Το πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι Greek statistics!

Eίναι γνωστό ότι η δημοσιονομική απογραφή που επέλεξε ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης το 2004 οδήγησε το δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από το όριο του 3% του ΑΕΠ το 1999, τη χρονιά που κρίθηκε η συμμετοχή της χώρας στην ΟΝΕ.

Εξαιτίας εκείνου του χειρισμού, η χώρα δυσφημίστηκε γιατί θεωρήθηκε ότι εξαπάτησε τους εταίρους της, εμφανίζοντας πλασματικά στοιχεία για να κερδίσει την ένταξή της στην ευρωζώνη.

Το γεγονός ότι άλλες χώρες είχαν επίσης παραβιάσει τον δημοσιονομικό κανόνα του Μάαστριχτ το 1997 για να μπουν στην ΟΝΕ νωρίτερα δεν απασχόλησε ποτέ κανέναν γιατί κανείς δεν θεώρησε ή δεν θεωρεί ότι εκείνες οι χώρες εξαπάτησαν τους υπολοίπους.

Φυσικά, ο σκοπός του κ. Αλογοσκούφη δεν ήταν αυτός. Απλώς ο άνθρωπος ήθελε να μεταφέρει μελλοντικές κρατικές δαπάνες από το μέλλον στο παρελθόν με λογιστική εγγραφή.

Όμως, ο πρώτος σπόρος γι' αυτό που θα αποκαλείτο αργότερα Greek statistics είχε μπεί.

Μερικά χρόνια αργότερα, το φθινόπωρο του 2009, ένας άλλος υπουργός οικονομικών, ο κ. Παπακωνσταντίνου, ρωτούσε γνωστό του οικονομολόγο από τον τραπεζικό κλάδο πως θα έπρεπε να χειριστεί το θέμα του δημοσιονομικού ελλείμματος χωρίς να κατηγορηθεί για απογραφή τύπου Αλογοσκούφη.

Με αυτόν τον τρόπο η τότε κυβέρνηση θα μπορούσε να δαπανήσει περισσότερα λεφτά για να κερδίσει την επανεκλογή της μετά από λίγα χρόνια.

Ο γνωστός φέρεται να του πρότεινε να κάνει τη δουλειά κάποιος τρίτος, όπως η Τράπεζα της Ελλάδος, και όχι οι υπηρεσίες του υπουργείου. Τελικά, προκρίθηκε η δημιουργία μιας επιτροπής στην οποία συμμετείχαν εκπρόσωποι διάφορων φορέων, π.χ. ΤτΕ, ΙΟΒΕ κ.ά.

Η συγκεκριμένη επιτροπή έβγαλε το πόρισμα για την ποιότητα των ελληνικών στατιστικών στοιχείων που αργότερα χρησιμοποίησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η Eurostat για να βγάλει το δικό της, κάνοντας διάσημο τον όρο Greek statistics.

Aπο τότε μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει πολλά.

Η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία έγινε Αρχή, απέκτησε ανεξαρτησία και εφαρμόζει ευλαβικά τους κανόνες της Eurostat, όπως συχνά αναφέρει η ίδια.

Όμως, χθες που η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία επιβεβαίωσε με τη βούλα το πρωτογενές πλεόνασμα της Ελλάδας για το 2013 αρκετοί έσπευσαν να το αμφισβητήσουν.

Ανάμεσά τους η έγκριτη Wall Street Journal.

Η τελευταία έμπλεξε τα στοιχεία της Eurostat για το δημοσιονομικό έλλειμμα που περιλαμβάνουν τις δαπάνες για τη στήριξη των τραπεζών, μιλώντας για Greek statistics.

Στην Αθήνα, η πολιτική αντιπαράθεση για το πρωτογενές πλεόνασμα συνεχίσθηκε με κάποιους έμμεσα ή άμεσα να το αμφισβητούν, υιοθετώντας, χωρίς ίσως να το αντιλαμβάνονται, την επιχειρηματολογία των υποστηρικτών των Greek statistics.

Aναμφισβήτητα, η λογιστική των δημόσιων οικονομικών παρέχει κάποιους βαθμούς ελευθερίας στη διαμόρφωση του ελλείμματος και του πρωτογενούς αποτελέσματος.

Όμως, το ίδιο ισχύει για όλες τις χώρες-μέλη. Όχι μόνο για την Ελλάδα.

Ασφαλώς το πρωτογενές πλεόνασμα σε μια χώρα με χρόνια ελλείμματα μπορεί να προκύψει μόνο μέσα από αύξηση των φόρων και περιορισμό των δαπανών. Δηλαδή από αφαίμαξη της μεγάλης μάζας του λαού.

Οι πολιτικοί δεν έχουν τα χρήματα για να «θυσιαστούν», αλλά ακόμη κι αν θεωρητικά ποτέ τα είχαν δεν θα το έκαναν.

Αν ήταν διαφορετικά, κάποιοι εξ αυτών με φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς θα πρόσφεραν ένα μέρος των οικονομιών τους στον λογαριασμό για τη μείωση του δημοσίου χρέους, αντί να βγάζουν πύρινους λόγους.

Εν κατακλείδι, η διαιώνιση της ιστορίας με τα Greek statistics μέσω του πρωτογενούς πλεονάσματος ή άλλων στατιστικών στοιχείων δεν βοηθά την οικονομία και τον λαό. Επιπλέον, δεν έχει βάση.
Από την άλλη πλευρά, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι αναγκαία αλλά όχι και ικανή συνθήκη για τη φερεγγυότητα του ελληνικού χρέους μεσομακροπρόθεσμα.

Το πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι θεραπεία για πάσα οικονομική νόσο και ασφαλώς δεν μπορεί από μόνο του να αποκαταστήσει τη φερεγγυότητα του δημοσίου χρέους.

Dr. Money