Tα σενάρια της επόμενης μέρας μετά το ναυάγιο στον ΔΕΣΦΑ

Η επαναπροκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για την πώληση του 66% του ΔΕΣΦΑ είναι ένα από τα σενάρια που εξετάζει η κυβέρνηση, μετά την αρνητική εξέλιξη που υπήρξε στο ντιλ με την αζέρικη Socar.

Στη σύνταξη των όρων του νέου διαγωνισμού, σύμφωνα με όσα γνωρίζει το Euro2day.gr, θα ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψη οι λόγοι που οδήγησαν σε τόσο μεγάλη καθυστέρηση στην εξέλιξη της συναλλαγής (μη αναγνώριση εκ μέρους του αγοραστή της κοινοτικής νομοθεσίας για τις καθετοποιημένες ενεργειακές επιχειρήσεις).

Ας σημειωθεί εδώ ότι ο διαγωνισμός έληξε τον Ιούνιο του 2013 ενώ η συμφωνία μεταβίβασης των μετοχών και η κατάθεση της προκαταβολής των 40 εκατομμυρίων ολοκληρώθηκαν τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου.

Επιπλέον και από τη στιγμή που η πώληση πλειοψηφικού πακέτου μετοχών του ΔΕΣΦΑ έχει καταστεί μνημονιακή υποχρέωση, οι όροι της νέας προκήρυξης θα αποτελέσουν αντικείμενο συνεννοήσεων με τους εκπροσώπους των θεσμών.

Δεν αποκλείεται δε η περίπτωση του ΔΕΣΦΑ να αντιμετωπισθεί με τον ίδιο ή παραπλήσιο τρόπο με αυτόν του ΑΔΜΗΕ. Δηλαδή διατήρηση πλειοψηφικού ποσοστού μετοχών από το Δημόσιο, πώληση μειοψηφικού ποσοστού σε στρατηγικό επενδυτή και για το υπόλοιπο, εισαγωγή στο χρηματιστήριο.

Ωστόσο στην περίπτωση του ΔΕΣΦΑ υπάρχει και ο μέτοχος ΕΛ.ΠΕ., που ελέγχει το 35% των μετοχών του ΔΕΣΦΑ.

Έτσι, η όποια λύση θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα συμφέροντα των ΕΛ.ΠΕ., που από το τίμημα των 400 εκατομμυρίων για το 66% του ΔΕΣΦΑ ανέμεναν να εισπράξουν 212 εκατομμύρια ευρώ. Όσο για τα υπόλοιπα 188 εκατομμύρια που θα εισέπραττε το Δημόσιο, αυτά, όπως είναι φυσικό, θα αφαιρεθούν από τα προϋπολογισμένα έσοδα από αποκρατικοποιήσεις.

Πάντως με την ευκαιρία αυτή δεν πρέπει να αγνοούνται ορισμένα θέματα που αφορούν στη διαχείριση και στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των Διαχειριστών Δικτύων (ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου) όπως εφαρμόζονται στις περισσότερες χώρες της ΕΕ.

Κατά πρώτον, η λειτουργία των διαχειριστών είναι απολύτως ρυθμιζόμενη ώστε να διασφαλίζει ισότιμη συμμετοχή όλων των συντελεστών της αγοράς στα δίκτυα (παραγωγών, μεγάλων καταναλωτών, προμηθευτών, εισαγωγέων κ.λπ.). Το ίδιο ισχύει και για τις χρεώσεις τους.

Ως εκ τούτου, μικρή σημασία έχει το ποιος ελέγχει μετοχικά τις εταιρείες αυτές, αφού το επενδυτικό τους πρόγραμμα και οι αποδόσεις των επενδυμένων κεφαλαίων αποφασίζονται από τις ανεξάρτητες Ρυθμιστικές Αρχές.

Έτσι, στις περισσότερες κοινοτικές χώρες, οι μετοχές των Διαχειριστών δικτύων ελέγχονται αμέσως ή εμμέσως από το Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, τραπεζικά ιδρύματα κ.λπ., καθώς προσφέρουν σταθερές αποδόσεις.