Η ανταγωνιστικότητα... στο απόσπασμα!

Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος της Ελλάδας είναι απαραίτητη, για να αποκτήσει πιο μόνιμα χαρακτηριστικά η δημοσιονομική προσαρμογή, συμβάλλοντας στην τιθάσευση του δημόσιου χρέους.

Είναι ένα θέμα που καίει τους δανειστές και γι' αυτό δεν πρόκειται να υποχωρήσουν εύκολα από τις θέσεις τους.

Είναι επίσης ένα θέμα που αφορά πολύ κόσμο και μπορεί να πάρει εύκολα μεγάλες διαστάσεις, π.χ. πολιτικές και κοινωνικές.

Είναι λοιπόν εύλογο να προσπαθεί η κυβέρνηση να ελαχιστοποιήσει τις δυσμενείς πολιτικές επιπτώσεις της μεταρρύθμισης.

Απ' ό,τι φαίνεται, η κυβέρνηση έχει επιλέξει να προχωρήσει τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος με πιο γρήγορους ρυθμούς απ' ό,τι θα περίμενε κανείς.

Είναι προφανώς στο πλαίσιο της στρατηγικής που υπαγορεύει την εμπροσθοβαρή εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων, ώστε να υπάρχει αρκετός διαθέσιμος χρόνος μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Στόχος είναι να καρπωθεί η κυβέρνηση την οικονομική ανάκαμψη που αναμένει και την προσδοκώμενη έξοδο της χώρας από το 3ο μνημόνιο το 2018.

Φυσικά, όλα αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου.

Το κυρίαρχο θέμα το επόμενο διάστημα θα είναι η εξεύρεση των χρημάτων που λείπουν για να επιτευχθούν οι στόχοι για το συνταξιοδοτικό στον προϋπολογισμό του 2016.

Ολοι αντιλαμβάνονται ότι οι νέες μειώσεις στις επικουρικές συντάξεις δεν φτάνουν για να εξοικονομηθούν 1,8 δισ. ευρώ συνολικά.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι μειώσεις στις κύριες συντάξεις θεωρούνται μονόδρομος, εκτός κι αν βρεθούν άλλοι πόροι ή τρόποι.

Η κυβέρνηση, δια στόματος του αρμόδιου υπουργού κ. Κατρούγκαλου, έχει παραδεχθεί ότι εξετάζει και μάλλον επιθυμεί την αύξηση των εργοδοτικών εισφορών και όχι μόνο ως αντίβαρο στη μείωση των κύριων συντάξεων.

Μάλλον θεωρεί ότι το πολιτικό κόστος από μια μείωση των κύριων συντάξεων είναι μεγαλύτερο από τις αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών των νυν εργαζομένων.

Όμως, αναλυτές επισημαίνουν επίσης τη θετική επίπτωση που είχε η μείωση των εισφορών για εργοδότες και εργαζομένους στην ελληνική αγορά εργασίας το 2014.

Επομένως, οι ίδιοι δεν αποκλείουν να υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στην απασχόληση, σε περίπτωση που θα έχει τυχόν αντιστροφή της μείωσης από το 2016.

Ο κ. Κοστέλο της Κομισιόν έστειλε επίσης μήνυμα στο ίδιο μήκος κύματος, τασσόμενος εναντίον τυχόν αύξησης των ασφαλιστικών εισφορών με προμετωπίδα την απασχόληση.

Όμως, οι επιπτώσεις δεν περιορίζονται μόνο εκεί.

Οι σημαντικές μειώσεις μισθών τα τελευταία χρόνια έχουν βοηθήσει να κλείσει το χάσμα που χώριζε την Ελλάδα από τις άλλες χώρες της ευρωζώνης στο μέτωπο της ανταγωνιστικότητας, με κριτήριο το κόστος ανά μονάδα προϊόντος.

Παρ' όλα αυτά, οι τιμές των ελληνικών εξαγωγών είναι 40% ακριβότερες σε σχέση με τα τέλη της δεκαετίας του 1990. Το γεγονός εξηγείται σε μεγάλο βαθμό από τους φόρους, την ακριβή ενέργεια και το μη μισθολογικό κόστος.

Ως γνωστόν, οι ασφαλιστικές εισφορές αποτελούν μέρος του μη μισθολογικού κόστους.

Σε κάθε περίπτωση, τυχόν αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών θα υπονομεύσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας και πιθανώς την απασχόληση.

Γι' αυτό είναι ανάγκη οι αρμόδιοι να μην υποκύψουν στον πειρασμό της αύξησης των εισφορών.

Dr. Money