Αυτή τη φορά δεν είναι πολιτικο-δημοσιογραφικό κλισέ: το νέο έτος θα αποτελέσει σταθμό στην πορεία της χώρας, εάν ευοδωθούν οι προσπάθειες για τερματισμό της μνημονιακής οκταετίας και επιστροφή σε μία «κανονικότητα» που θα απορρέει από πραγματική ανάπτυξη και όχι από επίπλαστη ευημερία.
Αυτό τουλάχιστον είναι το στοίχημα της κυβέρνησης, οι επιτελείς της οποίας γνωρίζουν καλά ότι η έκβασή του θα κρίνει τη δική της αντοχή και θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.
Ως εκ τούτου, το Μαξίμου έχει κάθε λόγο να περιμένει «λυσσαλέα επίθεση» από την αντιπολίτευση, κυρίως την αξιωματική, σε όλα τα μέτωπα και με όλες τις αφορμές, προκειμένου είτε να χαθεί το παραπάνω στοίχημα είτε να προσκρούσει η κυβέρνηση σε άλλα εμπόδια (βλ. Σκοπιανό) και… να πέσει.
«Γνωρίζουν πολύ καλά ότι αν αντέξουμε τους επόμενους μήνες και πετύχουμε τον στόχο, η εικόνα στη χώρα θα αλλάξει και οι εκλογές του 2019 δεν θα είναι περίπατος για τη ΝΔ και τους συμμάχους της», σημειώνουν.
Κοινώς, το επιτελείο της κυβέρνησης και οι «153» της Βουλής δηλώνουν έτοιμοι… «να φάει η μύγα σίδερο» το αμέσως επόμενο διάστημα και μέχρι – τουλάχιστον – το καλοκαίρι, πριν η 20η Αυγούστου «σαλπίσει» τη λήξη της μνημονιακής περιόδου.
Αυτή την εκτίμηση μετέφερε προ ημερών ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος, όταν, σχολιάζοντας τη θεωρία περί απώλειας της δεδηλωμένης στην κυβέρνηση λόγω διαφορών στο Σκοπιανό, καταλόγισε στη ΝΔ … «μανία αποσταθεροποίησης» με κάθε αφορμή.
Οι πέντε σταθμοί που θα κρίνουν τα πάντα
Με το κλείσιμο της εορταστικής ραστώνης, ο Αλέξης Τσίπρας θα συγκαλέσει το υπουργικό συμβούλιο όπου θα κωδικοποιηθεί ο μεγάλος στόχος και οι ενδιάμεσοι σταθμοί. Σύμφωνα με την προεργασία των συνεργατών του:
1. Πρώτος σταθμός, θα είναι η κατάθεση (8 Ιανουαρίου) και ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με όλα τα εναπομείναντα προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης. Οι επιτελείς διαβεβαιώνουν ότι δεν αναμένεται καμία δυσάρεστη έκπληξη από τους 153 βουλευτές της πλειοψηφίας – τουλάχιστον όπως φάνηκε από τις εσωτερικές διεργασίες το προηγούμενο διάστημα.
2. Δεύτερος σταθμός (και καθοριστικός, σ΄ αυτή τη φάση) θα είναι το επίσημο κλείσιμο της αξιολόγησης στο Eurogroup της 22ας Ιανουαρίου.
3. Αμέσως μετά («ει δυνατόν την επομένη») θα επιχειρηθεί η νέα έξοδος στις αγορές, με επταετές ομολόγο, ενώ προγραμματίζονται «τουλάχιστον άλλες δύο» μέχρι το καλοκαίρι.
Ο στόχος εν προκειμένω δεν είναι μόνο η άντληση ποσών για να γεμίσει το «μαξιλάρι ρευστότητας» (περί τα 15 δισ. ευρώ) που θεωρείται βασική προϋπόθεση για «καθαρή» έξοδο από το πρόγραμμα δανεισμού, αλλά και η δημιουργία κλίματος ότι... βγαίνουμε από το τούνελ.
3. Αμέσως μετά θα αρχίσουν να «τρέχουν» τα stress test των τραπεζών, τα οποία θα δείξουν εάν χρειάζεται νέα ανακεφαλαιοποίηση. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο το «ξορκίζει» η κυβέρνηση και γι΄ αυτό Μαξίμου και ΥΠΟΙΚ εμμένουν (παρά τις εσωκομματικές τριβές) στην απρόσκοπτη πορεία των πλειστηριασμών – έστω με την ασπίδα προστασίας της πρώτης λαϊκής κατοικίας. Όσον αφορά τις εξ΄αριστερών πιέσεις, οι επιτελείς εμφανίζονται βέβαιοι πως όσο θα προχωρούν οι πλειστηριασμοί «των μεγάλων ακριβών ακινήτων» χωρίς να βγαίνουν στο σφυρί οι προστατευόμενες κατοικίες, τόσο θα πέφτουν στο κενό οι ακτιβίστικες διαμαρτυρίες.
4. Με την έναρξη της τελικής αξιολόγησης θα κλειστεί και το «ραντεβού» με το ΔΝΤ: κυβερνητικά στελέχη εκτιμούν ότι το Ταμείο δεν θα παραμείνει στο πρόγραμμα εάν η ευρωπαϊκή πλευρά δεν πάρει συγκεκριμένες αποφάσεις για την απομείωση του χρέους (σ.σ. με εφαρμογή, έτσι κι αλλιώς, μετά τη λήξη του προγράμματος).
Δεδομένης της αδυναμίας σχηματισμού γερμανικής κυβέρνησης, το εν λόγω ραντεβού παραμένει στον αέρα. Έτσι κι αλλιώς λιγοστεύουν όσοι βλέπουν παραμονή του Ταμείου παραπέμποντας στις εσωτερικές του αντιθέσεις και όχι την μη ικανοποίησή του για την αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους.
5. Σε αυτή τη χρονική στιγμή, πόσο μάλλον χωρίς το ΔΝΤ στην εξίσωση, το Μαξίμου σχεδιάζει να επαναθέσει στους ευρωπαίους εταίρους το θέμα των «έξτρα μέτρων» που ψηφίσθηκαν για τη διετία 2019-2020 (σ.σ. μείωση αφορολόγητου, περικοπή συντάξεων). «Για τα μέτρα αυτά πίεσε το ΔΝΤ επειδή θεωρούσε αδύνατη την επίτευξη του υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5%. Εφόσον ο στόχος θεωρείται βέβαιο ότι θα πιαστεί, τα μέτρα μπορούν να διορθωθούν επί τα βελτίω», είναι το επιχείρημα.
Στην παρατήρηση ότι ευρωπαίοι αξιωματούχοι αντιδρούν ήδη σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο (στη λογική «ό,τι ψηφίζεται παραμένει») κυβερνητικός παράγοντας επικαλείται τη δυναμική των συζητήσεων για επιτυχή τερματισμό του δανειακού προγράμματος. Η διαβεβαίωση, πάντως, είναι πως η κυβέρνηση δεν θα προχωρήσει σε καμία μονομερή ενέργεια.
Το πεδίο της προεκλογικής σύγκρουσης
Στο Μαξίμου προετοιμάζονται για «πολύ δύσκολη τελική αξιολόγηση» όχι με την τεχνική έννοια, καθώς εκτιμούν ότι η μεγάλη απόφαση για το πώς θα βγει η χώρα από τη μνημονιακή επιτροπεία θα είναι πολιτική στον πυρήνα της.
Η σπουδή τους να προαναγγείλουν, ουσιαστικά, επιστροφή στην εργασιακή κανονικότητα «μετά τον Αύγουστο» (σ.σ. με αύξηση του κατώτατου μισθού και επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων) καθώς και μείωση των φορολογικών συντελεστών, δείχνει το πεδίο στο οποίο θα γίνει η μεγάλη σύγκρουση με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Οι επιτελείς επιμένουν ότι αυτή η σύγκρουση δεν θα είναι η τελική διότι «οι κάλπες θα στηθούν το 2019» - είτε στην ώρα τους τον Σεπτέμβριο είτε λίγο νωρίτερα. Έτσι κι αλλιώς, από τον ερχόμενο Αύγουστο και μετά η χώρα θα μπει σε άτυπη προεκλογική περίοδο και «όλοι θα παίξουμε τα ρέστα μας», όπως παραδέχονται κυβερνητικά και αντιπολιτευτικά στελέχη.
Ποιό... Σκοπιανό;
Εξ’ αφορμής αυτής της (επαναλαμβανόμενης) διαβεβαίωσης, διαμηνύουν πως «δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να πάμε σε εκλογές λόγω του Σκοπιανού ζητήματος», όπως σχεδόν... προαναγγέλλει η ΝΔ. Το ενδιαφέρον είναι πως αυτό το μήνυμα το στέλνουν και οι δύο κυβερνητικοί εταίροι, με τον Πάνο Καμμένο να πλειοδοτεί σε διαβεβαιώσεις περί «κυβερνητικής αντοχής μασίφ».
Ήδη, η δήλωση του Σταύρου Θεοδωράκη ότι θα στηρίξει στη Βουλή «σύνθετη ονομασία που θα περιλαμβάνει τον όρο ‘Μακεδονία’, με γεωγραφικό προσδιορισμό και erga omnes», δεν πέρασε απαρατήρητη από Μαξίμου και Πειραιώς.