του Χρ. Κίτσιου

Οι μειώσεις τιμών-στόχων με ολίγη από υποβάθμιση συστάσεων στις οποίες προχωρούν ο ένας μετά τον άλλον τον τελευταίο καιρό οι μεγάλοι οίκοι για τις ελληνικές τράπεζες χαρακτηρίζονται από τραπεζίτες, χρηματιστές και αναλυτές περίπου ως… αυτοματισμός.

Οι τιμές των τραπεζών έπεσαν σημαντικά και οι τιμές-στόχοι είχαν μείνει σε επίπεδα προ κατάπτωσης της θεωρίας του decoupling οπότε έπρεπε να αναπροσαρμοστούν.

Ιδιαίτερα μετά την υπεραπόδοση στην πτώση των αμερικανικών και δευτερευόντως των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών, σε σχέση με τις ελληνικές.

Το πραγματικά ανησυχητικό για τις ελληνικές τράπεζες είναι ότι δεν προκύπτει ισχυρό αγοραστικό ενδιαφέρον. Οι αγορές που βγήκαν και την προηγούμενη εβδομάδα είτε ήταν αποτέλεσμα short covering είτε είχαν καθαρά χαρακτήρα trading.

Η απουσία ισχυρών αγοραστών φαίνεται και στους ”κούφιους” όγκους πτωτικών συνεδριάσεων όπως αυτή της Πέμπτης, στην οποία οι τιμές των τραπεζών τσακίστηκαν χωρίς αξιόλογο όγκο, αναφέρουν επαγγελματίες του χώρου.

Το πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών και επομένως της αγοράς, σύμφωνα με στελέχη desks ξένων, είναι ότι δεν έχουν να αντιπαρατάξουν κάτι αρκετά δυνατό ώστε να ανασχέσουν την επιδημία ανησυχιών που κατατρώει τον κλάδο στην Ευρώπη.

Και υπό αυτό το πρίσμα η ανάγνωση της περικοπής τιμών–στόχων και της μερικής υποβάθμισης συστάσεων αποκτά άλλο ενδιαφέρον.

Μετά τα subprime οι ανησυχίες για τις ευρωπαϊκές τράπεζες μεταστάθηκαν –και αυτό είναι μάλλον σοβαρό– στα υπόλοιπα ”κακά” δάνεια, ενώ για τις ελληνικές, αυστριακές και ιταλικές τράπεζες προστίθενται και ανησυχίες λόγω υποβάθμισης της πιστοληπτικής ικανότητας της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας από τη Fitch.

Όλα αυτά απλώς συντηρούν ή δικαιολογούν τη μεταπήδηση μεγάλων επενδυτών από τις ευρωπαϊκές στις αρκετά φθηνότερες αμερικανικές τράπεζες. Οι οποίες εκτιμάται ότι έχουν αποκαλύψει και ένα μεγάλο μέρος των ζημιών τους από την κρίση.

Τι μπορεί να αντιπαρατάξει ο ελληνικός τραπεζικός κλάδος;

Προσδοκίες συνενώσεων (M&A) τις οποίες άφησε πίσω του μαζί με το 2007

Σύμφωνα με τα ίδια στελέχη, η ελληνική αγορά χρειάζεται μεγάλα deals προκειμένου να αντισταθμίσει τη μειωμένη διάθεση ανάληψης ρίσκου και να αποκαταστήσει και πάλι κάποια από τα sexy επενδυτικά χαρακτηριστικά της προηγούμενης τετραετίας. Τα θεμελιώδη θα εξεταστούν αργότερα όταν ηρεμήσει η κατάσταση διεθνώς.

Άλλωστε, και οι μειώσεις τιμών-στόχων από πλευράς ξένων, εμμέσως πλην σαφώς συμπεριλαμβάνουν και την απουσία πλέον ”αρώματος” συνενώσεων. Θα αλλάξει κάτι;

Αν παρατηρούμε ορθά τις διεργασίες, κάποιοι εκ των μονίμων πρωταγωνιστών ετοιμάζονται να αναλάβουν πρωτοβουλίες προς αυτήν την κατεύθυνση.

Τέλος, σε κάποιους τίτλους όπως αυτός της Τράπεζας Κύπρου το τελευταίο διάστημα βγαίνουν μεθοδικές τοποθετήσεις από ξένους brokers –κυρίως από τη Citigroup– που αποτυπώνουν την πρώτη δειλή επάνοδο των προσδοκιών για ”εξαγορές και συγχωνεύσεις”.