίως θα χρειασθεί να πείσει ότι εννοεί μπίζνες.

Κι όταν μιλάνε για μπίζνες, δεν εννοούν τον ορυμαγδό των φόρων που κάθε λίγο και λιγάκι διοχετεύει στον Τύπο το υπουργείο Οικονομικών.

Αντίθετα, αναφέρονται στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, στις ιδιωτικοποιήσεις και γενικότερα στις πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Ο χρόνος θα δείξει αν οι ανησυχίες τους δικαιολογούνται. Όμως, προς το παρόν τουλάχιστον, αποτυπώνονται στις αποδόσεις των ομολόγων.

Dr. Money