Με άρθρο του ο κ. Φάνης Ουγγρίνης, υποψήφιος με το Ποτάμι στην Α Θεσσαλονίκης, αναφέρεται στους λόγους που τον οδήγησαν να θέσει υποψηφιότητα στις εθνικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο του...

«Τέσσερις μέρες απομένουν για τις κρίσιμες εκλογές, και οι πολίτες της χώρα παραμένουν προβληματισμένοι για την επιλογή τους μπροστά στην κάλπη. Από τη μια μεριά βομβαρδίζονται από μηνύματα φόβου, που τους απειλούν για κάποια βιβλική καταστροφή που θα συμβεί αν η παρούσα κυβέρνηση απομακρυνθεί.

Από την άλλη, μια ασύνδετη παράταξη ουτοπιστών, το φαβορί των εκλογών εξαγγέλλει ακατανόητες συγκρούσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους μας , θέτοντας σε αμφιβολία τη συμμετοχή μας στο Ευρώ και την χρηματοδότηση μας από το ΕΣΠΑ. Η συγκυβέρνηση πολιτεύεται όπως ο ΣΥΡΙΖΑ η μόνη διαφορά τους είναι υφολογική: οι μεν το παίζουν ευρωπαϊστές και προσπαθούν να γελάσουν τους... κουτόφραγκους, οι δε νομίζουν πως θα τους τρομάξουν με φοιτητικά συνθήματα.

Η κοινωνία που έχει δοκιμαστεί τόσο πολύ αυτά τα πέντε χρόνια της κρίσης θέλει να τιμωρήσει τους κυβερνώντες για την αδίστακτη φορολόγηση, την ανυπαρξία αναπτυξιακού σχεδιασμού, και την απερίγραπτη ανεργία που έχει βλάψει κυρίως τον ιδιωτικό τομέα.

Ξέρουμε πως τα προβλήματα της χώρας προϋπήρχαν των μνημονίων. Η πλαστή ευμάρεια του παρελθόντος τα κουκούλωνε, και η ανοργάνωτη ανασύνταξη της κρατικής μηχανής τα έκανε ακόμη πιο έντονα. Η χώρα χρειάζεται απεγνωσμένα μαζικές επενδύσεις.

Οι ιδιωτικές μάλιστα ίσως να είναι οι πιο αναγκαίες, επειδή θα ενθαρρύνουν και το απομειωμένο εγχώριο κεφάλαιο να ξεκινήσει νέες επιχειρηματικές προσπάθειες. Σκεφτείτε το εξής απλό: έναν εργαζόμενο να προσλάβει η κάθε ελληνική επιχείρηση, και η ανεργία θα μειωθεί κατά 300.000 άτομα!

Η χώρα ζητά να φύγει από τη μιζέρια. Η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων γνωρίζουν πως η επιστροφή στην επιφανειακή ευημερία του 2007 είναι αδύνατη, επιθυμούν όμως σταθερότητα και ελπίδα για το μέλλον. Ζητούν μια ηγεσία που ν' αγαπά τη χώρα γι’ αυτό που είναι, που να θέλει να αντιμετωπίσει τα στραβά της και να αναδείξει τα θετικά της.

Ζητούν ένα πρόσωπο που θα τους χαμογελάσει με σιγουριά, θα τους κλείσει το μάτι και θα τους καλέσει στο αύριο. Δυστυχώς η σημερινή αντιπολίτευση, με τη μιζέρια και τον συντηρητισμό της δεν προσφέρει θετική διέξοδο.

Σήμερα, «Το Ποτάμι» είναι η μόνη πολιτική κίνηση που θέλει και μπορεί να εντάξει στην πολιτική ανθρώπους της διπλανής πόρτας, αυτούς που έχουν ένσημα και χειροπιαστή εμπειρία της πραγματικότητας. Απευθύνεται σε όσους αρνούνται τα ψευτοδιλήμματα της πολύχρωμης κομματοκρατίας.

Σε όσους στέκονται απέναντι στους «φυτευτούς» που έχουν κυριαρχήσει στο πολιτικό σκηνικό, απέναντι στα προϊόντα του κομματικού σωλήνα που δεν έχουν αντίληψη των πραγματικών αναγκών μα και επιθυμιών του μέσου Έλληνα. Σε όσους κλείνουν τα αυτιά σ’ αυτούς που επικαλούνται εμπειρία από την διοίκηση του δημοσίου, γιατί βλέπουν στην κουραστική καθημερινότητα τα άθλια αποτελέσματα αυτής της διοίκησης.

Είναι περιττό να πούμε πως πέρα από ουτοπικό, το πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ είναι δυνητικά καταστροφικό. Αν αφεθεί να κυβερνήσει μόνος ή με κάποιους ακραίους, μπορούν μαζί να τινάξουν τη χώρα στον αέρα. Όμως κι η συνέχιση της σημερινής κυβερνητικής πολιτικής ισοδυναμεί με αργό θάνατο, που τελικά θα επιφέρει το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα.

Το Ποτάμι με τη νιότη του, μπορεί και θέλει να παίξει εκείνον το ρόλο που θα προωθήσει αταλάντευτα τις αναγκαίες εθνικές μεταρρυθμίσεις ενώ θα εξασφαλίσει τη διεθνή θέση της Ελλάδας και την κοινωνική ειρήνη.

Σ’ αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία αποφάσισα να απευθυνθώ σε σας, ως υποψήφιος με «το Ποτάμι» στην Α’ Θεσσαλονίκης, για να ξεκινήσουμε επιτέλους μαζί το ταξίδι που θα μεταμορφώσει τη χώρα.

Έχοντας είκοσι πέντε χρόνια εμπειρίας στην ιδιωτική επιχειρηματικότητα, είμαι βέβαιος πως θα μπορέσω να εκπροσωπήσω όλους εσάς που νιώθετε πως αυτός ο τόπος αξίζει πολύ περισσότερα απ’ όσα του προσέφερε το πολιτικό κατεστημένο της μεταπολίτευσης.

Καλώ όλους εσάς να πούμε επιτέλους όχι στο Μυθριδατισμό που κατατρώει την κοινωνία μας κι έχει επιτρέψει σε άτομα ακατάλληλα να ορίζουν τις ζωές μας, σπαταλώντας τους κόπους τους δικούς μας και των παιδιών μας, με φρέσκια σκέψη για μια καλύτερη πατρίδα, καμωμένη με φαντασία και δουλειά...»