Τσίπρας προς εταίρους: Οχι σε νέα παιχνίδια καθυστέρησης

Ο προϋπολογισμός του 2017 υπερψηφίσθηκε χθες τη νύχτα από τη Βουλή χωρίς μάχες, εντάσεις και διλήμματα. Αντιθέτως, η τετραήμερη συζήτηση ήταν από τις πιο υποτονικές των τελευταίων χρόνων, ενώ το «δώρο» στους χαμηλοσυνταξιούχους και το «πάγωμα» της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά πρώτης γραμμής επανέφεραν τα ξεχασμένα... χαμόγελα στους «153».

Τα πολύ δύσκολα ωστόσο ξεκινούν (πάλι) από αύριο, καθώς επιστρέφουν στην Αθήνα τα τεχνικά κλιμάκια των δανειστών και οι επικεφαλής τους.

Παρότι ουδείς (πλην του Γιώργου Χουλιαράκη) εμφανίζεται αισιόδοξος ότι η αξιολόγηση μπορεί να κλείσει πριν την εκπνοή του έτους, ο τελευταίος γύρος της διαπραγμάτευσης αναμένεται σκληρός και, φυσικά, καθοριστικός για τις (ομαλές ή ...ανώμαλες) πολιτικές εξελίξεις του επόμενου τριμήνου.

Γρήγορα η αξιολόγηση διότι...

Το μείζον για το Μαξίμου είναι να κλείσει η αξιολόγηση «το πολύ πριν το τέλος του Ιανουαρίου», ώστε να δρομολογηθεί η ένταξη της χώρας στην ποσοτική χαλάρωση, να ανοίξει ο δρόμος προς τις αγορές και τις επενδύσεις και να ενεργοποιηθεί η συμφωνία για το χρέος (βραχυπρόθεσμα μέτρα).

«Οποιος προσδοκά σε επανάληψη της πρώτη αξιολόγησης που έκλεισε τέλη Μαϊου να το ξεχάσει, τώρα το διακύβευμα δεν είναι απλώς η εκταμίευση της δόσης», αναφέρει συνεργάτης του πρωθυπουργού, παραπέμποντας στα παραπάνω στοιχήματα.

Αυτό τον στόχο θα προβάλλει ο Αλέξης Τσίπρας στις συναντήσεις («πολιτικές πρωτοβουλίες») που θα έχει το επόμενο διάστημα με Ευρωπαίους ηγέτες και αξιωματούχους, με αφορμή τη Σύνοδο Κορυφής της Πέμπτης.

Επιδιώκονται, ειδικότερα, ραντεβού με την Αγκελα Μέρκελ, τον Φρανσουά Ολάντ (ο οποίος ως απερχόμενος πρόεδρος και όχι εκ νέου υποψήφιος θεωρείται «απελευθερωμένος» να στηρίξει ακόμα πιο καθαρά) και τον Ζ. Κ. Γιούνκερ (το «πράσινο φως» του οποίου στις εξαγγελίες Τσίπρα δεν πέρασε απαρατήρητο).

Τα μεγάλα όπλα του πρωθυπουργού είναι δύο: πρώτον, η τήρηση του προγράμματος και η πολιτική σταθερότητα στη μοναδική χώρα του Νότου που αφενός σηκώνει το βάρος του προσφυγικού και, δεύτερον, ότι «δεν τρεκλίζει» από κοινοβουλευτικές απώλειες και κοινωνικές εκρήξεις.

Οπως προκύπτει, δηλαδή, ο κ. Τσίπρας θα υπονοήσει (σαφώς και εκ νέου...) ότι εάν «πλευρές των Ευρωπαίων και του ΔΝΤ τινάξουν την αξιολόγηση στον αέρα» ο ίδιος και η κυβέρνηση «δεν θα φοβηθούν τη σύγκρουση»...

Τα «όρια» της κυβέρνησης

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές:

* Η κυβέρνηση δεν θα δεχθεί πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% για μετά το 2018 (που λήγει το δανειακό πρόγραμμα με την ευρωπαϊκή πλευρά). «Ο κύβος ερρίφθη» λένε, ως προς την ελληνική πρόταση, κι αυτή είναι η πρόταση που εισηγήθηκε ήδη ο Ευκλείδης Τσακαλώτος (και επανέλαβε χθες το βράδυ στη Βουλή): πλεονάσματα 2,5% και η μονάδα που θα «απελευθερωθεί» να κατευθυνθεί στην ανάπτυξη, με φοροαπαλλαγές επιχειρήσεων και μείωση ασφαλιστικών εισφορών.

* Κατά τις ίδιες πηγές, αυτή η θέση μπορεί να καλύψει και το ΔΝΤ (που προβάλλει ως «αδύνατο» το 3,5%) και το Βερολίνο (που επιμένει, δια στόματος Β. Σόιμπλε ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η ανταγωνιστικότητα).

* Σε μία «ύστατη» κίνηση απεμπλοκής, η κυβέρνηση θα μπορούσε να δεχθεί παράταση του «κόφτη» για μετά το 2018 (ώστε να ικανοποιηθεί το ΔΝΤ) μέσω μίας συμφωνίας στο Eurogroup και χωρίς αυτή η παράταση να νομοθετηθεί εκ των προτέρων (σ.σ. δηλαδή τώρα).

* Δεν πρόκειται να υπάρξει ελληνική υπαναχώρηση στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, δεδομένου ότι η ευρωπαϊκή πλευρά δεν αντιτάσσεται στην επαναφορά τους.

Αντιθέτως, οι ίδιες πηγές... «τα μασάνε» στο θέμα των ομαδικών απολύσεων, καθώς δεν αποκλείουν μικρή αύξηση του επιτρεπόμενου ποσοστού (έναντι του 5% που ισχύει σήμερα).