«Άγνωστος x» ο χρόνος των εκλογών

Εκλογές την άνοιξη ή το φθινόπωρο του επόμενου έτους; Διατήρηση του σημερινού κυβερνητικού συνασπισμού ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ή κοινοβουλευτική πλειοψηφία χωρίς το κόμμα του Πάνου Καμμένου; Τα ερωτήματα μπήκαν στην ημερήσια διάταξη και δεν πρόκειται να αποσυρθούν πριν τα απαντήσει η ίδια η πολιτική ζωή.

Από τη μια, οι αναταράξεις που προκάλεσε η Συμφωνία των Πρεσπών θα εξακολουθούν να κλυδωνίζουν το κυβερνητικό σκάφος, μέχρι να ολοκληρωθεί η Συνταγματική διαδικασία στα Σκόπια και να έλθει η σειρά της Αθήνας να την κυρώσει. Από την άλλη, η αξιωματική αντιπολίτευση έχει κάθε λόγο να ποντάρει σ΄ αυτές τις αναταράξεις προκειμένου να αιτιολογήσει το (διετές!) αίτημά της για πρόωρες εκλογές, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα όχι τόσο στο εσωτερικό τη χώρας, αλλά στο εξωτερικό. Να περάσει δηλαδή την εικόνα μίας ετοιμόρροπης κυβέρνησης με την οποία δεν έχει, πλέον, λόγο να συνομιλεί ο διεθνής παράγοντας – πόσο μάλλον να την συνδράμει.

Το κομφούζιο που προκάλεσε η κόντρα Καμμένου-Κοτζιά στο... ιστορικό υπουργικό συμβούλιο, η παραίτηση του δεύτερου και οι ρουκέτες που εξαπολύουν ο ένας στον άλλον, συμβάλλουν στην παραπάνω εικόνα, δίνοντας «αέρα» στην προσπάθεια της αντιπολίτευσης να στηθούν, επιτέλους, κάλπες.

«Κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα υπάρχει»

Γι ευνόητους λόγους, το Μαξίμου επιχειρεί να θολώσει αυτή την εικόνα και να στείλει τα δικά του μηνύματα (κυρίως εκτός...) ότι η κυβέρνηση θα παραμείνει με ή χωρίς Καμμένο μέχρι τη λήξη της συνταγματικής θητείας (Σεπτέμβριο του 2019) ή μέχρι να επιλέξει τον χρόνο των εκλογών ο Αλέξης Τσίπρας.

Προς τούτο, τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη «διαμηνύουν» σε κάθε ευκαιρία ότι «κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπάρχει ακόμα και στην περίπτωση που αποφασίσει να αποχωρήσει ο Πάνος Καμμένος».

Γιατί «διαμηνύουν» και όχι δηλώνουν; Διότι;

* Πρώτον, στο τελευταίο τετ α τετ που είχαν Τσίπρας-Καμμένος (σ.σ. την παραμονή του θυελλώδους υπουργικού συμβουλίου) κατέληξαν στην εξής συμφωνία: ο κυβερνητικός εταίρος να μην θέσει εκ νέου θέμα συγκυβέρνησης μέχρι να φτάσει «η ώρα της Αθήνας» για την Συμφωνία των Πρεσπών, και ο πρωθυπουργός να μην αναζητήσει νέα κυβερνητική πλειοψηφία – τουλάχιστον φανερά.

* Δεύτερον, οι 5-6 βουλευτές (κυρίως από τους ανεξάρτητους, αλλά και από τους ΑΝΕΛ) που εμφανίζονται θετικοί στην στήριξη της κυβέρνησης εάν αποχωρήσει ο κ. Καμμένος και τεθεί θέμα ψήφου εμπιστοσύνη (όπως Θ. Παπαχριστόπουλος, Κώστας Ζουράρις, Έλενα Ζουράρι, Κατερίνα Παπακώστα), δεν θέλουν να βρεθούν στο επίκεντρο της σφοδρής κριτικής που θα (τους) ασκήσει η αντιπολίτευση, με πρώτη την αξιωματική.

* Τρίτον, αυτή τη στιγμή σύμπασα η κυβέρνηση έχει επικεντρωθεί στην ακύρωση του μέτρου για μειώσεις σε συντάξεις, καθώς και στην νομοθέτηση των «θετικών μέτρων» και του «καλύτερου από ποτέ» Προϋπολογισμού.

Καθόλου δεν πρέπει να υποτιμάται το ενδεχόμενο δε, ότι εάν τα παραπάνω εξελιχθούν σύμφωνα με τον κυβερνητικό σχεδιασμό, τότε και στο εσωτερικό των ΑΝΕΛ θα υπάρξουν δεύτερες σκέψεις – περί του εάν πρέπει, δηλαδή, να «ρίξουν» την κυβέρνηση για το ονοματολογικό.

* Τέταρτον, βουλευτές όπως οι τρεις του Ποταμιού (Σταύρος Θεοδωράκης, Γιώργος Μαυρωτάς, Σπύρος Λυκούδης) θέτουν ως προϋπόθεση γα να υπερψηφίσουν τη Συμφωνία των Πρεσπών την δέσμευση του πρωθυπουργού ότι αμέσως μετά θα προκηρύξει εκλογές. (σ.σ. ο βουλευτές του κόμματος Σπύρος Δανέλλης δεν δείχνει να θέτει τέτοια προϋπόθεση, ενώ ουδείς αποκλείει να στηρίξει την κυβέρνηση και σε ενδεχόμενο ψήφου εμπιστοσύνης).

Κάλπες την άνοιξη ή το φθινόπωρο;

Όλων των παραπάνω... δοθέντων, στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνονται δύο απόψεις, οι οποίες κατευθύνονται στον κ. Τσίπρα ως εισηγήσεις:

1. Να εξαντληθεί οπωσδήποτε η τετραετία έστω και χωρίς ΑΝΕΛ, καθώς η νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία πρέπει να θεωρείται δεδομένη. «Ο χρόνος είναι υπέρ μας», λένε, καθώς «από δω και πέρα μόνο καλά μέτρα και διορθώσεις των μνημονιακών αδικιών θα έχουμε». Οι υπερασπιστές αυτής της θέσης σημειώνουν μάλιστα ότι ο κ. Καμμένος θα το σκεφτεί πολύ να άρει την εμπιστοσύνη του, καθώς θα κινδυνεύσει να βρεθεί χωρίς κοινοβουλευτική ομάδα, εάν οι 3-4 εκ των βουλευτών του προτιμήσουν να στηρίξουν την κυβέρνηση.

2. Να γίνουν εκλογές την άνοιξη (σ.σ. το πιθανότερο μαζί με τις ευρωεκλογές) εάν, τελικά, οι ΑΝΕΛ, ως κόμμα, άρουν την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση. «Η επίτευξη πλειοψηφίας από διάσπαρτους ανεξάρτητους βουλευτές θα μας οδηγήσει σε κυβέρνηση πιο ποικιλόχρωμη και από της... Τζαμάϊκα, χωρίς συνεκτικό ιστό», λένε όσοι προωθούν αυτή την άποψη.

Δικαστικές εξελίξεις «όπως Παπαντωνίου»

Πότε θα ληφθούν οι αποφάσεις; «Σίγουρα όχι πριν από τον Φεβρουάριο» λένε άπαντες, παραπέμποντας στις («πραγματικές») δημοσκοπήσεις εκείνης της περιόδου που θα δείξουν εάν και πόσο ανακάμπτει η κυβέρνηση. Βάζουν στην εξίσωση δε, και την παράμετρο των (ενδεχόμενων) δικαστικών διώξεων για υποθέσεις διαφθοράς, όπως της Novartis.

Όπως ήδη έδειξε η προφυλάκιση του ζεύγους Παπαντωνίου, η αντιπολίτευση (ΝΔ-ΚΙΝΑΛ) βρέθηκαν σε δύσκολη θέση για όσα έκαναν... ή δεν έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις τους.

Είναι ενδεικτικό ότι η κυβέρνηση «σήκωσε» περισσότερο την απραξία της κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου να αξιοποιήσουν τις λίστες Λαγκάρντ και Μπόργιανς και λιγότερο (ως... αυταπόδεικτο, άλλωστε) «τον βίο και την πολιτεία» κορυφαίων υπουργών της διακυβέρνησης Σημίτη. (σ.σ. το μη παραγεγραμμένο αδίκημα, του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος, για το ζεύγος Παπαντωνίου τεκμηριώθηκε από την λίστα Λαγκάρντ).

Απόψεις, εισηγήσεις και σχεδιασμοί που ουδείς ξέρει – αυτή τη στιγμή – εάν και πώς θα προωθηθούν, αφού ο κίνδυνος του απρόβλεπτου καραδοκεί. Όπως φάνηκε στο υπουργικό συμβούλιο και στα απόνερα της σύγκρουσης Κοτζιά-Καμμένου...