Τα Σκόπια «τρέχουν», η Αθήνα εμμένει και οι Πρέσπες περιμένουν

Η κυβέρνηση Ζάεφ αποδεικνύει ότι αξιοποιεί πλήρως το χρονικό περιθώριο που της έδωσε η ελληνική πλευρά, προκειμένου να «ζυμώσει» στο εσωτερικό της χώρας την επιδιωκόμενη συμφωνία στο ονοματολογικό. Ως εκ τούτου, η Αθήνα επιλέγει να μην τη «στριμώξει» και δεν δείχνει να βιάζεται για τη συνάντηση των δύο πρωθυπουργών στις Πρέσπες -η οποία, πάντως, τοποθετείται στο τέλος της επόμενης εβδομάδας «το αργότερο».

Ο Ζόραν Ζάεφ έκανε ήδη τη μείζονος σημασίας κίνηση να στηρίξει (αν όχι να προωθήσει) τη μετονομασία της «Εκκλησίας της Μακεδονίας» σε «Αρχιεπισκοπή Αχρίδων», στερώντας ένα ισχυρό όπλο από τους εκκλησιαστικούς κύκλους και των δύο πλευρών, οι οποίοι αντιτάσσονται στην εξεύρεση λύσης στο ονοματολογικό.

Πλέον, βοηθούντους και του σκοπιανού Τύπου, η εσωτερική συζήτηση αφορά στην πίεση χρόνου, δεδομένου ότι μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ (28 Ιουνίου) και, φυσικά, τη Γενική Συνέλευση του ΝΑΤΟ (12 Ιουλίου) να έχει επέλθει συμφωνία ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας-ΠΓΔΜ.

Ελιγμός Ζάεφ για την ενταξιακή πρόσκληση

Σ' αυτό ακριβώς το σημείο «κέντραραν» χθες τόσο ο κ. Ζάεφ όσο και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ:

* Ο πρωθυπουργός της γείτονος τόνισε, σε επίσημες δηλώσεις του, ότι η συμφωνία (σ.σ. εάν υπάρξει) είναι απαραίτητο να κυρωθεί από τη Βουλή της ΠΓΔΜ πριν από το δημοψήφισμα του φθινοπώρου, «προκειμένου η Ελλάδα να στείλει επιστολή στο ΝΑΤΟ και στα Σκόπια να λάβουν πρόσκληση για ένταξη στη Βορειοατλαντική Συμμαχία».

Με τη φράση αυτή ο πρωθυπουργός της γείτονος αφήνει να εννοηθεί ότι η Αθήνα θα δώσει το «πράσινο φως» για την ένταξη στο ΝΑΤΟ (και νωρίτερα στην ΕΕ), με τις ενταξιακές διαδικασίες να ολοκληρώνονται όταν και εάν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι θετικό για τη συμφωνία.

Η προσπάθεια Ζάεφ, κατά τους αναλυτές, είναι προφανής, καθώς για την πλειοψηφία των πολιτών της χώρας του η ένταξη στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ ισοδυναμεί με επιβίωση του κράτους.

* Ο ΥΠΕΞ, εισπράττοντας και επισήμως το «όχι στη συνταγματική αλλαγή της ονομασίας» από τον πρόεδρο της χώρας Γκιόργκε Ιβάνοφ, έθεσε ευκρινώς το παραπάνω δίλημμα: «Γι' αυτό το εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της διαφοράς γύρω από το όνομα, ένα ζήτημα που μας τραβά προς τα κάτω και εμποδίζει το μέλλον μας εδώ και πολλά χρόνια, είναι αναγκαία η επίδειξη ηγετικής βούλησης και υψηλού αισθήματος ευθύνης από όλους τους πολιτικούς παράγοντες. Εφόσον βρούμε τρόπο να κλείσουμε αυτό το πρόβλημα με διαφύλαξη της ταυτότητας και της αξιοπρέπειας, όλοι μαζί θα είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας».

Άλλωστε το προεδρικό «όχι» θα ακυρωθεί από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος -εάν βεβαίως οι πολίτες της ΠΓΔΜ εγκρίνουν τη συμφωνία.

Δεν τορπιλίζει η Αθήνα

Ως προς το πρώτο, η κυβέρνηση δεν μπαίνει, προς το παρόν, σε λεπτομέρειες που θα μπορούσαν να τορπιλίσουν τις προσπάθειες της σκοπιανής κυβέρνησης. Επιμένει όμως σταθερά στο μότο: «Δεν θα υπάρξει ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, πριν από το δημοψήφισμα και τις αλλαγές στο Σύνταγμα».

Η ίδια θέση ισχύει και για το «εισιτήριο» της γείτονος στην ΕΕ, μόνο που σε αυτή την περίπτωση αφενός η ενταξιακή διαδικασία θα κρατήσει επτά χρόνια (σ.σ. και μπορεί να μπλοκάρει ανά πάσα στιγμή στο άνοιγμα των κεφαλαίων) και, αφετέρου, το «εισιτήριο» κινδυνεύει να χαθεί… όχι από την Ελλάδα και όχι εξαιτίας του ονοματολογικού.

Κι αυτό διότι σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται μερίδα του σκοπιανού Τύπου, υπάρχουν χώρες της ΕΕ (σ.σ. εννοώντας τη Γαλλία και την Ολλανδία), που είναι διστακτικές στη διεύρυνση με χώρες των δυτικών Βαλκανίων και προτίθενται να τορπιλίσουν τη σχετική διαδικασία στη Σύνοδο Κορυφής της 28ης Ιουνίου.

Κυβερνητικά στελέχη στην Αθήνα εκτιμούν ότι μία τέτοια εξέλιξη θα τινάξει στον αέρα την προσπάθεια επίλυσης του ονοματολογικού, αφού οι πολίτες της χώρας δεν θα έχουν πλέον κίνητρο να εγκρίνουν τη συμφωνία στο δημοψήφισμα.

Είχαμε δεχτεί τη «μακεδονική γλώσσα»…

Ως προς το δεύτερο: με «τη "διαφύλαξη της ταυτότητας και της αξιοπρέπειας” που δήλωσε ο κ. Ντιμιτρόφ, εννοούσε την αποδοχή από την Αθήνα της διατήρησης της «μακεδονικής-σλαβικής γλώσσας», επιβεβαιώνοντας σχετικές πληροφορίες που «έτρεχαν» από τις αρχές του έτους -και είχε μεταφέρει το Euro2day.gr.

Σύμφωνα με ελληνική διπλωματική πηγή, το θέμα της γλώσσας δεν αποτέλεσε κεντρικό στοιχείο της διαπραγμάτευσης, επειδή η ελληνική κυβέρνηση επικέντρωσε «στο μείζον». Δηλαδή, «στη νέα, ενιαία, ονομασία (erga omnes) με απάλειψη από το Σύνταγμα όλων των αλυτρωτικών στοιχείων, προωθώντας στόχο πιο φιλόδοξο ακόμη και από εκείνον του 2008».

Επιπλέον, η ίδια πηγή επικαλείται το γεγονός ότι η Ελλάδα υπερψήφισε στον ΟΗΕ (σ.σ. το 1977 επί κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή) την αναγνώριση της «μακεδονικής γλώσσας» (σ.σ. σε κυριλικό αλφάβητο).

Κατά τις πληροφορίες, στο κείμενο της Συμφωνίας που επεξεργάζονται οι επιτροπές των δύο ΥΠΕΞ στην Αθήνα, στο «μακεδονική γλώσσα» προστίθεται ο όρος «σλαβική», προκειμένου να υπάρξει σαφής προσδιορισμός της προέλευσης.