Τι μπαίνει στο τραπέζι της συνάντησης Τσίπρα-Τραμπ

Ένα 24ωρο πριν συναντηθεί με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε το πλαίσιο των δικών του θέσεων, στέλνοντας τα ανάλογα μηνύματα στον Λευκό Οίκο -αυτή τη φορά επί αμερικανικού εδάφους. Πλαίσιο που, σύμφωνα με κυβερνητικό στέλεχος, «δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί πριν από λίγα χρόνια» για πρωθυπουργό μίας κυβέρνησης με κορμό την Αριστερά.

Κι αυτό διότι ο κ. Τσίπρας, μιλώντας (χθες το βράδυ, ώρα Ελλάδας) στο Chicago Council on Global Affairs, τόνισε μεταξύ άλλων:

* Αυτή είναι η καλύτερη στιγμή στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που αγωνιστήκαμε δίπλα δίπλα ενάντια στον φασισμό. Πιστεύω ακράδαντα ότι μεγάλο μέρος αυτού του γεγονότος οφείλεται στην αμερικανική υποστήριξη, κατά τη διάρκεια των δύσκολων χρόνων της κρίσης μας.

* Η ελληνοαμερικανική στρατηγική σχέση δεν είναι μόνο διπλωματική, ούτε μόνο οικονομική. Είναι μια σχέση μεγάλης γεωστρατηγικής σημασίας, δεδομένης της θέσης της Ελλάδας στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, καθώς και της αυξανόμενης αστάθειας στην περιοχή μας.

* Η Ελλάδα προωθεί μια ισχυρή αμυντική συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες, συμπεριλαμβανομένης της κρίσιμης βάσης του κόλπου της Σούδας, μέσα από πολύτιμες και αξιόπιστες αεροπορικές και ναυτικές εγκαταστάσεις.

* Η αναγνώριση από την αμερικανική πλευρά ότι η Ελλάδα μπορεί να παραμείνει ο περιφερειακός πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας μόνον εάν ικανοποιηθούν οι πλέον θεμελιώδεις ανησυχίες ασφαλείας της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Είτε στο επίπεδο της διπλωματίας, είτε των αμυντικών προμηθειών, είτε και των δύο. Ως αριστερός προτιμώ το πρώτο έναντι των άλλων δύο.

* Εμείς εφαρμόσαμε ένα πολύ απαιτητικό πακέτο μεταρρυθμίσεων (πάνω από 400 δράσεις) στο φορολογικό μας σύστημα, στις αγορές προϊόντων, στο δικαστικό σύστημα, στον τομέα της υγείας και της κοινωνικής φροντίδας, στον ενεργειακό τομέα και στο επιχειρηματικό περιβάλλον. Οπότε ελάτε να επενδύσετε...

Σούδα: Θα «αντέξει» στη Βουλή;

Οι λεπτομέρειες που θα κάνουν τη διαφορά και θα δώσουν (ή όχι) πραγματικό περιεχόμενο στη... νέας πνοής ελληνοαμερικανική συνεργασία δεν διαρρέουν, φυσικά, από το Μαξίμου.

Η ανάδειξη όμως των παραπάνω σημείων δείχνει τις διαθέσεις με τις οποίες θα προσέλθει σήμερα στον Λευκό Οίκο ο κ. Τσίπρας και το «παζάρι» που θα επιδιώξει να κάνει με τον Αμερικανό πρόεδρο.

Παρότι η λέξη «ανταλλάγματα» δεν είναι από τις αγαπημένες των επιτελών, οι πληροφορίες επιμένουν ότι «θα επιδιωχθεί δυνατό πινγκ πονγκ», προκειμένου οι δύο πλευρές να αντλήσουν τα περισσότερα δυνατά οφέλη.

Ως (κορυφαίο) παράδειγμα αναφέρεται το εξής:

* Η ελληνική πλευρά θα θελήσει πρωτίστως να αποσπάσει διαβεβαίωση για απτές και άμεσες κινήσεις στο μείζον θέμα των επενδύσεων, ενόψει της δεύτερης εξόδου στις αγορές και του κυβερνητικού «άγχους» να διαμορφώσει το περίφημο «μαξιλάρι ρευστότητας» (cash buffer), που θα επιτρέψει την έξοδο από το μνημόνιο τον ερχόμενο Αύγουστο.

* Η αμερικανική πλευρά θα ζητήσει έμπρακτη στήριξη στα σχέδιά της στη Μ. Ανατολή, αποσπώντας το ελληνικό «ναι» στην πενταετή ανανέωση της σύμβασης για τη βάση της Σούδας και όχι στην ετήσια, όπως ισχύει παγίως.

Το αίτημα, εκ πρώτης όψεως, κάθε άλλο παρά εύκολα θα γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση καθώς, πέραν του ισχυρού συμβολισμού του (και του αντίκτυπου που θα προκαλέσει στον αραβικό κόσμο), η νέα σύμβαση θα πρέπει να περάσει από τη Βουλή: το ενδεχόμενο να κυρωθεί από τμήμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας και της αντιπολίτευσης «θα ξυπνήσει μνήμες από το καλοκαίρι του 2015, όπου με ανάλογο τρόπο ψηφίσθηκε το τρίτο μνημόνιο», όπως παρατηρεί κυβερνητικό στέλεχος.

Ο ίδιος δεν το αποκλείει, βεβαίως, ωστόσο με την αναφορά αυτή αναδεικνύει την ένταση του «παζαριού» και το μέγεθος των «ανταλλαγμάτων».

Είναι ενδεικτικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έσπευσε χθες, σε δήλωσή του για την επικείμενη συνάντηση Τσίπρα-Τραμπ, να τονίσει με (ιδιαίτερο) νόημα: «Προσφέρεται στον κ. Τσίπρα μια μοναδική ευκαιρία. Να διασφαλίσει μια επωφελή συμφωνία μακράς πνοής για τη βάση της Σούδας και την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας, που θα αναγνωρίζει εμπράκτως τον περιφερειακό ρόλο της Ελλάδας. Όχι μια οποιαδήποτε συμφωνία, αλλά μια συμφωνία εθνικά ωφέλιμη»...