των Εμμανουήλ Ι. Βάρσου, Ανδρέα Ν. Καραλή (*)

Η ανοδική πορεία της αγοράς -όπως αυτή εκφράζεται από τον Γενικό Δείκτη του ΧΑ- προς τις 3.300 μονάδες μοιάζει εκτός από δρομολογημένη και μη αναστρέψιμη. Και το δηλώνουμε αυτό με θαυμασμό, διότι παρόλο που δεν μας προκαλεί έκπληξη, μας παραξενεύει που συμβαίνει με το δεδομένο μακροοικονομικό σκηνικό. Αλλά έχουμε πει στο παρελθόν ότι το χρηματιστήριο αποτελεί προεξοφλητικό μηχανισμό. Αυτοί που αγοράζουν σήμερα, κάπου ποντάρουν στο μέλλον…

Η εβδομάδα όμως ήταν οριακά ανοδική και ενδεχομένως να ακούγεται λίγο παράδοξο να κάνουμε λόγο για περαιτέρω άνοδο όταν έχει προηγηθεί μια εβδομάδα κατά την οποία ζήσαμε μια διόρθωση που κρίθηκε ανοδική στις… καθυστερήσεις! Ε, λοιπόν, η διόρθωση αυτή –και ειδικότερα ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιήθηκε- ήταν που μας γέννησε αυτή την ”αισιοδοξία”.

Η διόρθωση λοιπόν ήρθε από ένα νέο υψηλό και αντί να προκαλέσει πανικό εκτελέστηκε απολύτως σεμνά και συμμαζεμένα. Εν μέσω παρανοϊκών φημολογιών για ”μαζικό ξεκαθάρισμα” της προβληματικής χαμηλής κεφαλαιοποίησης από τη διοίκηση του Χρηματιστηρίου, οι δύο μεγαλύτερες τράπεζες σημείωναν απώλειες άνω του 3% εντός της ημέρας και αντί να ξεκινάνε οι ελεύθερες πτώσεις από τα παράθυρα, η συναλλακτική δραστηριότητα άρχισε σταδιακά να περιορίζεται, οι πωλητές σιγά-σιγά να μαζεύονται, οι αγοραστές δειλά-δειλά να αυξάνονται, η πτώση να λιγοστεύει, η αγορά να ισορροπεί, όπα να ’σου και το γύρισμα σε θετικό πρόσημο, να ’σου και τα χαμόγελα...

Αν μη τι άλλο αυτή είναι συμπεριφορά αγοράς που γνωρίζει πού θέλει να πάει και κοιτάει προς βορράν. Κι ας φωνάζει ο Τύπος για τα ελλείμματα, για την Κομισιόν, για το πετρέλαιο, για τον πληθωρισμό, για την ανεργία, για την καταναλωτική εμπιστοσύνη, για τον Βαβύλη, για τη Eurovision και δεν ξέρω ’γω τι άλλο.

Στο κρίσιμο ερώτημα όσων είναι ήδη τοποθετημένοι και δεν βλέπουν την ώρα να πάρουν τα (πλουσιοπάροχα ή ευκαταφρόνητα) κέρδη τους λοιπόν, εμείς από την πλευρά μας (την της τεχνικής αναλύσεως δηλαδή) απαντούμε ευθαρσώς: ”Όχι ακόμη, βρε λεβεντόπαιδα, αφήστε την αγορά να κορυφώσει, να κουραστεί, να γυρίσει με διάθεση κι ορμή και τότε αποφασίζετε να ξεκαβαλήσετε το άτι το αγαρηνό...”.

Το έτερον, εν τούτοις, θεμελιώδες ζήτημα που προκύπτει, και απασχολεί βεβαίως τους οφθαμολάγνους ή οφθαλμοπόρνους της ανοδικής αυτής κινήσεως (όσους δηλαδή δεν άκουσαν τις παρατεταμένες οιμωγές μας) είναι αν αξίζει να τοποθετηθεί κανείς σε μια τέτοια αγορά, η οποία ναι μεν δηλώνει ευθαρσώς ότι ”πάει πάνω”, αλλά έχει ήδη πραγματοποιήσει αξιοσημείωτα κέρδη, στην άνοδο συμμετέχουν μόνον συγκεκριμένοι τίτλοι –όχι ιδιαίτερα προσφιλείς στους ιδιώτες είναι η αλήθεια- και που το πρώτο πλαφόν, τεχνικά, παρουσιάζεται στις 3.300 μονάδες, μόλις 5% υψηλότερα;

Η απάντηση κατά τη γνώμη μας είναι πως όχι. Ο επενδυτής που έχει μείνει εκτός αυτής της κίνησης της αγοράς, της κίνησης που ξεκίνησε ουσιαστικά την άνοιξη του 2003, που νομίζει ότι ”προλαβαίνει” κι αυτός να πάρει λίγη από την κρέμα που πήραν όλοι, όχι, καλύτερα ο επενδυτής αυτός να παραμείνει εκτός. Ακόμη κι εποχικά να το πάρει κανείς, η κίνηση θα έχει κακό timing. Οι αγορές συνηθίζουν να κορυφώνουν τον Απρίλιο.

Εσείς τελικώς από ποια πλευρά του λόφου βρίσκεστε, και τι θα κάνετε;

* Ο Εμμανουήλ Βάρσος είναι Διευθύνων Σύμβουλος της Merit ΑΧΕΠΕΥ και ο Ανδρ. Καραλής είναι χρηματιστηριακός εκπρόσωπος.