Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ανακοίνωσε ότι οι Δανοί, οι Φινλανδοί και οι Ολλανδοί είναι οι πιο ευχαριστημένοι με τη ζωή τους άνθρωποι. Η κατάταξή τους ήταν πρώτοι, δεύτεροι και τρίτοι αντίστοιχα στην έκθεση του ΟΟΣΑ για την "Ικανοποίηση στη Ζωή" - κοινώς για την ευτυχία.

Υπάρχουν χιλιάδες παράγοντες, φυσικά που καθορίζουν την ευτυχία: υγεία, ευμάρεια, χρόνος για ψυχαγωγία, δυνατή οικογένεια, κοινωνικές σχέσεις κ.λπ. Υπάρχει όμως κι άλλος ένας κοινός παρονομαστής σε αυτή την ομάδα ευτυχισμένων ανθρώπων: οι φόροι.

Οι Βορειοευρωπαίοι πληρώνουν από τους υψηλότερους φόρους στον κόσμο. Οι Δανοί πληρώνουν τα δύο τρίτα των εσόδων τους σε φόρους! Γιατί να τους αρέσει; Προφανέστατα γιατί οι φόροι που πληρώνουν τους αποδίδουν τα μέγιστα.

Στην Εγκυκλοπαίδεια των Εθνών σημειώνεται ότι η Δανία ήταν μία από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που καθιέρωσαν αποδοτικό δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών, εισάγοντας μέτρα ανακούφισης για τους ασθενείς, τους ανέργους και τους ηλικιωμένους.

Το δανέζικο κράτος πρόνοιας προσφέρει ασφάλεια υγείας, υπηρεσίες υγείας και νοσοκομείων, ασφάλιση για εργατικά ατυχήματα, ασφάλιση ανεργίας και ανταλλαγές απασχόλησης. Υπάρχουν επίσης συντάξεις για τους ηλικιωμένους και τους ανίκανους να εργαστούν, οίκοι ευγηρίας και αποκατάστασης, οικογενειακά επιδόματα, γενικά επιδόματα κ.ά. Τα επιδόματα μητρότητας αποδίδονται για 52 εβδομάδες.

Απλά, λοιπόν, οι άνθρωποι παίρνουν ό,τι πληρώνουν.

Στην κατάταξη της "Ικανοποίησης" του ΟΟΣΑ τις τρεις παραπάνω βορειοευρωπαϊκές χώρες ακολουθούν: Σουηδία, Βέλγιο, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Ελβετία, Νορβηγία και ΗΠΑ.

Η Αμερική έρχεται 11η στη λίστα του ΟΟΣΑ μολονότι έχει το υψηλότερο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν, δηλαδή είναι η πλουσιότερη χώρα στον κόσμο. Βάσει του κατά κεφαλήν ΑΕΠ, όμως, οι ΗΠΑ δεν μπαίνουν ούτε στην πρώτη 10άδα. Έρχονται, σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στη 15η θέση αυτής της κατηγορίας.

Η Δανία κατατάσσεται 5η στο κατά κεφαλήν ΑΕΠ και άλλες, επίσης "ικανοποιημένες" χώρες, εξασφαλίζουν και αυτές υψηλές θέσεις στον κατάλογο της εισοδηματικής απόδοσης. Και μην ξεχνάμε ότι το εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας είναι κατά μέσο όρο αισθητά μικρότερο στις σκανδιναβικές χώρες σε σύγκριση με άλλες δυτικές οικονομίες.

Δεν είναι βέβαια οι φόροι που φέρνουν την ευτυχία. Υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες. Αλλά οπωσδήποτε ένα καλό σύστημα κοινωνικών υπηρεσιών σημαίνει ότι ο πολίτης δεν ανησυχεί μήπως χρειαστεί να "ξετιναχτεί" οικονομικά για την περίθαλψή του, για τη σύνταξή του και την εκπαίδευση των παιδιών του, οπότε έχει ένα ισχυρό… προβάδισμα στην ευτυχία.